het eerste hotel
We hebben maanden door de gangen gelopen. Op een dag begonnen we de straten en parken te veroveren. Nog een, we stapten in een auto en gingen naar een stad. oh een weg . Een andere, we stappen het zand van een strand . En op een dag, eindelijk, het hotel is gearriveerd . Oh het hotel het eerste hotel van deze tijd.
Hij keert terug naar het hotel met een rechte rug, zijn ogen open en zijn handen schoon. En de mond bedekt, niet gesloten . Dit is de Kroniek van de terugkeer naar een hotel , wat veel meer is dan een slaapplaats, het is een wereld in een wereld binnen een wereld, het is een matriohska-plek... Maar laten we niet verdwalen. In augustus 2014, toen hij de hotel Urso , we besloten te tellen wat gebeurde er in een hotel op de eerste dag dat het openging? . Nu, in deze andere eerste keer, wilden we terugkeren naar dezelfde plek. Het is een hotel van de eerste keer geworden.
We zijn aangekomen bij het URSO Hotel
We staan al voor de deur en in het centrum van Madrid is het 40 graden. Laten we geen tijd verspillen met klagen over het onvermijdelijke: here goes een druppel stoïcijnse filosofie , dat we het goed telen. Laten we naar binnen gaan. oeps. de deur is vanzelf opengegaan je hoeft het niet aan te raken. De trappen, zo sierlijk, blijven hetzelfde; niet alles is veranderd . Ook zij bloemencentra ze ontvangen, hoewel er iets op tafel ligt dat er voor maart niet was. Het is een donkere fles die dat magische elixer bevat dat levens redt: hydrogel. De gel is iets dat, zoals een zoetwaterbron in Triana of een toilet in Rajasthan, altijd profiteren.
URSO Hotellobby
Wacht even, er is iets vreemds in de lobby. Het vreemde is... dat er niets vreemds is . De muren beschilderd met bloemen en vogels zijn hetzelfde, er zijn twee mensen die een late (of vroege) wijn drinken bij de Chesters, er hangt geen spanning in de sfeer. "Welkom. Het is warm buiten, toch?" Dit zegt het Juan . We kennen de naam omdat de receptioniste het op zijn naam heeft gedrukt gezichtsmasker beige, passend bij het palet van het hotel. De meest voor de hand liggende van de nieuwe tijden is dit masker. Zullen ze die verkopen? Teken met een ontsmette pen, schoongemaakte kamersleutel (bestaat dit woord?) wifi-code Y meer gel op het aanrecht ; wij gebruiken het weer. Een andere gast arriveert bij de receptie en je hebt geen gele lijnen nodig om afstand te houden. Nee tegen onderstreept, in hotels en in het leven.
De Urso-lift is net 106 jaar oud geworden
De Urso-lift is net 106 jaar oud geworden en het is misschien wel een van de mooiste in Madrid; Er is geen bewijs, maar er bestaat ook geen twijfel over. Ze waarschuwen dat het één voor één omhoog gaat . De trap gebruiken is gezonder, maar de trap erop doen, met zijn gecapitonneerde stoel , is romantischer en hier zijn we gekomen om te spelen. Je komt naar een hotel om alles te doen.
In de kamer is alles normaal wat werd er verwacht? Een robot die de deur opent? Een astronautenpak? Er zijn mensen met maskers en zorg ; niet meer niet minder. Het is intuïtief (en later zal het worden geverifieerd) dat alles gemakkelijk lijkt er moest veel werk verzet worden . We komen binnen. Het beste hotelofielen misschien zijn ze op dit moment opgewonden. Laten we de wezens een paar seconden geven in contact met dat gevoel terug . We hangen het masker achter de deur, zoals thuis, en het is nieuwsgierig om het naast de lichttoets te zien ; Dat beeld hadden we in februari ook niet.
We pakken de spa-menu om erin te bladeren. Datzelfde object gaat in quarantaine zodra de kamer verlaten is . op de tafel in de kamer er is meer gel en een kaart die met andere woorden zegt: “ je hoeft de gel niet te nemen, er is overal”. Er zijn meer dan 100 punten in een hotel met 78 kamers . En een discrete herinnering: als je maskers wilt, vraag ernaar bij de receptie . Ze willen bellen en vragen om een met onze naam.
Er zijn verse bloemen . Er werd gezegd dat die er niet zou zijn; bloemen doen geen pijn. geen tijdschriften , wat bevestigt dat je moet altijd reizen met lezen . Wanneer deze kamer vrij komt, begint het een schoonmaakprotocol van uren waarin ozon zal worden gebruikt, briefpapier wordt in quarantaine geplaatst Y De hele ruimte en de oppervlakken worden gedesinfecteerd . Wie hier slaapt, weet hier niets van, er is niets te alarmeren en er is de luxe vandaag : waarin? beveiliging is transparant.
Detail van de trappen van het Hotel URSO
Zoals je in een hotel alles moet doen, gaan wij alles doen. Als er een zwembad is, moet je gaan om je respect te betuigen? . Altijd. Het is geschreven in de " Boek met ongeschreven regels van reizigers ”. Het verschil is dat nu moet je een afspraak maken . Het is niet zo ingewikkeld en het voordeel is dat we zullen minder mensen ontmoeten : met nog vijf om precies te zijn. We maken van de gelegenheid gebruik om ons hoofd onder water te zetten, die plek waar niets is veranderd. Eigenlijk is het veranderd: het zwembad is gedesinfecteerd met broom hoewel drijvend is alles hetzelfde water.
Vervolg de reis, want in een hotel zitten is altijd . Nu gaan we in één liggen spa brancard , tussen raffia muren, wachtend om verwend te worden met een gezichtsbehandeling. Arme huid, hoe muf deze eerste helft van 2020. Elke spa of beautycentrum is een gevoelig punt vanwege wat contact en nabijheid inhoudt. Opnieuw, het overbrengen van rust en controle over de situatie is de sleutel. De therapeut draagt een masker en scherm , maar het gevoel is sereen en omhullend. Zij zeggen dat Natura Bisse is aan het voorbereiden protocollen voor de oogcontour , nu zo bloot en degene die het masker bedekt, nu zo weinig blootgesteld. In hotels moet je, net als in het leven, weten hoe je de omgeving moet observeren en dienovereenkomstig handelen. Sorry, tegenwoordig filosoferen we non-stop.
We moeten naar het zwembad om hem al onze eer te bewijzen
Het is tijd om te socializen. Het is de lobby waar de enscenering van het hotel plaatsvindt , waar de choreografie van de mensen meer uitblinkt. Als we in deze zaal niezen, zullen we niemand kwaad doen; nu er is een luchtafzuig- en impulssysteem geïnstalleerd waardoor het . Heilige wetenschap. Een in het zwart geklede vrouw (mooi gekleed trouwens) vraagt om een wijntje en een stel komt – wie weet waar vandaan – met koffers. Hotels slagen erin om ons altijd aantrekkelijker te laten lijken dan we zijn.
In Halve rantsoenen , het restaurant, vervolgt de gevoel van normaliteit . De verdina's met kreeft en zeeduivel en de Russische salade zijn net zo goed als altijd, de wijnen (hoe zijn ze) ook. Er is ruimte, er zijn mensen, er zijn gesprekken . De dag begint te eindigen.
Hallo. We openen de gordijnen en stoppen, nog steeds met tranen in de ogen, bij het zien. We zitten in een pand uit 1913 en we herinneren ons die dialoog van meisjes waarin het dilemma wordt gesteld: "Wil je liever in een lelijk gebouw met een mooi uitzicht of in een mooi gebouw met een lelijk uitzicht?" Hier is er geen dilemma, er is geen keuze . Vanuit het raam zien we de Paleis van Villagonzalo ; Het is al jaren aan het restaureren en is bijna klaar. Uw tuin belooft en het stelt ons in staat om naar iets groens te kijken, wat altijd gunstig is.
Enige oefening? De sportschool is 24 uur per dag geopend Y je moet een afspraak maken om hun machines te gebruiken . Oeps, wauw, we zijn het vergeten. We kunnen iets anders in de kamer blijven hangen. Geen duidelijke veranderingen in de douche , godzijdank, en de voorzieningen zijn van henzelf, van een groot formaat. geruststellend om dat te zien de nieuwe maatregelen impliceren geen overdosis plastic.
Het is tijd voor ontbijt , een moment dat ons intrigeert. Een keer het buffet weggegooid , hoe zal het gebeuren? Het is makkelijk: zodra de koffie en het sap op tafel staan er wordt een papier geleverd met daarop alles wat kan worden geserveerd : soorten gesneden fruit, eieren, gebak, kaas, glutenvrij, enz. Je zet er een kruisje op, ze maken het voor ons klaar en voilà, we hebben al zalm, eieren en heerlijk brood als ontbijt. het was niet zo ingewikkeld of liever, Het moet ingewikkeld zijn geweest dat het gemakkelijk lijkt . Overal is leven, mensen achter een computer en een bord fruit, een gezin met een baby, eenzame reizigers en een beetje in zichzelf gekeerd; wat zou een hotel zijn zonder een van hen. We waren bang dat het hotelontbijt, een van die momenten die hun eigen energie hebben tijdens een reis, veranderd was. Het is nog steeds een hotelontbijt; en we blijven Eggs Benedictine bestellen.
De dag gaat verder: het werk in de kamer, het boek op de bank en het leven van de stad, waarvan het hotel een deur is. Er is een gevoel van opening en ontdekking . Hier is alles hetzelfde en alles is anders, alles is anders en alles is hetzelfde. Eerste hotel, we zullen je altijd herinneren?.
Het buffet uitgesloten, ja. Maar het hotelontbijt is heilig.