Het onbekende geologische paradijs van het zuiden
Badend door de wateren van de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan, en beschut door twee continenten, Europa en Afrika, bieden wij u een vakantie die ons volledig onderdompelt in een van de meest unieke steden in Campo de Gibraltar . En we zullen duidelijk zijn: er wordt weinig gezegd — en geschreven — over Algeciras, deze bestemming die niet alleen een interessante geschiedenis, een ongelooflijke locatie en een aantrekkelijk erfgoed heeft, maar ook pronkt met genieten een kustlandschap dat verrast. Van degenen die echt verrassen.
Omdat het niet nodig is om naar het noorden te reizen — hoewel velen dat niet weten — om tegen te komen een kust met in de hoofdrol de flysch, dat uitzonderlijke geologische fenomeen dat miljoenen jaren geleden is ontstaan uit de grillen van een land dat besloot om op zijn eigen manier met de wetten van de fysica te spelen.
Tour door een van de meest buitengewone en unieke landschappen van de provincie Cádiz
Het blijkt dat we ze hier, in het zuiden, ook hebben, en bovendien ze domineren het landschap van de kust van Cadiz van het strand van Getares in Algeciras tot het naburige Tarifa. Wat is een beter excuus om een expeditie naar het zuiden te lanceren dan om ze te ontdekken?
**WAAR DE AARDE REBELDE**
Ok, laten we beginnen met de basis: wat is flysch? Het woord klinkt waarschijnlijk ver weg voor jou, evenals de Duitse taal, en hey, je hebt helemaal gelijk: zijn oorsprong is niets minder dan alpine en betekent "land dat glijdt".
Gaat over een opeenvolging van lagen gevormd door hardere rotsen en zachtere klei die in de loop van miljoenen jaren op de bodem van de zee hebben gesedimenteerd - de zwaarste onderaan, de lichtste bovenaan - in een proces dat bekend staat als troebelheid stromen.
De tektonische bewegingen van de intercontinentale platen —vooral die van de Alborán-microtiterplaat, die zich in dit gebied bevinden - hebben ervoor gezorgd dat al die opeenvolgingen van mariene rotsen zijn gestegen en als gevolg daarvan de positie hebben gekregen waarin we ze vandaag, wanneer het tij laag is, kunnen zien: in plaats van horizontaal, kijken ze verticaal.
Vuurtoren van Punta Carnero
Een manier om ze te benaderen is via: een aantrekkelijk wandelpad van 2,5 kilometer dat verenigt, langs de kust van Algeciras, de kaap van Punta Carnero met het strand van Getares. Voordat u aan het werk gaat, is het natuurlijk erg belangrijk om in gedachten te houden dat: Het kan alleen worden gedaan als het tij laag is.
Comfortabele schoenen, een goede fles water, veel verlangen en enige vaardigheid bij het lopen op rotsen zijn de enige hulpmiddelen die nodig zijn om het avontuur aan te gaan: het echte plezier zal zijn om door het maagdelijke landschap van de flysch te lopen en door de geschiedenis van de aarde te gaan, dat als een open boek voor ons zal verschijnen.
Beginnen bij de kaap Punta Carnero is altijd een goede optie — onder andere omdat de finish in Getares meer dan compenseert—. Van hem beginnen ze overweeg fossiele resten die in de rotsen zijn gestempeld — vissen, geleedpotigen en wormen — die gebeurtenissen vertellen die miljoenen jaren geleden plaatsvonden.
We gaan vooruit en kijken naar de tientallen hoekjes en holtes die tussen de rotsen te zien zijn en die, merkwaardig genoeg, dienen als de perfecte plek om het leven van garnalen, krabben of limpets. Levende wezens die op hun beurt dienen als voedsel voor al die grote diversiteit aan mariene avifauna en trekvogels die, op hun reizen tussen Afrika en Europa, hier hun eigen paradijs vinden om zichzelf het welverdiende feest te geven.
Getares bunker
we rijden laag de beroemde vuurtoren van Punta Carnero, geopend in 1874, en we genieten van de ruige kustlijn van Algeciras vergezeld van het geluid van de golven en bevoorrechte uitzichten op Marokko, die ons vanaf de andere kant van de Straat in de gaten houdt — daar, zo dichtbij —. Even later zijn we op de plaats van bestemming.
STOP EN FONDA
Hoewel de route nog iets verder zou kunnen gaan, waar hij begint Centennial Park, waarvan de kustlijn nog steeds het geologische fenomeen voor de haven van Algeciras onthult — en ook enkele dat nog een bunker uit de burgeroorlog verborgen in de borstel —, we staan wanneer we bereiken het strand van Getares, Het is tijd om je batterijen op te laden.
Waar in de 1e eeuw voor Christus. C. werd gevonden de Romeinse fabriek van Getarea, wat we vandaag vinden is een goede handvol restaurants, ijssalons en pubs, picknickplaatsen en parasols in duizend kleuren, naast een enorm aantal mensen uit Algeciras — of "specials", zoals ze worden genoemd — en buitenlanders die vastbesloten zijn heen en weer te oefenen op het witte zand en af en toe een duik te nemen.
Omdat we liever het gewas vullen, schikken we ons in het terras van restaurant Cepas, geleid door Alberto Taja, Argentinië vestigde zich meer dan een decennium in deze streken. Op het bord een product van 10, vooral gevoed door de twee natuurlijke paradijzen die hen omringen: de beste vis uit het Parque Natural del Estrecho en paddenstoelen van uitstekende kwaliteit uit het naburige Parque Natural de los Alcornocales. Het gekozen gerecht? EEN Tonijntataki omwikkeld met Iberisch spek vergezeld van een spectaculair assortiment paddenstoelen.
Het populaire Plaza Alta in Algeciras
EEN WANDELING DOOR HET HISTORISCHE CENTRUM
En aangezien we in Algeciras zijn, hoe kunnen we dan alleen aan de kust blijven? Dus in het hart van de stad hebben we ons geplant, precies in zijn populaire Plaza Alta, een ontmoetingsplaats voor Algeciras sinds zijn oorsprong.
Opeens realiseren we ons dat de plaats ons enigszins bekend voorkomt… en dat is het ook! Gaat over zijn tegels, geïnspireerd op de Plaza de España in Sevilla. In feite werd het ontwerp in opdracht gegeven om een betegeld huis in Triana wie ging er aan de slag en voltooide de bouw ervan in 1930. Een curiositeit? Aan de achterkant van elk van de banken die het plein omringen, werd besloten om er een schild en een kroon op te plaatsen. Toen in 1931 de Republiek werd uitgeroepen, werden al die kronen uitgewist, wat nu nog te zien is op de tekening.
op hetzelfde plein, de twee belangrijkste kerken van de stad. Enerzijds, dat ook het oudste nog bestaande gebouw in Algeciras is, de kapel van Onze Lieve Vrouw van Europa, gebouwd door de familie Dongálevez in 1690. Aan de andere kant, de kerk van Onze Lieve Vrouw van La Palma, gebouwd in de 18e eeuw. Ontworpen in een eclectische stijl, heeft de façade ook een bijzonderheid: de stenen waarmee het is gebouwd werden teruggevonden van de oude middeleeuwse muur van Algeciras en behouden, ondanks de eeuwen, het persoonlijke merk dat de primitieve steenhouwers erin hebben uitgehouwen om hun overeenkomstige salaris te ontvangen.
Een heel ander Algeciras verschijnt voor ons op slechts 5 minuten lopen: in de buurt van San Isidro de stad krijgt het aanzien van een klein stadje in de bergen van Cadiz, Hoewel historisch gezien het was een militair kwartier die, in het hoogste deel van de stad, diende als een belangrijk punt voor de Getares-wapensmid-eenheid, een lokale militie opgericht voor de bewaking van de kusten en om de burgers te verdedigen tegen mogelijke aanvallen van piraten.
Een wandeling door Algeciras?
Hier zullen we onszelf moeten verliezen door zijn hellingen en geplaveide steegjes, aanschouw de muren vol bloemen en geniet van de traditionele sfeer die in elk van zijn vierkanten kan worden ingeademd. in de van San Isidro, waar is de kapel met dezelfde naam, een paar terrassen Ze geven ons de perfecte gelegenheid om te stoppen en een koel drankje te drinken in de zon.
SLAAP TUSSEN SPIES EN ALGEMEEN
Algeciras heeft geen grote hotels op zijn naam staan, maar het heeft wel een divers aanbod van accommodatie in de vorm van landelijke huizen en toeristische appartementen. Een van de meest opvallende is in de wijk Pelayo, 15 minuten van het stadscentrum. Daar, ondergedompeld in een laurierbos, is grote boomgaard, een landelijk complex met meer dan 7 hectare dat houten hutten, een hostel en drie huizen, een van hen met een zeer interessante geschiedenis.
En het blijkt dat deze eigenaardige enclave speelde een sleutelrol tijdens de Tweede Wereldoorlog toen een volledige infrastructuur voor spionage en contraspionage werd gecreëerd in de regio die de plaats beroemd maakte. Een van de huizen in Huerta Grande, gebouwd in 1927 door een Noorse zakenman die eigenaar was van het oude walvisstation in Algeciras, Het diende als schuilplaats voor Italiaanse spionnen. Is er een meer iconische plek om de nacht door te brengen dan deze?
Maar als we iets toevoegen aan de eigenaardigheid van zijn geschiedenis de unieke enclave waarin het zich bevindt, opnieuw beschut door de twee natuurparken in de omgeving -El Estrecho en Los Alcornocales-, sla af en laten we gaan. Want als cadeau hebben we bovendien: de uitgebreide catalogus van activiteiten in de natuur die in het complex worden aangeboden, waar zij zijn ornithologische specialisten. Een prachtige manier om de reis af te sluiten? Het ontdekken van de soorten die, omdat het een strategisch punt is, hier geobserveerd kunnen worden. In deze meest bijzondere hoek van het zuiden.