Marken Vuurtoren.
De grootste hoogte die de bezoeker die uitkijkt over de Nederlandse polders kan vinden, zijn de enorme dijken die ze vormen. Het land, teruggewonnen uit de zee sinds de middeleeuwen dankzij de aanleg van talloze oevers en kanalen, Het is een enorme vlakke uitgestrektheid die zich vertaalt in een paradijs voor de tweewielige toeristenliefhebber.
Nederland is een van die landen waar de fiets is een voertuig voor de massa en dankzij het netwerk van rijstroken kan hij volledig worden bereden. Zelfs een grote stad als Amsterdam kan in haar omgeving wonen een charmante fietsroute die de reiziger even de lichten van de Wallen laat vergeten, de landschappen van Van Gogh, en de straten van de stad waar vrijheid en losbandigheid ruiken naar brownies en grachten. Edam, Volendam en Marken, met uitzicht op het Markemeer, Ze zullen ons het meest vredige gezicht van het oude Holland laten zien.
Haven van Volendam in Nederland.
**EDAM OP TWEE WIELEN**
Het eerste dat de reiziger die op de fiets stapt en er klaar voor is reis de kleine 30 kilometer die Edam en Marken van elkaar scheiden is dat in Nederland autorijden zeer serieus wordt genomen, en dat geldt ook voor mensen die zich op twee wielen verplaatsen. Het binnenvallen van de tegenovergestelde rijstrook, heel langzaam of in een peloton, schreeuwen en racen verdienen de bel, brandende blikken, en wat inhalen van woede. Het is duidelijk dat dit zo is in een land waar een groot deel van het menselijk verkeer op de fiets plaatsvindt, en het is altijd een goed idee om het te weten voordat je wordt gewaarschuwd door een inboorling.
Precies dezelfde Nederlanders die nieuwsgierig zijn naar de regels op je fiets sturen je met een glimlach naar tour Edam, wereldberoemd om zijn kaasbal. Het is de moeite waard om op woensdag, marktdag, een show te zien die vat in essentie de moderne geschiedenis van Nederland samen.
Edam
De kazen worden vervoerd naar het Jan Nieuwenhuijzenplein, de marktplaats, door houten boten naderen vanaf nabijgelegen boerderijen via het beroemde Nederlandse kanalennetwerk. Het was deze beheersing van water als vervoermiddel dat, aan het begin van de industriële revolutie, Holland (dat Engeland inspireerde) zou doen opvallen in zijn vermogen om effectieve productie- en handelsnetwerken op te zetten; over hun respectieve territoria.
De producten van het veld, of het nu kaas, kolen, aardappelen of textiel is, ze werden gelost in de dijken van de steden, en van daaruit verspreidden ze zich over de hele wereld via de deuren die Nederland met de wereld verbinden: de havens.
Edammer kaas wordt geveild op het plein terwijl het wordt tentoongesteld en gewogen door buren gekleed in zakdoeken en witte overhemden op de traditionele manier. Het is onvermijdelijk om niet te bieden en aan het eind een van de kleurrijke karren waarin de kaas wordt vervoerd hij stopt naast ons en biedt ons een voorproefje. De waarheid is de Edam, sober en vettig, lijkt niet overeen te komen met zijn internationale faam, maar het is nodig om opnieuw naar de haven te kijken om te begrijpen waarom een ogenschijnlijk simpele kaas heeft de wereld veroverd.
Laten we op de fiets stappen en op zoek gaan naar de zeedikj, de dijk die de polder beschermt waarop Edam ligt van de inzet van de zee: in de oceaan eindigt de reis van de kaas en begint ons verblijf in Volendam.
Toren van de kerk van de Maagd Maria, Carillon genaamd, in Edam, Nederland.
TRAPPEN IN VOLENDAM
Tijdens de kustpad tussen Edam en Volendam langs de zeedikj, we kunnen genieten van een prachtig panorama van de Markenmeer, de binnenzee vernoemd naar de laatste stad op onze rondreis.
Het Markenmeer was de eerste etappe die de Nederlandse kooplieden aflegden voordat ze zich te water lieten in de altijd gevaarlijke wateren van de Noordzee, vol ondiepten, stromingen en kriskras golven. Dankzij de zeevaartexpertise van de Nederlanders, Edammer kaas, samen met alle fabrikanten dat een klein maar goed gecoördineerd land zou kunnen bieden, zeilde de zeeën om te worden gekocht in verre oorden, daar waar de waarde verdubbelde en de faam van het product een vleugje legende verwierf.
De balkazen werden zeer gewaardeerd in Indonesië en de Verenigde Staten, waar Nederlandse kooplieden de meeste van hun bedrijven bezaten.
Hollandse bolkaas.
wandelen door de Volendamse werf, die plotseling voor de wielen van onze fietsen verschijnt zodra we de zeedikj af hebben, de relatie tussen Holland en de zee is gemakkelijk te begrijpen, er is geen boot die niet ongerept is, noch een zeilboot zonder gelakte masten of barokke boegbeelden die doen denken aan verre beesten. Zowel Edam als Volendam danken hun oorsprong aan hun status als havenstad, en zijn welvaart was eeuwenlang verbonden met het vermogen van zijn kooplieden en zeelieden.
Volendam is onlangs afgeweken van zijn vissersberoep, en geeft de voorkeur aan een toeristisch profiel aannemen met de goede orde die de Nederlandse bevolking kenmerkt. Er zijn geen Romeinse ruïnes, geen muren, geen kastelen die uitkijken over de havens aan de Middellandse Zee, maar... Evenmin is er in Nederland dat verlangen naar het appartementencomplex, de golfbreker en het asfalt, en de aanvallen op de kustlijn die we kunnen vinden in ooit mooie steden in Spanje en Italië. Het is waar dat het Nederlandse landschap sober is, de zee is aards van kleur en er is geen groter reliëf dan dat van de klokkentorens: maar het is zonder twijfel een geordend landschap.
Nederlandse stad Volendam.
Volendam behoudt een deel van zijn maritieme aroma in de straatkraampjes met uitzicht op de haven, en er is nog steeds stijl in cafés zoals het T’HavenGat, waar ze evenveel soorten bier als mosselen schenken ze stapelen zich op voor de tafels van de klanten. De dapperen kunnen durven probeer de rauwe haring sandwich, geliefd en gehaat in gelijke delen, zoetekauwen zullen blij zijn met de zoete of zoute pannenkoeken genaamd panekkoken.
Degenen die verlangen naar onze mediterrane keuken zullen het naar hun zin hebben een heel Spaans stoofpotje, de stamppot. De legende gaat dat dit gerecht, bestaande uit een stoofpotje van aardappelen, wortelen, spek, kool, prei, ui en spinazie, Het ontstond tijdens een Nederlandse overwinning in het kader van de onafhankelijkheidsoorlogen tegen de Spaanse monarchie. Blijkbaar hebben de Nederlandse overwinnaars, bij het plunderen van het Spaanse legerkamp, alle ingrediënten gevonden waaruit blijkt de stamppot, die vorm geeft aan wat wordt beschouwd als zijn "nationale stoofpot". Graag gedaan, denk ik.
Mosselen bij T'HavenGat, Volendam (Nederland).
MARK IN EEN GOED TEMPO
We verlaten Volendam en zijn gezellige haven het fietspad volgen dat parallel aan de kust loopt, naast de dam Hoogedijkt. Het landschap van de Hollandse polders zo mooi geschilderd door Paul Gabriël opent zich voor ons, en alleen de windmolens ontbreken om ons onder te dompelen in zijn schilderijen. Het fietspad loopt langs moerassen vol ganzen en eenden in alle soorten en kleuren, het oversteken van de sluizen van de commerciële enclave **Monnickendam, waar de straten ruiken naar gekookte paling, het sterproduct van de plaats. **
Na een korte trap op de dijk die Monnickendam beschermt tegen de kracht van de zee, zien we geen weilanden meer om ons heen. De bruinachtige weerspiegeling van het water overspoelt ons zicht, en het fietspad zweeft letterlijk over de golven van Holland . Aan het einde van het pad breekt een klein eiland bevolkt door houten huizen de luchtspiegeling: het is Marken, het huis van de vissers, een klein Tolkien 'shire' midden in het Markenmeer, zee aan wie het zijn naam geeft.
Marken, het schiereiland waar het heerlijk vertoeven is.
Auto's zijn in Marken verboden, maar voor degenen onder ons die met de fiets reizen, is dit geen probleem. De afwezigheid van motorgeluid in dit kleine stadje bezaaid met grachten en houten bruggen doet denken aan Venetië, nog meer stilte te bereiken. In Marken lijken zelfs de bootmotoren de rust niet te willen verstoren, en het zijn zeilboten die het water oversteken, zigzaggend van de ene naar de andere kant, hun zeilen laten zien voor de wielen van onze fietsen.
De volkenkundige musea die Marken heeft, zijn ideaal om een globaal beeld te krijgen van hoe het was om in een nederlands vissersdorp te wonen voor de komst van wegen en de dijk die zich in het midden van de 20e eeuw bij het land voegde. De huizen zijn op palen gebouwd, het handhaven van het evenwicht tussen de getijden en het moeras, onder voorbehoud van het deinen van de golven.
Het stuwmeer van Marken werd teruggewonnen uit de zee in Nederland.
Het hoogste punt van de stad markeert het de oude kerk, en de buurt eromheen, de zogenaamde Kertbuurt, is een voorbeeld van hoe zelfs de armste woningen, zoals die van de vissers die Marken bewoonden en nog steeds bewonen, ze kunnen er net zo elegant uitzien als het paleis van de rijksten.
In deze Trots op eenvoud, orde en strijd tegen de zee Marken houdt stand, en we zouden zelfs kunnen zeggen dat een heel land. hetzelfde als, op basis van pedaalslagen en lekke banden, heeft ons zijn essentie en verleden laten zien, Weg van de verblindende lichten van Amsterdam: **fietsen zijn zeker voor Nederland. **