Wanneer Maggie Gyllenhaal voor het eerst lezen de verloren dochter, door Elena Ferrante hij voelde zich meteen verliefd. Maar een gecompliceerde verliefdheid. “Het kwam tot mij iets heel vreemds en pijnlijks, maar ook onmiskenbaar waar”, legt hij uit.
"Een geheim deel van mijn ervaring als moeder, als minnaar, als vrouw in de wereld, hij uitte zich voor het eerst hardop.” Die gedachte en zijn verlangen om in de richting te springen waren de oorsprong van de donkere dochter (Theatrale release 18 februari).
Het eerste wat hij deed was wekenlang een e-mail opstellen voor Elena Ferrante, de grote onbekende, en zijn uitgever, waarin hij hem vroeg hem de rechten te geven om het verhaal aan te passen. De schrijver die zich achter dat pseudoniem verbergt, beantwoordde het en gaf het hem, met één voorwaarde: alleen Maggie Gyllenhaal kon het regisseren. Ik zou je totale vrijheid geven, hij wilde dat ik het zijn eigen zou maken, maar als de film door iemand anders werd geregisseerd, zou de deal nietig zijn, vooral als die persoon een man was.
Een vakantie in alle rust.
Met die vrijheid verleend door de auteur, die Gyllenhaal nooit heeft gekend en zich voorstelt als "fantasievrouw" die "70 jaar oud is en erg wijs, meelevend en zorgzaam is", de actrice die scenarioschrijver en regisseur werd, ontdekte voor het eerst dat zijn film zal “direct met het boek” in dialoog gaan, maar heel anders zijn.
In de roman speelt het verhaal zich af in Napels. In de geest van Gyllenhaal was het oorspronkelijk aan de kust van New England, ze wilden schieten in New Jersey, of ergens tussen Cape Cod en Maine vinden. De pandemie veranderde zijn plannen echter en opende de mogelijkheid van een kans waar hij niet eens van had gedroomd.
Dus Gyllenhaal en zijn vrouwen ze belandden in de Grieks eiland van Spetses, in de Egeïsche Zee, nabij de Peloponnesos. Ze hebben het omgedoopt tot een fictieve plaats Kyopeli en daar rolden ze voor september 2020, in een droombubbel, zonder gevallen van covid op het eiland en zonder toeristen: de 22 vierkante kilometer en het verleden als vakantiebestemming respecteerden alles voor hen.
DE GESCHIEDENIS
Leda (Olivia Colman) is een 48-jarige universiteitsprofessor uit Cambridge, in de buurt van Boston. Vastbesloten om een rustige vakantie door te brengen en te kunnen schrijven, huurt ze een huis op het eiland Kyopeli. ontvangt het Lyle (EdHarris) een Amerikaan die er al jaren komt en zorgt voor de beste woningen in de omgeving. Leda gaat elke ochtend naar een klein strand, met een rustige strandbar die niets anders heeft dan espresso en ijs.
Dakota Johnson is Nina.
De uren verstrijken in rust, baden, hangmat, lezen, schrijven. En ineens wordt de rust verbroken. Een luidruchtig, Grieks-Amerikaans gezin, hij barst in de baai en ze doen alsof totdat ze beweegt, wat ze weigert.
Onder de familie, Nina (Dakota Johnson) een jonge moeder met haar dochtertje Elena, met wie Leda geobsedeerd raakt en begint na te denken over haar eigen jeugdverleden. jonge moeder (Jessie Buckley), toen ze nog maar 20 jaar oud was, voedde ze twee dochters op en probeerde ze hogerop te komen in haar academische en intellectuele carrière.
Voel je je bekeken?
De geesten van het verleden, het schuldgevoel als moeder dat haar nog steeds achtervolgt, haar gevoel van “onnatuurlijke moeder”, ze leiden hem ertoe dingen te doen die een thriller en een spanning die we in het hoofd en de stemming van Leda erg vinden, intensiveren.
DE PLEKKEN
De hele film is neergeschoten in Spetses, Zelfs de scènes die zich 20 jaar geleden in Massachusetts zouden afspelen, werden gefilmd op Saronic Island (met name in een school in de jaren 1920, Anargriërs en Korgialeniërs) . De donkere dochter kan andere producties en meer bezoekers aanmoedigen, zoals Skopelos gebeurde na Mamma Mia!, en een rustig en duurzaam toerisme van de jaren 80 doen herleven, auto's zijn verboden en hoge gebouwen ook.
Will en Leda in Taverna Bouboulina.
Binnen het eiland waren ze in bijna al zijn punten. In het dorp Spetses, in het oostelijke district van Kounoupitsa is Leda's appartement en de Mosquito-taverne, waar de hoofdpersoon kan profiteren van het ontbijt.
In dapia, een andere wijk van de stad, is Boubouline, de taverne waar hij dineert met Will, de jongen van de strandbar. Griekse klassieker. zuid is bikini, de terrasbar boven de oude haven, waar Leda en Lyle dansen tot Nina's familie arriveert met hun dreigende geest.
Maggie Gyllenhaal bij een van de Griekse t'averna's.
Een andere spannende scène speelt zich af in de Titania-bioscoop, een klassieke openluchtbioscoop uit de jaren 60, onlangs gerenoveerd.
en het strand is Zogeria, naar het noordwesten, beschouwd als de mooiste van het eiland. Verdeeld in twee, koos de film de kleinste van de baaien.