Peña Falcón, een van de meest aantrekkelijke punten van onze reis
Nationaal park sinds 2007, biosfeerreservaat sinds 2003, een van de best bewaarde natuurgebieden in Europa en een van de gebieden met het grootste ornithologische belang in Spanje. Als dit niet genoeg redenen zijn om te verdwalen in de Monfrage Park , autoliefhebbers hebben er nog een: a spectaculaire en bochtige weg, perfect om het achter het stuur of op het stuur van een motorfiets te doen.
Het Monfragüe Park ligt in de provincie **Cáceres**, gelegen tussen Navalmoral de la Mata, Plasencia en Trujillo. Het is niet erg groot, aangezien het weinig van de minder dan 18.000 hectare beslaat die zich uitstrekken tussen de bergen die ontstaan wanneer de rivieren de Taag en de Tiétar het oversteken, maar het concentreert gebieden met uitbundige vegetatie, reservoirs en beken.
En bovendien is het de thuisbasis van een indrukwekkende populatie van zwarte ooievaars, Egyptische gieren, keizerarenden, oehoe's en gieren, die deze enclave decennialang tot een bedevaartsoord hebben gemaakt voor ornithologen van over de hele wereld.
De weg die door Monfragüe . loopt
WEGEN EN ASFALT
Het park wordt doorkruist door een reeks paden, van meer of minder lengte, perfect bewegwijzerd, voor excursies te voet of met de fiets. Waar we echter in geïnteresseerd zijn, is het plotten van de curven van de weg EX-208 , die het park van noord naar zuid doorkruist.
Dit is echt de belangrijkste route, hoewel deze een afwijking heeft naar het oosten die aansluit op de snelweg EX A1 - tussen Navalmoral de la Mata en Plasencia - die begint bij de A5, die Madrid verbindt met Lissabon, grenzend aan Trujillo en Cáceres.
We kozen voor een route van zuid naar noord, startend vanaf Trujillo . Een goed uitgangspunt, want de stad, bekroond door een imposant kasteel dat werd gebruikt om het huis van de Lannisters in Game of Thrones te herscheppen, heeft een goed aanbod aan accommodaties. Het zijn goede opties Toerisme Parador , gebouwd op een oud klooster; het ** Santa Marta Palace **, naast het imposante plein, of de Hotel Izan , met een prachtig overdekt terras uit de 16e eeuw.
Na een goed ontbijt met producten van het land -ham en kaas- gaan we op pad. Wanneer we van Trujillo weggaan in de richting van Torrejon el Rubio langs de EX-208 neemt het kasteel afscheid met een indrukwekkend beeld, zonder moderne elementen, waardoor we ons in een ander tijdperk waant. De buitenwijken van de stad zijn opeenvolging van boomgaarden begrensd door stenen muren over elkaar heen, met wat grazende koeien, en even verderop zien we grote berocales, de stenen die het landschap in dit gebied vormen.
Ze hebben hun beste exponent in De Barruecos van Malpartida de Cáceres , ook het toneel van Games of Thrones.
Trujillo, een uitstekend startpunt
EEN RECHTE IN DE DEHESAS
Nadat we onder de snelweg A5 zijn doorgereden, degene die we al noemden die Madrid met Lissabon verbindt, grenzend aan Trujillo en Cáceres, verandert het landschap geleidelijk in oneindige weiden , met enkele verspreide eiken, en bevolkt door varkens, lammeren en enkele koeien, evenals kraanvogels in de watergebieden.
Tot Torrejón el Rubio, toegangspoort tot het Monfragüe-park, We zullen ongeveer 40 kilometer over de weg afleggen, in feite een rechte lijn, met hoogteverschillen gemarkeerd door de orografie. Het is een goed moment om van het panorama te genieten.
we steken over Bisschoppelijk dorp en de rivieren Tozo en Almonte. De zes centrale ogen van de brug die deze laatste oversteken, geven ons het idee dat hier in korte tijd dingen kunnen veranderen, en de stroom die we nu zien, ook al is het herfst, wordt meestal een goede rivier. Vanaf dit punt begint de weg te klimmen en waarschuwt ons dat we het park naderen, terwijl we aan de rechterkant worden geflankeerd door de uitlopers van de Sierra de Gredos.
We steken Torrejón el Rubio over, dat een breed scala aan landelijke huizen en restaurants . Hier komt ook de weg die aansluit op Cáceres, ongeveer 50 kilometer verderop: de EX390.
Monfragüe, een onvergetelijk landschap
Op slechts zeven kilometer van Torrejón el Rubio begint het natuurpark 'officieel'. We merken het meteen omdat de metalen balustrades zijn geverfd om een stuk hout te imiteren. Fietsers opgelet: er zijn geen wijzigingen aangebracht en de voeten die ze vasthouden zijn a dodelijke val bij vallen.
De weg gaat op en neer met gekoppelde bochten naar rechts en links, sommige ervan 180 graden ; een volledige draai om naar een hoger niveau te klimmen. De bedrijf is erg goed , maar de weg is smal en zonder vluchtstroken, met uitzondering van enkele scherpe bochten waar een kleine stenen vluchtstrook is gemaakt om het milieu te behouden.
Tijdens de bijna 20 kilometer dat het pad door het natuurpark loopt, is de snelheid beperkt tot 60 km/u, en het is verboden om de hoorn te gebruiken om de dieren niet te storen.
De vegetatie is dik en zeer gevarieerd. Wilgen zijn te zien in de gebieden die het dichtst bij de beekjes liggen, maar ook: Steeneiken, olijfbomen, esdoorns, essen, jeneverbessen, kurkeiken en struikgewas die een van de configureren best bewaarde mediterrane bossen. Dit was de aard van het schiereiland in de Middeleeuwen.
Tiétar-poort, in Monfragüe
DE WACHTTOREN VAN MONFRAGÜE
Ongeveer 60 kilometer na ons vertrek uit Trujillo komen we aan bij de kasteel van Monfrague . Het is perfect aangegeven, en aan de voet van de weg is er een parkeerplaats. Op de data dat er veel bezoeken zijn, kunt u natuurlijk niet tot aan de voet van de ruïnes rijden, aangezien er slechts ruimte is voor vier of vijf voertuigen; dan wordt het laatste deel van de beklimming gedaan in een kleine bus.
Van het oude fort van Romeinse oorsprong zijn twee gereconstrueerde torens, een met een vijfhoekig plan. Een goede trap geeft ons toegang tot het bovenste gedeelte en natuurlijk waard. Toen de Arabieren de eerste constructie maakten, zochten ze naar het hoogste punt in het park met een perfect uitzicht over de hele omgeving.
De uitdrukking "vogelperspectief" was nog nooit zo echt, want vanaf dit punt kunnen we aan onze voeten de vluchten van de adelaars zien vliegen over de reservoirs en naar de nabijgelegen rotsen gaan waar ze hun nest lijken te hebben. Heel dicht bij het kasteel daar enkele grotschilderingen en een hermitage, die toegankelijk zijn.
Volgens de legende dwaalt een Arabische prinses eeuwig tussen deze ruïnes omdat ze verliefd is geworden op een christen. Ik weet niet of er geesten zijn, maar wat er te vinden is als de avond valt is een hert of een zwijn rustig wandelen of op het asfalt zitten, dus wees voorzichtig zodra de zon ondergaat.
De uitkijktoren van Monfragüe
DE FALCON ROCK
Een paar kilometer verder vinden we aan de linkerkant een batterijparkeerplaats. In dit gedeelte is de weg smal, omdat deze tussen rotspartijen loopt die tot een piek boven het water zijn uitgehouwen in de vorm van gigantische wolkenkrabbers, dus het is de enige manier om te parkeren om toegang te krijgen tot een panoramische rit over de rivier de Taag.
We zijn in de ' Zigeunersprong ', hoewel zijn echte naam is Pena Valk, een enclave is perfect voor het zien van gieren, Egyptische gieren, adelaars en andere vogels die hun nesten hebben gemaakt op de kliffen. Aan het einde van dit uitzichtpunt is er een bosrijk gebied met tafels, naast de zgn Frans lettertype , wat een welkome afkoeling is tijdens de hete zomermaanden. Vanaf hier is er ook een pad dat toegang geeft tot het kasteel, in een wandeling van ongeveer 45 minuten.
De weg blijft de Taag oversteken en loopt parallel aan de rivier in een meer overvloedig gebied, omdat de Tiétar zijn water al heeft gedumpt. Rechts is de De brug van de kardinaal , van middeleeuwse oorsprong, die een groot deel van het jaar doorbrengt ondergedompeld onder water . We laten het achter samen met de grote ooievaarsnesten, terwijl de weg zich verder ontvouwt naar Plasencia waar onze reis eindigt.
We laten de ooievaars achter