Trujillo, een fictieve setting die even echt is als zijn geschiedenis.
Om de depressie veroorzaakt door het einde van de vakantie te overwinnen, is het beste een weekendje weg, of zelfs maar een dag. Wij stellen ze voor dompelen ons onder in het land van veroveraars, van de wilde natuur, waar de legendes nog steeds geloofwaardig lijken en, alsof dat nog niet genoeg was, in Game of Thrones-scenario's.
De **reis tussen de Cáceres-steden Trujillo en Guadalupe** is een uitstekend alternatief omdat het rechte stukken weg combineert met glooiende hellingen en berggebieden voor liefhebbers van een meer opwindende rit. Een route van iets meer dan een uur, zo'n 78 kilometer, waarmee we op de meest interessante hoeken kunnen stoppen, rustig kunnen eten en terugkeren naar onze bestemming of het startpunt.
Je kunt het Trujillo Castle of Casterly Rock noemen, de thuisbasis van de Lannisters in Game of Thrones.
Trujillo, de plaats die we hebben genomen als uitgang heeft goede communicatie. Het is slechts 48 kilometer van Cáceres (waardoor we de excursie kunnen verlengen als we tijd hebben) langs de snelweg A-58; de A-5 verbindt het met Madrid en vanuit het noorden wordt het bereikt door de Ruta de la Plata, de A-66.
VAN DE ROMEINEN NAAR DE LANNISTERS
Trujillo zelf verdient een ontspannen wandeling omdat heeft zijn middeleeuwse en vorstelijke essentie weten te behouden in elke hoek in perfecte harmonie met de 21e eeuw. Het oude gedeelte is levendig en actief, met particuliere woningen, bedrijven, terrassen en restaurants.
de stad is bekroond door een spectaculair kasteel met perfect bewaard gebleven muren. Het was een Romeins kamp, een Arabische citadel, een christelijk kasteel en een paar jaar lang Casterly Rock, het huis van de Lannisters in Game of Thrones. Sommige scènes van het laatste seizoen (voorlopig) van deze serie zijn hier opgenomen en de plaatsen zijn perfect herkenbaar.
Bovendien is het centrale plein een van de grootste en mooiste van Spanje, omringd door paleizen, arcades en de elegante kerk van San Martín. In de plein waar in de middeleeuwen beurzen en markten werden gehouden Zeldzaam is het weekend dat geen evenement organiseert, zoals de Nationale Kaasmarkt, die elk jaar samenvalt met het lange weekend van 1 mei. De tortas del Casar en de la Serena zijn enkele van de gastronomische specialiteiten van de stad, met worstjes, Retinto-vlees en natuurlijk de migas.
Op de Nationale Kaasbeurs vallen de taarten van Casar en La Serena op als lokale specialiteiten.
EEN NIEUWE YORKER SLATE
Kijkend naar het plein, de meest illustere Trujillo, Francisco Pizarro, veroveraar van het Inca-rijk. De monumentaal bronzen beeld van de soldaat te paard en het dragen van een verenpet is, merkwaardig genoeg, ook Amerikaans, Noord-Amerikaans, specifiek uit New York. Is een Het werk van de Amerikaanse beeldhouwer en polospeler Charles Cary Rumsey, geschonken door zijn vrouw aan de stad in 1927. Er zijn soortgelijke sculpturen in Lima, waar Pizarro stierf, en in Buffalo, waar Rumsey werd geboren.
In de voetsporen van Pizarro, veel mensen uit Trujillo (edelen, ridders, avonturiers of eenvoudige boeren) ze reisden naar de Nieuwe Wereld om avontuur te zoeken en vooral goud. Dat is de reden waarom de naam van deze stad en veel van de omliggende steden ook in Colombia, Argentinië, Peru, Bolivia, Chili, Puerto Rico... niet Pizarro, die stierf in Lima) Ze bouwden paleizen, herenhuizen en kerken met het goud dat ze hadden meegebracht.
Op de Plaza de Trujillo werden vroeger beurzen gehouden; vandaag de Nationale Kaasbeurs.
We verlaten Trujillo naar het zuiden langs de snelweg EX 208. De richting naar Guadalupe staat goed aangegeven, naast Zorita, een stadje dat halverwege is en, pas op, niets te maken heeft met de gelijknamige kerncentrale.
In de eerste kilometers ontvouwt de weg zich zachtjes, de orografie van het terrein volgend in een landschap van weiden bezaaid met enorme granieten stenen, waar de varkens lopen of de rode koeien. De rechte lijnen en zachte bochten volgen elkaar op als we Madroñera aan de linkerkant verlaten en de Pago de San Clemente aan de rechterkant, waar de edelen van Trujillo hun zomerheren hadden en waar je nog steeds oude persen kunt zien voor het maken van wijn of olie, nu omgebouwd tot huizen veld.
De dehesa's van Cáceres zijn idyllische weiden bezaaid met eiken en andere boomsoorten.
Vale gieren
Na het doorkruisen van de steden Herguijuela en Conquista de la Sierra (hoewel het op een vlakte ligt, dankt het zijn naam aan het feit dat het uitkijkt op de Sierra de la Peña), brengt een lange rechte weg ons naar Zorita. In deze stad kunnen we een stop maken om de Mirador de la Peña, een wandelpad dat klimt tot meer dan 500 meter met de prikkel om vale gieren te kunnen zien.
Vanaf Zorita heet de weg EX 102 maar er is geen kruising of omleiding. Het volgende stuk is 18 kilometer, met de bergen van de Sierra de la Peña naar links, weiden naar rechts en vogels die over de horizon vliegen naar Logrosán.
In deze stad vertelt een bord bij een rotonde ons dat: we zijn op een van de paden die naar het klooster van Guadalupe leiden, daterend uit 1337. In de 14e eeuw werd het een pelgrimsoord, maar de paden die destijds door pelgrims werden afgelegd, zijn door de tijd en het geheugen gewist.
ZAGEN EN GORVES
De vegetatie verandert de eiken beginnen de ruimte te delen met de cactusvijgen en rond kilometer 50 merken we dat de weg meer kronkelig begint te worden, met gekoppelde bochten als we stijgen. Gedurende de hele reis is de weg echter breed, met goed asfalt en in sommige delen met een splitsing van de rijbaan omhoog, waardoor het gemakkelijker wordt om langzamere voertuigen in te halen.
We gaan het berggebied in, de eerste pijnbomen verschijnen en we komen Cañamero binnen, het gevaarlijkste punt van de route. De weg doorkruist de stad zonder mededogen, omgevormd tot de straat van een dichtbevolkte stad. Het wordt doorkruist door zebrapaden, het heeft dubbel geparkeerde voertuigen en voetgangers die op het asfalt lopen. Wees heel voorzichtig op deze reis en kijk met duizend ogen naar wat er in de omgeving kan gebeuren, achter een stuk speelgoed komt een kind.
Net buiten de stad de weg kruist de kloof van de rivier de Ruecas, ingeklemd tussen de rotswanden van de bergen en met de rivier aan de rechterkant. Het landschap is spectaculair met dennen en populieren.
Op dit punt is er nog een perfect bewegwijzerde wandelroute die **ons leidt naar grotschilderingen** en een indrukwekkende orografie. Let op bij de ingang van Guadalupe. Er zijn verschillende indicaties die voor verwarring kunnen zorgen. De stad staat bovenop een heuvel, wat betekent dat alles bergopwaarts gaat. Je kunt de hele gemeente rondrijden maar het is niet makkelijk, laat staan parkeren, dus onze aanbeveling is om je voertuig, zeker als het een vierwieler is, in een van de parkeergarages aan de rand te laten staan en te voet te bezoeken.
GODDELIJK VOEDSEL
De oorsprong van dit alles gaat terug tot het einde van de 13e eeuw toen een herder op dit punt een beeld vond, dankzij enkele wonderbaarlijke verschijningen. Het beeld is zwart, net als anderen die in het gebied worden aanbeden, bijvoorbeeld in Madroñera. Haar naamgenoot uit Mexico vindt zijn oorsprong in enkele lokale verschijningen en hoewel ze ook een brunette is, zijn haar gelaatstrekken mestizo. In beide gevallen lijkt het erop dat de heiligdommen werden gebouwd op plaatsen van oudere tradities.
Het resultaat in het Spaanse Guadalupe van Cáceres is een indrukwekkend klooster, in 1993 door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. De architectuur is een harmonieuze mix van verschillende stijlen (Romaans, Gotisch, Mudejar, Barok...), luxueus en sober, wat het nog aantrekkelijker maakt en de perfecte decoratie voor elke Game of Thrones-scène. Het is versierd met werken van El Greco, Goya, Zurbarán, Lucas Jordán… Het klooster heeft een pension en een restaurant in een klooster in Mudejar-stijl waar je goed en met charme kunt eten. Als alternatief is er tegenover de Parador.
De kamers van het Hospedería del Real Monasterio de Santa María de Guadalupe kijken uit op het gotische klooster van de jaren s. XVI.
OMGEVINGLEZEN
Een goede aanbeveling voor deze route is het lezen of herlezen van de saga Een lied van ijs en vuur, door George R. Martin. De setting van de omgeving kon niet passender zijn. En dus warmen we ook motoren op voor het laatste seizoen van de serie waarvoor er minder tijd over is...
Typische middeleeuwse straat in Guadalupe, Cáceres.