Jánovas, de spookstad die nooit zijn leven heeft verloren
De GPS geeft een stuk land aan dat een puinhoop is. Het lijkt de enige mogelijke toegang , is er geen andere remedie dan te bidden voor de schokdempers en heel langzaam het pad over te steken dat scheidt de actualiteit van een pijnlijk verleden bevroren in de tijd.
Het martelaarschap waaraan de auto uiteindelijk wordt onderworpen, wordt gewaardeerd. Hier de ara vallei het wordt weergegeven zonder complexen: slechts een paar stenen verhinderen dat de rivier stroomt waar hij wil. Naar links, ver weg een in onbruik geraakte hangbrug herinnert ons eraan dat In deze schuilplaats in de Aragonese Pyreneeën kwamen en vertrokken dagelijks mensen.
En tussen de bergen valt op een mooi en verouderd beeld . Het is Janova . Of beter gezegd, het was Jánovas : wat overblijft zijn hun huizen van afbrokkelende stenen en gestripte straten door een onstuimige vegetatie die niemand de weg verspert.
Klimop valt alles binnen in Jánovas
Wat leek op een excursie aan de rand van het regelgevend toerisme in ** Huesca **, wordt uiteindelijk een ruwe geschiedenisles van Spanje . Een masterclass over onrecht, de strijd en het onherleidbare verzet van een volk dat vastbesloten is zich niet te laten zinken.
**EEN DORP ontruimd DOOR EEN MOERAS DAT NOOIT AANGEKOMEN**
Het kost moeite om Jánovas levend voor te stellen . De huizen, tegenwoordig de thuisbasis van klimop en andere pachtplanten, kom amper van de grond . Ze lijken voorovergebogen, alsof de ouderdom hun muren heeft doen pijn doen en hun bakstenen afgebroken. De raam- en deurkozijnen zijn nog zichtbaar en de schoorsteenopeningen zijn half vervaagd.
Maar deze verlaten huizen brengen nog steeds de schoonheid uit een andere tijd . Als verre neven en nichten doen ze denken aan die van Aínsa, een naburige stad die zich heeft aangepast aan hectische hartslag van continu toerisme.
Herberg Frechín in Jánovas (rond 1940)
Jánova's ook verslaan, en in een goed tempo , tot de jaren 50. In die tijd stopte het hart van de gemeenschap bij het nieuws dat hun mensen zouden verdrinken in een kolossaal moeras. Er was geen discussie mogelijk. Tien jaar later, de onteigeningen begonnen, de ontruimingen en de sloop van alles wat er was.
Jánovas weigerde terrein te geven. De buren handhaafden hun routine terwijl het waterkrachtbedrijf bomen hakte, de sloten vernielde en het water en de elektriciteit afsloot. In 1966 werden de leerlingen en docenten met geweld van de school verwijderd. En in 1984 vertrokken de laatste twee families die er nog woonden..
Jánovas schoolpoort
Het moeras werd echter nooit gebouwd. In 2001 werd besloten dat het project faraonisch was en dat de kosten ervan onmogelijk te overzien waren. Tegen die tijd was Jánovas een vage herinnering geworden aan wat hij was geweest. Voor niets. Maar er was nog hoop.
Hij was stervende, maar hij stopte nooit met ademen. Zijn buren zijn nooit helemaal weggegaan . 50 jaar lang hielden ze vast aan een motto dat nog steeds doorklinkt in de straten van de lege stad: 'Jánovas komt niet in opstand' . Levert niet op. Hij geeft niet op. Het zinkt niet. Janovas sterft niet.
DE OPSTANDING VAN JÁNOVAS
Op dit moment is Jánovas nog een stad in coma. De weinige reizigers die er komen zijn over verleiden door zijn spookachtige lucht en ze proberen het idee uit te bannen dat er om de volgende hoek een spook zal verschijnen.
De visie van de ruïnes verstrikt in vegetatie is zo puur dat het een echte verbinding met de natuur en met het verleden oproept. Het is als een plek die de evolutie was vergeten. Tenminste, tot nu toe.
Oude kruidenier van Jánovas
Begin 2018 heeft de regering van Aragon een beurs van 60.000 euro toegekend om de stad weer op te bouwen, en de buren gingen meteen aan de slag. Het is ook waar dat ze al twee jaar wachten op de ander 150.000 euro beloofd om de ingang te repareren, l Een nachtmerrie voor chauffeurs die de stad willen bereiken.
De San Miguel Foundation heeft een webpagina waar u kunt zien wat er verloren is gegaan in Jánovas en die u aanmoedigt om de projecten financieel of fysiek te ondersteunen voor het herstel ervan: de molen, de wasserij, de kerk, de smederij...
Jánovas wordt beetje bij beetje wakker . De huizen worden gerestaureerd door belangeloze buren die dromen van het drinken van rum met melk rond het kampvuur op het plein tijdens de San Fabián-festiviteiten.
Janovas komt weer tot leven. Het is de spookstad die nooit zijn geest heeft verloren.
Panoramisch uitzicht op Jánovas
Wandelen door Jánovas
Brandhout zagen in Jánovas
Huidige staat van de Jánovas-kerk