Phnom Penh Koninklijk Paleis
De in Canada geboren familie FONKi maakt deel uit van de Cambodjaanse diaspora die het land ontvluchtte tijdens het schrikbewind van de Rode Khmer in 1970. Fonki, al een veelgeprezen straatartiest in Montreal, reisde verschillende keren naar Phnom Penh, aangetrokken door zijn creatieve renaissance en door de wens om het land zelf te begrijpen, voordat hij zich daar voor een seizoen vestigde.
FONki's street art is een fascinerende introductie tot Cambodjaanse geschiedenis en cultuur : bevat architecturale motieven, traditionele scripts en legendes, beide in grootschalige werken zoals portretten Naast het maken van films en verf op doek.
Dit interview is onderdeel van "De wereld lokaal gemaakt", een veelomvattend project Conde Nast-reiziger in de zeven internationale edities, die stem geeft aan 100 mensen in 100 landen om te ontdekken waarom hun eigen territorium je volgende bestemming zou moeten zijn.
Hoe is de hedendaagse kunstscene in Phnom Penh?
De Cambodjaanse kunstscène heeft lang geduurd om te herstellen - een hele generatie kunstenaars werd weggevaagd in de jaren zeventig - maar nu meer dan 70% van de bevolking is jonger dan 30 jaar, dus het is een jong land.
Verder is een deel van de diaspora investeren in kunst en hotels. Toen ik kunst studeerde, dacht ik dat alles gedaan was, dat ik in de verkeerde generatie was geboren, maar toen ik hier aankwam, was er een echt gevoel van enthousiasme. ik ben ook betrokken bij FT Gallery & Studio , een industrieel gebouw omgebouwd tot een **hub voor Phom Penh-artiesten. **
Er is ook de Sa Sa Kunstcollectief, hier geboren, die al een decennium actief is. Onder de artiesten om op te letten zijn Sopheap Pich, Vuth Lyno, van de Sra'Art-galerij, en Lisa Mam en Peap Tarr, de eerste straatartiesten van de stad. In Battambang is er Romcheik 5, waar veel sculpturen te zien zijn, en in Siem Reap is er Open Studio.
De stadskunstenaar FONKi
Hoe ging het creatieve universum om met de pandemie?
Het was interessant om de steun van de verschillende kunstgalerijen het afgelopen jaar te zien. Een jonge fotograaf werkte samen met de fietsen gemeenschap -de riksja's , die door de straten circuleren van de jaren 30- fondsen werven voor de bewoners van het gebied; kunstenaars verkochten werken in een initiatief gecreëerd onder het motto "local-for-local".
Waar vind je inspiratie?
Siem Reap het is nu net een spookstad, omdat het veel gebaseerd is op toerisme; Ik herinner me de eerste keer dat ik er was toen ik vier jaar oud was en er niemand was. worden nog steeds ontdekt artefacten, tempels en vele objecten die tijdens het koloniale tijdperk zijn geplunderd en die worden teruggeven aan de musea van het land.
In mijn werk heb ik gebruikt Khmer beelden en ik heb me verdiept in de verhalen erachter; de hele regio (met Birma en Thailand) is erg rijk en is zeer cultureel verbonden.
In Phnom Penh zijn er ook de Wat Phum en Wat Bottum-pagodes , naast Koninklijk paleis , maar soms ga ik de stad uit naar de Silk Island , dat op ongeveer 20 minuten afstand ligt, in de mekong , vanwege zijn pagodes en boeddhistische ruïnes. En terug naar de stad, de Olympisch Stadion en het Nationaal Museum, beide ontworpen door architect Van Molyvann tijdens de Gouden Eeuw van Cambodja in de jaren zestig.
Een plek om te eten en te drinken?
Om van die huiselijke sfeer te genieten, neem ik mijn vrienden mee naar de Sovanna barbecue 1 en 2 : met zijn klassieke plastic stoelen en lokaal rundvlees en vis op het menu. Het vraagt veel van gebakken rijst erbij.
Voor een reis terug in de tijd is er de Khmer Surin met zijn houten lambrisering, of Pleng Chan voor een gezellig plaatselijk café. Traditioneel drinken de meeste mensen bier in Cambodja, en het is overal -durian bier-, maar nu is er meer drinkcultuur, met Cambodjaanse rum en gin.
De Parelreep het is een coole nieuwe locatie gerund door 20-plussers; er zijn er ook veel Bassac Lane -Ik hou van Le Boutier-. Als je wilt genieten van de tropische sferen, ga dan naar de Elephant Bar, bij Le Royal.
Waar ga je heen om de stad te ontvluchten?
traditioneel, Sinoukville, aan de kust, was het perfecte toevluchtsoord? , maar tegenwoordig heeft het te veel aandacht. Kamput is rustiger ; is waar mensen naartoe gaan kajakken en je hebt mangroven en bergen dichtbij.
naar het westen is Bokor, waar ik vroeger veel ging schilderen: al die oude koninklijke residenties en huizen aan het meer... En je ademt frisse lucht, iets dat je nauwelijks hebt in Phnom Penh.