'Herdersliefde'
Op 13 maart stond onze wereld stil . We kwamen thuis, sloten de deur en maakten van ons huis onze speeltuin, ons kantoor en ons raam naar de wereld. Op dit historische moment dat wordt gekenmerkt door een vraatzuchtig individualisme, door een afschuwelijk 'ik', denken we echter niet dat er naast het gezondheidspersoneel een groep vrouwen en mannen was die hun werk niet stopten, geen seconde. Een mooie baan, maar het duurt als geen ander : die van primaire sector . Zo veel boeren en boeren, zoals boeren en boeren, boeren en boeren Ze stopten niet met naar de velden te gaan met hun dieren, gras te maaien, fruit en groenten te plukken en voor ons allemaal te zorgen.
Ik zal me altijd herinneren als een van de meest opwindende momenten uit mijn jeugd, die waarin ik uitging met mijn grootmoeder Rogelia, de Rubia-koe en de gebruikelijke zes of zeven schapen om te grazen op de 'leiras' van het dorp, daar in die hoek van Pontevedra. Maar dat herinner ik me ook mijn oma is nooit gestopt . Hij ging alleen zitten om te eten. De rest van zijn dag bracht hij door tussen zijn dieren en zijn land, wat oprapen, het andere schoonmaken. Zorgen voor een voorraadkast waar we allemaal van aten. Voor haar, zelfredzaamheid was het motto en de supermarkt, een moderniteit.
Er zijn natuurlijk dingen veranderd; maar wat niet is veranderd, is de wreedheid van het werk van het land, even mooi als zwaar . als een vorm van claim het platteland , om dit werk en dit werk op de plaats te zetten die het verdient levensstijl dat we zo dwaas zo vaak idealiseren, wordt elk jaar gevierd (en nu al 14 edities) de Fotowedstrijd voor landelijke omgeving (Photorural) (georganiseerd door de Rural Studies Foundation van UPA en Eumedia, S.A., in samenwerking met het Inter-Food Forum en de staatsbedrijf voor landbouwverzekeringen ENESA). Als hij vorig jaar een beroep deed op ontvolking, legt hij dit jaar de focus bij degenen die de agro-voedselketen niet hebben laten stoppen.
De winnende foto van de editie 2020 is gesigneerd door Javier Sánchez Martinez , fotograaf met een lange carrière gespecialiseerd in natuur- en industriële fotografie. De naam van de print zegt het al: herders liefde.
'Herdersliefde'
"De agro-voedselketen, bestaande uit bijna een miljoen boeren en veeboeren in Spanje , en via duizenden coöperaties, agrovoedingsindustrieën, vervoerders en distributiebedrijven, een klinkende boodschap naar de samenleving heeft gestuurd: we zijn essentieel, vandaag en altijd ", roepen ze uit van de organisatie van de wedstrijd. Van die miljoen boeren en veeboeren vertegenwoordigt er één iedereen op deze foto. Het is Juan Díaz die, van zijn gebruikelijke baan in de bergen van Guadarrama, hij loopt met zijn kudde op elke mistige dag.
"Vijf jaar lang hebben we, dankzij mijn zoon die houdt van alles wat met herders en schapen te maken heeft, de migrerende runderen dat afkomstig is van de Picos de Europa, op weg door de Sierra de Guadarrama . In dit geval is de foto genomen op weg naar de stad Guadarrama, voor het bereiken van Tablada ", vertelt Javier Sánchez over het moment dat hij op de sluiter van de camera drukte. "Die dag opgestaan mistig en een beetje regenachtig . Ik realiseerde me meteen dat het was een perfecte sfeer en licht om een goed beeld te krijgen . De rest was te danken aan de hoofdpersoon, een echte herder die grote genegenheid toont voor zijn kudde."
Javier vertelt ons dat Juan een van die herders is die zorgt voor de transhumane kuddes die we zien, in een beeld dat tot op de dag van vandaag verrassend en prachtig is, elk jaar door de Gran Vía in Madrid slenteren. Gaat over " de enige hoofdstad ter wereld waar transhumance nog steeds plaatsvindt , zoals eeuwenlang, maar nu is het symbolisch nog maar één dag per jaar", specificeert hij. "Juan maakte meteen indruk op me, zijn houding, zijn figuur, gebaren en karakter van een authentieke herder overtuigden me binnen enkele minuten hem ontmoeten. Met een enkel fluitje, een gebaar of met de hulp van zijn hond Maldades hij reed perfect een kudde van meer dan 2000 schapen en geiten, zoals je nog nooit eerder hebt gezien ’ herinnert de fotograaf zich.
LANDELIJKE FOTO'S NAAR BEWUSTZIJN
De rest van de winnende foto's is een mozaïek van situaties die een vleugje leven geven in dat land dat ons alles geeft. Als tweede prijs ( 'De wereld staat stil, de aarde gaat door' , werk van Daniel Álvarez Salceda en opgenomen in Arroyo de la Luz ) waarin sommige aardappelen, vers uit de grond getrokken, de grootste schat lijken die er te vinden is - en dat zijn ze ook.
'De wereld stopt, de aarde gaat verder', het werk van Daniel Álvarez Salceda en opgenomen in Arroyo de la Luz (Cáceres)
Of het geluk van de boer die naast haar trouwe hond en kniediep in de modder lacht terwijl ze een hooivork ophoudt (foto ' ecologisch vee ' van Arturo J. Rodriguez Perez , genomen in Arafo, Tenerife).
Tussen de gepresenteerde foto's we zien een dorpsbakker , van degenen die in hun onvermoeibare busjes brood naar de meest afgelegen huizen brengen (degenen die piepen van vreugde als ze dicht bij de weg komen zodat alle buren hun broden gaan zoeken), zien we een kind achter een schaap aan rennen , een vrouw die uitrust in een melkfabriek, twee veeboeren die hun koeien door bevroren wegen en landschappen drijven, naar een imker met zijn handen vol bijen , aan boeren die 's nachts in het licht van een koplamp fruit verzamelen en sterke, robuuste handen, die mooie kastanjes vasthouden.
"Landelijke fotografie dient om te documenteren en te publiceren een landelijke wereld naar de achtergrond verbannen . Voor veel mensen lijkt het erop dat dit medium hard, maar natuurlijk en mooi , is beperkt om af en toe samen te komen pittoresk stadje en slapen in een landelijk huis . Maar er is veel meer op de achtergrond, vooral de oude ambachten, tradities die nog steeds bewaard zijn en vooral de wijsheid van de mensen , van hun oudsten", blikt Javier Sánchez terug.
'Ecologisch vee' door Arturo J. Rodríguez Pérez, genomen in Arafo, Tenerife
"Ik denk dat er in Spanje hele goede fotografen zijn op de hoogte van dit onderwerp en voorstellen zoals die in deze wedstrijd helpen om elk jaar meer mensen aan te moedigen om aangemoedigd te worden. Zeer goede kwaliteit en originaliteit in de geselecteerde werken waarin wordt gewaardeerd dat de landelijke wereld leven heeft en ik denk dat dat al vele jaren is...", zegt Javier.
Alle foto's die in de prijzen worden vermeld, zijn van plaatsen die ons zeker niet bekend in de oren klinken: Arafo, El Pueyo de Araguás, Alginet, Vegacerneja, Lazkaomendi, Nava de Arevalo ... die plaatsen die niet direct in ons collectieve geheugen staan, Omdat ze dat niet zijn . Het lege Spanje is het Spanje van de primaire sector, met grote uitgestrekte gebieden met een lage bevolkingsdichtheid en meer dieren dan mensen. Het is een disbalans (meer) tussen de obscene agglomeratie van de stad en het niets van deze landelijke hoeken.
"Het lege Spanje is een trieste realiteit. We hebben erop aangedrongen om druk te leven in grote en comfortabele steden, maar we vergeten dat de kwaliteit van het leven, de natuur, het leven zelf te vinden is op het platteland en in de steden. Hier zullen we een manier ontdekken van het leven zonder vervuiling, zonder haast, menselijker en tegelijkertijd natuurlijker, maar het is noodzakelijk om te breken met de 'stedelijke' plannen en dat kost veel. Afgezien van de kracht van het plattelandstoerisme dat heeft bijgedragen verlaten steden, het is nodig gezinnen en nieuwe generaties aanmoedigen en helpen om de landelijke omgeving opnieuw te bevolken Xavier denkt na.
'De droogte', Belinchón (Cuenca)
"Dit moet gepaard gaan met minimale infrastructuur: medisch, internet, communicatie, diensten ... en een injectie van hulp om werk te creëren en traditionele beroepen te bevorderen, bijna verloren gegaan: school van herders, harsbewerkers, traditionele smeden, schippers ... Een paar jaar geleden, samen met de schrijver en guadarramist juli manieren we hebben een boek over dit onderwerp gepubliceerd, zodat het een erfenis zou blijven voor toekomstige generaties: Sierra de Guadarrama. Oude ruil voor geheugen . Het heeft ons drie jaar gekost om interviews af te nemen en deze beroepen te fotograferen, velen bij heel oude mensen, de laatste vertegenwoordigers van sommige beroepen . Het was een heel mooi project waar we veel van hebben geleerd", vervolgt Javier. Vergeten is de ergste ziekte waar het Lege Spanje aan lijdt.
Vandaar deze foto's zijn belangrijk; dat elk jaar de focus ligt op het platteland Door de ogen van degenen die hem kennen, is het belangrijk. Een van de speciale onderscheidingen trekt mijn aandacht, de FADEMUR Award voor fotografie van plattelandsvrouwen . De winnende foto is 'Het heden en de toekomst vind je op de plek waar je van gedroomd hebt. En schrijf het in vrouwelijk' , genomen in El Pueyo de Araguás (Huesca) door Natalia Langa Lomba . Daarin geeft een boer een drankje aan een enorme en mooie koe. Misschien trekt het mijn aandacht vanwege de vrouwelijke figuur, zo mogelijk onzichtbaarder dan die van de man in deze landelijke omgeving; misschien omdat het me terugvoert naar die kindertijd in het dorp, mijn grootmoeder vergezellend, serieus, stil, gefocust op haar karweitjes, in landschappen die ik nu waardeer maar toen vanzelfsprekend vond.
'Het heden en de toekomst zijn te vinden op de plek waar je van gedroomd hebt. En schrijf het in vrouwelijk'