Boise lijkt misschien een andere Amerikaanse stad, maar hier is alles anders
"Kleine dozen op de heuvel / kleine dozen allemaal hetzelfde". Malvina Reynolds zong in 1962 voor die huizen, allemaal verschillend maar hetzelfde, die de structuur vormden van de buitenwijken van de grote Amerikaanse steden. Een wiskundige volgorde voor een zogenaamd vol en gestructureerd leven als gevolg van een groot economisch bruisen en weerspiegeld in ansichtkaarten van Norman Rockwell.
Reynolds, net als Rockwell, hij gebruikte ironie om het geweten te schudden op het ritme van een onschuldige en kinderlijke melodie. "En ze zien er allemaal hetzelfde uit...", allemaal hetzelfde, geordend. Gezinnen die woonden en wonen in jonge steden, bijna gebouwd in de Fordistische stijl, het creëren van stedelijke centra vanuit het niets om de industrieën van het moment te ondersteunen: mijnbouw, veeteelt, landbouw (oh, de beroemde Idaho-aardappelen) ...
Details van The Cyrus Jacobs-Uberuaga House
Maar tussen al die steden, getekend met vierkanten en schuine kanten, met zijn winkelcentra, zijn binnenstad, zijn hoofdstraat en zijn Broadway Avenue, er zijn plaatsen die zijn geschreven met een unieke geschiedenis en ze zijn gegroeid en geëvolueerd met een sterk en bijzonder DNA. Er zijn er zelfs met een Baskisch karakter. Zoals Boise.
Om Boise, hoofdstad van de staat Idaho, te begrijpen, je moet aan het begin van de 20e eeuw naar Biskaje reizen, toen honderden families een diaspora begonnen over de Atlantische Oceaan op zoek naar werk en meegesleept door die goudkoorts die Californië in het oog van de orkaan veranderde.
Naast dat goud dat iedereen verrijkte (behalve de mijnwerkers die het stalen), Idaho genereerde een domino-effect door mond-tot-mondreclame van Baskische buren: hier was werk , zoals begrazing en de houtindustrie, en toekomst. Om deze reden, vandaag, als we er doorheen lopen, Downtown Boise , het historisch centrum, kwamen we tegen twee layaks (replica's van landbouwwerktuigen) die de fictieve deuren van de Baskisch blok , een gebied waar ikurriñas zwaaien.
hier waren ze de vijf herbergen waar de herders aan het einde van het seizoen woonden , en die de nieuwkomers hielpen met warm eten, bed, taal en zelfs fronton (een overdekt fronton dat nog steeds wordt gebruikt om met een bal te spelen) en die in 1914 werd gebouwd door de familie Anduiza).
Overdekt fronton in het Baskische pension van de familie Anduiza, gebouwd in 1914
Deze herbergen fungeerden als een thuis weg van huis en als culturele kassen (Baskische liederen, spelen en tradities werden binnen de muren in leven gehouden).
Vandaag blijft het zoals het toen was Het Cyrus Jacobs-Uberuaga-huis , gebouwd in 1864 en oorspronkelijk eigendom van een van de eerste Baskische families die zich in Idaho vestigde, de Uberuagas . We bezochten vergezeld van? Patty Miller , de directeur van Baskisch museum en cultureel centrum , een museum en etnografisch huis dat de verhalen verzamelt van degenen die meer dan een eeuw geleden naar Boise kwamen.
Het hout kraakt als we kisten, koffers, doubletten, dekens... “Het is het huis van vele Baskische verhalen; 95% van de inwoners van Idaho kan een lijn trekken naar onze oorsprong die ons naar Bizkaia zou brengen...”.
Patty is het perfecte voorbeeld van een Boise buurman. Zijn grootvader arriveerde op 16-jarige leeftijd uit Baskenland en kort nadat hij begon te werken, volgde zijn oudoom hem.
Kort Baskisch pelotaracket
Het hielp hen om vast te stellen Bonifacio Garmendia , die alle kennis van Amerikaanse wetten en het functioneren van de stad verzamelde om de Basken te helpen die naar deze hoek van Idaho kwamen (in ruil voor een paar munten natuurlijk). De talrijke foto's van zijn kantoor hangen nu aan de muren van het museum.
Patty is een soort bewaker van Boise's Baskische geheugen. Hij heeft talloze tentoonstellingen laten maken. Een van hen probeert de geschiedenis van 100 Baskische mannen en vrouwen van meer dan 100 jaar vast te leggen in 100 foto's en getuigenissen... maar hij realiseert zich dat honderd niet genoeg is. Niet tevergeefs, om de vijf jaar wordt het grootste evenement van Boise (en de grootste viering van de Baskische traditie ter wereld) gehouden, het Jaialdi-festival (van 28 juli t/m 2 augustus 2020 op verschillende locaties in de stad), die de Baskische geschiedenis ontketent met dansen, sporten, koken...
Boise, naast het hier en daar aansporen van bewoners met het behoud van de Baskische geschiedenis, doet dat ook verwarmende magen. Zo komen we een tempel van viands tegen, De Baskische markt , waar u alles vindt, van vleeswaren uit Pamplona tot oliën uit Jaén en wijnen uit La Rioja; of de Guernica Bar , wiens sterdrank (zo exotisch in deze streken) de . is kalimotxo.
Als u een voet in deze buurt zet, doet u letterlijk de Baskische geschiedenis. We kunnen lopen op een van de tientallen culturele werken die de straten bevolken, zoals: de 500 Baskische achternamen van lokale families gegraveerd voor het museum of de muurschildering op South Capitol Boulevard, vol met Baskische iconografie waarin Picasso's Guernica een glimp kan opvangen , verwijzingen naar de Oinkari-dans, de eik die het bombardement op Guernica . heeft overleefd , een portret van Juanita Uberuaga, een ander van Jim Jausoro (een Amerikaanse accordeonist opgegroeid in een Baskische familie die stierf in Boise)... Een pastiche van de Baskisch-Amerikaanse cultuur en een symbool van de broederschap tussen de stad Guernica en Boise in 1993 .
Bar Gernika bij de ingang van het Baskische blok
Boise wijdt zich aan 1% van hun budget om kunst te maken en op straat te tonen. Hier gebeurt het alsof we door het bos lopen en onze ogen fixeren om de grote mierenhoop te beseffen die we aan onze voeten hebben: die onvermoeibare wezens zijn de werken van kunstenaars die de stad teisteren , zoals de dozen van alle stoplichten die muurschilderingen tonen van lokale kunstenaars binnen het initiatief Traffic Box-kunstcollectie.
In het Baskische blok rust een gebouw met Egyptische motieven dat breekt met onze Baskische mijmering: Het Egyptische Theater , gebouwd in 1927 na de hausse van de ontdekking van het graf van Toetanchamon vijf jaar eerder. Het eerste werk dat op hun planken werd uitgevoerd, was Don Juan. Vandaag de dag blijft het een cultureel icoon. Niet voor niets presenteerde acteur Aaron Paul hier een hoofdstuk van kapot gaan (serie waarin hij Jesse Pinkman speelde) naast de recente film De weg.
De acteur is niet geboren in Boise, maar hij is hier opgegroeid , in feite kocht hij een huis in de straat van de grote herenhuizen van de stad, Warm Springs Avenue . De trots van de stad voor deze favoriete zoon is zodanig dat de gouverneur van de staat riep 1 oktober uit tot nationale Aaron Paul-dag in Idaho.
Alle verkeerslichten in Boise hebben 'street art', zoals deze uit het Baskische blok met wat dantzaris
Daarnaast wijdden ze een grote graffiti, breaking boise , die een van de muren van Freak Alley Gallery , een klein labyrint van steegjes vol straatkunst tot de rand, en een must-see om te begrijpen hoe het stadsleven van de stad ademt.
Jimmy Hendrix-portretten, Pink Floyd-eerbetoon, politieke boodschappen die oproepen om een einde te maken aan haat, racisme en vreemdelingenhaat , evenals abstracte creaties die ons onderdompelen in een prachtige wereld van kleur... en dit alles, achter de restaurants waar alle inwoners van de stad samenkomen bij zonsondergang. Omdat in Boise wordt op straat geleefd. En veel.
8th Street opvolgen Bannock is een bijenkorf van buren die toast delen en friet bestellen met wat dan ook (we herhalen: aardappelen in Idaho zijn van een andere planeet), maar ook pizza's in voetgat , gigantisch ontbijt in vorken , moderne keuken in jeneverbes , een tequila in Stierenvechter, een broodje op het terras Zelfs Stevens met uitzicht op de 'Freak'-steeg of 10 Barrel Brewing Boise voor de brouwers.
De bewoners van deze 'doosjes' weten hoe ze zich moeten amuseren. Iets zuidelijker, in The Grove Plaza , vertellen ze ons dat elke woensdag in de zomer concerten worden gehouden in de cyclus genaamd Levend na vijf , het besef dat ze in Boise wel weten te genieten van de straten en de nacht.
De STIL ijssalon in BoDo
Als we verder gaan langs het pad van de kunst, komen we bij een grote esplanade bezaaid met tractoren. Daarachter begroet een modern gebouw van glas en kleuren ons: JUMP (Jack's stedelijke ontmoetingsplaats) is een ruimte voor de uitwisseling van ideeën die de epicentrum van de commerciële ontwikkeling van de stad.
JUMP is het verhaal van een Amerikaanse ondernemer, jack simplot , die rijk werd door aardappelen te drogen en ze naar de frontlinies te sturen tijdens de Tweede Wereldoorlog (we beginnen nu het John Deere-moment van de intrede te begrijpen). Toen hij stierf, vertrok hij als een erfenis een groot gebouw en tal van landbouwmachines die de gemeenschap van buren besloot om te zetten in een plek voor gesprek en ontmoeting.
JUMP is de grens van het gebied dat bekend staat als BoDo, dat wil zeggen Boise Downtown, en een soort SoHo Idaho-stijl, straten vol oude supermarkten die nu zijn omgebouwd tot grote ruimtes voor plezier en innovatie. Het hoogtepunt van de hype in het gebied is misschien wel de ijssalon? de STIL , waarin je likjes zullen harmoniëren met wijnen, koffiespecialiteiten en ambachtelijke bieren uit de omgeving.
De boze tongen zeggen dat een gebied wordt opgewaardeerd wanneer nieuwe buren opduiken met hun windhonden, filterkoffie drinken en op zoek gaan naar ambachtelijke brouwerijen. We durven een gitarist toe te voegen die het nummer zingt Wicked Game door Chris Isaak.
Slow specialty coffeeshop van Slow Coffee Bar
ruikt naar graan versgemalen koffie en we verzadigen ons gehemelte met een latte in Langzaam bij Langzaam . Na de slok neutraliseren we de furore van Ethiopië met een Hip Check Ipad van Boise Brewing , een van die brouwerijen waarvan de grote BoDo-locaties hebben geprofiteerd om hun eigen bier te distilleren en te serveren in die sfeer van geur van gerst, druipende vloeren en eindeloze proeverijen.
** Nu hebben we alleen nog de windhond nodig. En een Baskische achternaam. **
HOE KRIJG JE
Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen
Biedt een dagelijkse vlucht van Madrid naar de luchthaven van Dallas/Fort Worth tot 7 september (als je vóór 27 maart vliegt, kun je dat doen aan boord van de indrukwekkende Boeing 787-9 Dreamliner, met grote verstelbare LED-vensters en chromotherapie om de effecten van jetlag te verminderen). Vanaf 8 september staan er twee dagelijkse vluchten op het programma. Dallas/FortWorth-Boise verkrijgbaar bij American Airlines op drie dagelijkse vluchten.
WAAR TE SLAPEN?
The Grove Hotel (245 S Capitol Blvd)
ruime kamers, ramen over de volledige lengte om de stad vanuit elke kamer te bekijken en een verplicht ontbijt in restaurant Trillium. Vraag naar jouw Eieren & Avocadotoast met pico de gallo.
Als je haast hebt, ga dan naar de Coffee Bar in de lobby en vraag om je filterkoffie (van Seattle koffiebrander Caffe D'arte) en ambachtelijk gebak om mee te nemen.
WAAR TE ETEN
Goldy's ontbijtbistro (108 S. Capitol Blvd)
Een groot fluwelen gordijn verbergt twee planten van heerlijk eerbetoon aan het authentieke Amerikaanse ontbijt. De huisaardappelen en Eggs Benedict zijn de perfecte combinatie om de dag in het Baskische blok te beginnen.
jeneverbes (211 N 8e straat)
Pak een stoel op het terras, probeer hun Varkensbuik Friet en eindig met een cocktail zoals Idaho Sour met Bourbon en rode wijn.
Eieren en avocadotoost met pico de gallo in restaurant Trillium
Rockies Diner (3900 W Overland Rd)
Elvis rijdt op een grote helikopter die over het terrein vliegt; de serveersters, op rolschaatsen, serveren de tafels glijdend met grote hamburgers en sandwiches op hun dienbladen. Dit is Amerika.
Expeditie Koffie
Deze rondtrekkende fietskar is alles wat je nodig hebt laad op met hun speciale koffie en koude brouwsels . Vind je het?
WAT TE ZIEN
Het Wereldcentrum voor Roofvogels van het Peregrine Fund
Indrukwekkend werk van conservering, studie en herstel van roofvogels met projecten over de hele wereld. en de mogelijkheid om zie, van dichtbij, een van de grote symbolen van het land, de Amerikaanse adelaar of Amerikaanse zeearend.
Tafel Rock
de perfecte uitkijk om een glimp op te vangen van de Owyhee Mountains en de hele stad Boise als de zon ondergaat.
*Dit rapport is gepubliceerd in de nummer 136 van het Condé Nast Traveler Magazine (februari). Abonneer u op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en een digitale versie voor € 24,75, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het februarinummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in ** de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat. **
Sky, de Amerikaanse zeearend van The Peregrine Fund, een vogelstudie- en herstelcentrum