Drexler in handlangers van Mahou in Madrid
Waar voel je je thuis als je terugkeert naar Montevideo?
De waarheid, als ik terugga naar Montevideo Waar ik me thuis voel, is thuis. Ik leef veel, reis veel en ga veel naar restaurants en als ik in Montevideo ben, ben ik het liefst bij mijn broers thuis, waar ik het liefst wil zijn. op de boulevard, de waterkant van Montevideo, is een plek waar ik me thuis voel . Het is een promenade in Montevideo die twintig kilometer lang is, heel lang, heel mooi, naast de rivier.
Waterkant van Montevideo
Je bent een wijnliefhebber, hoe heb je die wereld benaderd?
Ja, ik denk dat ik daar niet erg origineel in ben. Toen ik naar Spanje kwam, begon ik echt van wijn te houden, want in Uruguay, in 1995, was wijn nog niet erg ontwikkeld. Het contrast was enorm toen ik in Spanje aankwam, de wijnen waren super goed en erg goedkoop. Het was veel toegankelijker; In Uruguay was het drinken van wijn toen ik dertig jaar oud was een luxe, en het was een luxe, als ik een goede wilde drinken, een erg dure luxe. Ik vind het erg leuk, ik verander van regio... Ik weet niet veel, ik heb nog nooit een officiële proefcursus gedaan, Ik heb veel geprobeerd met vrienden die het weten Ik heb veel over wijn gesproken, Ik ben in veel wijnhuizen in veel landen geweest ... Ik breng wijn uit bijna alle landen waar ik heen ga, waar wijn is, want er zijn landen waar dat niet is. In de lijst met dingen waar men om vraagt in de kleedkamer, vragen we altijd om een lokale wijn . Behalve in Brazilië, waar hij je zegt: als je wilt, brengen we je een lokale wijn... (lacht). Er zijn enkele goede Braziliaanse, maar niet veel.
Kun je ons er een aanbevelen die je leuk vond?
De laatste die ik had was in Peru, wat mijn aandacht trok, het was een Boliviaanse Tannat. Ik vond deze leuk, maar ik weet er niet veel van. Ik ga een Uruguayaanse wijn aanbevelen: Tannat van Bouza . Elke rode wijn van de Bouza-wijnmakerij, ik vind het erg lekker, het is een van mijn fetisjen. En er zijn veel Spaanse wijnen die ik doormaak: kunst is er een die ik nu erg leuk vind. Ik denk dat het van Bierzo is, Ik hou echt van Bierzo-wijnen.
Bouza-wijnmakerij in Montevideo
Heb je nieuwe reizen gepland om te schrijven en los te koppelen?
Ja, nu begin ik te schrijven . Ik ga een periode van compositie in. Ik kom nu terug van een zeer zware tour door San Diego, Colombia, Peru, Bolivia, Mexico... Ik ben nog niet helemaal begonnen, maar ik ga al een paar maanden, en ik realiseer me dat ik de antenne uitvouw om dingen vast te leggen. Aangezien ik een zeer verspreid persoon ben en de vader ben van een groot gezin, met drie kinderen... moet ik nog steeds ontsnappen, en ik zal waarschijnlijk: schrijven, alleen zijn, een paar dagen alleen zijn. De laatste keer dat ik naar Cantabrië ging, naar het strand van Somo . En ik zal waarschijnlijk ergens weglopen.
Somo Beach
Houd je van plaatsen met uitzicht op zee?
Ik hou echt van surfen. En het vorige album, Dansen in de grot, was een erg gebaseerd op een soort expansieve energie , fysiek, als een dreigende reactie op de komst van vijftig jaar, laten we zeggen. Dat hij zoveel mogelijk misbruik maakte van het lichaam. Dus ik ging het water in en schreef, ik ging het water in en schreef: Ik wilde schrijven vanuit dat gevoel van lichamelijk geluk die vervolgens het hele album wil overspoelen, in ieder geval door middel van dans. Ik weet niet waar ik heen moet op dit album, waarin ik begin te schrijven, waarschijnlijk naar een meer introspectieve kant, maar ik zou graag naar een plek met de zee gaan om te profiteren van een beetje lijden. Componeren is een zeer zware activiteit met de geest en met het lichaam.
"Surfen is een van de krachtigste ervaringen voor mij"
Ik word erg onstabiel als ik schrijf, daarom is het ook goed om te vertrekken. Men heeft zeer grote en zeer ongegronde stemmingswisselingen. Op een dag schrijf je ineens iets waarvan je denkt... je bent supergelukkig, je belt en laat het aan twee vrienden zien, je stuurt het naar je vader en als iemand op dat moment de pech heeft om je huis binnen te vallen laat je hem een onvoltooid liedje zien . En de volgende dag word je wakker en denk je: hoe heb ik dit laten zien dat nog niet af is!? Op dit moment is het misschien goed, maar het is nog niet af. En dan ben je heel impulsief. En als je het niet kunt sluiten, als je een paar uur doorbrengt en je kunt de cirkel niet sluiten, als je door iets wordt afgeleid en dan moet je weggaan, is het heel moeilijk om een nummer onvoltooid te laten. Dus ik heb weinig met componeren. Ik schrijf niet de hele tijd, ik ga alleen naar binnen als ik weet dat ik een paar dagen continuïteit heb Ik ga alleen naar die kamer als ik weet dat ik een paar uur kan blijven, want ik schrik ervan. Het is geen prettige bezigheid , het is geen plezier, het is een noodzakelijke bezigheid maar… Je vraagt iemand: Ga je naar een psycholoog? Ja, is het geweldig, is het super leuk? Nee. Het is belangrijk, maar het is niet leuk. Je gaat op zoek naar iets en je stelt jezelf veel bloot, elke keer dat je begint, stel je jezelf bloot aan de leegte... Ik probeer te schrijven vanaf de lege pagina, vanuit het niets. Kom niet binnen met voor de hand liggende trucs, je probeert van alles af te komen om in elk nummer op een nieuwe plek te beginnen en dat maakt je erg duizelig.
Over de kracht van surfen gesproken, het boek 'Wild Years' van William Finnegan zal je bevallen.
Surfen is voor mij een van de krachtigste ervaringen. Als het niet mijn favoriete bezigheid is, is het er wel een van. . Al mijn broers surfen, het is een collectieve activiteit, en we hadden een soort code die iedereen begreep. We studeerden allemaal, we surften allemaal, we maakten allemaal muziek en we hielden allemaal van meisjes. Muziek doodt studie, surfen doodt muziek en meisje doodt surfen, het was als de laatste activiteit, het was de tetralogie. Maar dat is in de loop van de tijd aan het veranderen (lacht). En iedereen begreep dat als er golven waren, je stopte met wat je aan het doen was, en soms kwam surfen op de laatste plaats. En soms vernietigt surfen de relatie. Het is heel moeilijk, surfen heeft geen schema . Je kunt niet zeggen oke dinsdag en donderdag van vijf tot zeven ga ik, ook al is het een spirituele leertijd, het vraagt van je een zeer grote beschikbaarheid.
Waar heb je gesurft?
In La Paloma in Uruguay, aan de Atlantische kust. Het is een heel goed gebied. En ik, later, overal waar ik op tour ga, zijn er golven en heb ik twee dagen. Ik was nu in Peru, ik heb een probleem met mijn been en ik kon niet gaan surfen in Peru, maar de laatste keer dat ik ging, ja, de dag van het concert om vijf uur 's ochtends gingen we surfen, ik ga niet om het niet meer te doen op de dag van het concert in Peru omdat het een oceaan is, maar in Costa Rica, in Brazilië, in Panama, op de Canarische Eilanden, in het noorden, Baskenland, Cantabrië, Galicië, in Uruguay, in Ecuador. Op alle plaatsen waar golven zijn en we kunnen gaan.
Corcovado National Park ligt op het schiereiland Osa in het zuidwesten van Costa Rica
Raden jullie een boek aan dat in je koffer zit?
Hij is erg verslaafd aan het boek dat nu uitkomt, het laatste van een trilogie: The Enemies of Trade van Antonio Escohotado. Hij is de auteur die de General History of Drugs heeft geschreven, die: is de krachtigste drugsencyclopedie die er is . Ik raad altijd aan om naar hem toe te gaan voor de gesprekken, je zet Antonio Escohotado op YouTube en dat zijn er veel. Zoek naar de gesprekken van de vijanden van de handel, ze zijn zo verontrustend, het boek is net zo verontrustend als zijn General History of Drugs in de jaren tachtig, die veel controverse veroorzaakte. En de tijd heeft hem gelijk gegeven. En nog een boek, van Víctor Lapuente, genaamd The Return of the Shamans. Heel interessant, een politieke analyse van het moment.
Is er een stad waar je altijd naar terug wilt?
Er zijn veel steden waar ik van hou. San Francisco is een stad die ik erg leuk vind en die ik de hele tijd aanbeveel, ik kom aan en ik ben al blij. En nog een Cádiz, waar ik van hou, ik ga er veel heen.
Volg @merinoticias
Sint Franciscus, geluk