Onder de adobe bakstenen huizen vallen enkele grote gewelfde constructies van hetzelfde materiaal op. "Het zijn onze koelkasten en watertanks" , merkte Amir, taxichauffeur, met humor op, zonder de weg uit het oog te verliezen. Hij, een van de vele locals die bezoekers door de hele wereld wil vervoeren eiland hormuz voor de belachelijke prijs van vier euro -olie is in overvloed in Iran- herinnert hij zich nog steeds, en lacht, zijn komen en gaan in het verleden naar buurland Oman, genietend van muskaatnoot inbegrepen. “Met de speedboot waren we er amper in een paar uur. we kwamen terug geladen met tabak en kleding om hier te verkopen”.
Dat waren de jaren van smokkel tussen de kusten van de Perzische Golf , een bedrijf waarvan er nog mazen zijn. Dit ondanks het feit dat de veiligheidstroepen van de staat hard hebben gewerkt om een einde te maken aan deze manier van leven om in ruil daarvoor een toeristische bestemming in opkomst te promoten: die van prachtige Hormuz, een ooit glorieuze historische haven , gelegen in de straat met dezelfde naam. Zijn surrealistische landschappen, met uitzonderlijke kleuren , hebben de afgelopen jaren de ogen van heel Iran op hem gericht.
Vandaag, Hormuz controleert de verzending van olie uit het Midden-Oosten , ondanks dat zijn buren in een financieel precaire situatie . Met dit in gedachten besloot de Iraanse ZAV Architects de opdracht uit te werken om een "culturele residentie" met een duidelijk doel te creëren: empowerment van de lokale gemeenschap op het eiland.
Nu is Majara Residence, zoals dit kleine 'dorp' wordt genoemd, erin geslaagd om verenig de levens van de lokale bevolking en bezoekers, zowel cultureel als economisch . “Architectuur heeft het vermogen om een bemiddelaar te zijn die erin slaagt de belangen van verschillende groepen samen te brengen, van de staat en investeerders tot verschillende klassen en groepen mensen. Majara doet dit door landeigenaren uit de naburige haven van Bandar Abbas, die jaarlijks een land art-evenement in Hormuz organiseren, investeerders uit de hoofdstad Teheran en de lokale bevolking samen te brengen als partners in hetzelfde project.”
MATERIALEN EN LOKALE ARBEID
Majara Residence bestaat uit een veelvoud aan kleinschalige koepels -zoals die waar Amir het over had-. Binnen hen zijn er lounges, restaurants, cafés, souvenirwinkels, een massageruimte, toeristische informatiepunten en een groot aantal accommodaties.
Al deze ruimtes zijn gebouwd met de De superadobe-techniek van Nader Khalili . De Iraanse architect bracht in de jaren 70 een revolutie teweeg in de wereld door de wolkenkrabbers van Teheran te vervangen door onderzoeksreizen naar de woestijn , slechts met één doel verplaatst: empowerment van de armen en vluchtelingen in de wereld, hen huizen te laten bouwen met de aarde onder hun voeten.
heb het met een innovatieve en eenvoudige techniek, die van de ‘superadobe’ ’, waarvoor het voldoende is om aangestampte aarde en zand te gebruiken. “Koepels zijn bekende bouwwerken in de regio. Door hun kleine schaal zijn ze compatibel met bouwvaardigheden van lokale ambachtslieden en ongeschoolde arbeiders s, die met eerdere kleinere projecten voor dit project zijn voorbereid. Vandaag zijn meester-metselaars getraind in de superadobe-techniek ”, leggen ze uit van ZAV Architecten.
Dit sociale project, fantasierijk en met opvallende resultaten, heeft de aandacht van de hele wereld getrokken. Zoveel dat hij heeft bereikt tweede prijs bij de Memar Awards en de eerste in Internationale ontwerpwedstrijd Taipei, naast het feit dat het door het gespecialiseerde tijdschrift ArchDaily is gecatalogiseerd als Constructie van het jaar.