"Tweede wind, 2005". James Turrel. 2009
Het eerste wat je tegenkomt zijn enkele oude militaire kazernes. Dat, en een gebied tussen dennenbossen in staat om de auto te parkeren. Met het blote oog is verder weinig zichtbaar: de verwarring is absoluut.
Echter, verscholen in de natuur en veel dichterbij dan je je kunt voorstellen, wacht alles op je een universum van creativiteit en vindingrijkheid gematerialiseerd in fascinerende kunstwerken. Eigentijds, begrijp je.
stukken gemaakt door de meest prestigieuze wereldberoemde artiesten —Susana Solano, Adel Abdessemed, Marina Abramovic, Maurizio Cattelan…—, maar ook door nieuwkomers van verschillende nationaliteiten die vanuit dit hoekje van Vejeriego een enorme kans krijgen: om naast hun meest bewonderde idolen te exposeren.
Vandaag meer dan veertig site-specifieke interventies —speciaal en exclusief voor deze plek gemaakt—, vormen de vaste collectie van de NMAC , hoewel vele andere werken door hem zijn gegaan.
Quasi-bakstenen muur. Olafur Eliasson. 2003
Het meest opvallende is dat het slechts zes kilometer van Vejer is, die stad in Cadiz die zoveel harten steelt met zijn witgekalkte huizen en kronkelige steegjes in het hart van de regio La Janda.
Namelijk bij kilometer 42,5 van de N-340. Dit zijn de coördinaten van de weide van Montenmedio, hoofdkwartier van de NMAC Montenmedio Contemporary Art Foundation, waar de meest onverwachte artistieke expressie wordt verwelkomd. Mooier. Meer verrassend.
Het initiatief begon in 2001 van de hand van de familie Blázquez, een inwoner van Cádiz. Liefhebbers van kunst in al hun voorstellingen, besloten om wat tot dan toe militair land was geweest - vandaar de kazerne natuurlijk - over te nemen om het om te vormen tot een immense tentoonstellingsruimte die zou breken met alles wat tot dan toe in de omgeving te zien was.
Een hoek van de wereld, onder de blote hemel, die zou dienen als een plaats van interactie met de sociale, culturele en territoriale context, waar te experimenteren, testen, creëren en dromen. Droom veel.
Exterieur NMAC van de NMAC Foundation
Die ruige kazerne van vandaag maakt ook deel uit van dit openluchtmuseum. Een ervan werkt als receptie: aangepast door de kunstenaar Michael Lin , daarin wordt de entree betaald en een plattegrond van de plaats ontvangen.
Een ander, werkt als een bibliotheek —bevat meer dan drieduizend gespecialiseerde delen over hedendaagse kunst—. Sommige verbergen echte pareltjes in de vorm van totaal onverwachte artistieke installaties: van videocreaties tot performances, foto's of sculpturen vinden er hun beschutting in.
Een voorproefje? Hamman, door de Chinese kunstenaar Huang Yong Ping , is buitengewoon.
"Belachelijke volgorde". MP&MP Roze. 2002
Het plezier komt echter wanneer je, met de kaart in de hand, het aandurft betreed de dikte van het mediterrane dennenbos dat zich voor je uitstrekt. Een ander groot geluk is dat het museum in de buurt van de Natuurpark Breña en Marismas de Barbate, een wonder dat punten toevoegt.
Het te volgen pad is dat gemarkeerd door de gele paddenstoelen: Zij zijn degenen die jou naar een parallel universum moeten brengen waarin je, net als Dorothy, moet proberen het landschap om je heen te begrijpen en zo de kunst te leren die zich op je pad zal openen. Alles vult elkaar aan: alles is met elkaar verbonden.
Schatten zoals Sky's Impression, die enorme verspringende ellips uit de verbeelding van Gunilla Bandolin, die schittert in foto's en foto's op Instagram. Zodra je het ziet, begrijp je waarom.
Daarin zul je uiteindelijk gaan zitten - iedereen doet het, wij doen het - om de betekenis ervan te internaliseren: symboliseert dat contrast tussen de meest regenachtige en meest vruchtbare maanden, en de droge en verzengende die in het gebied leefden. In de verte, aan de horizon, begeleiden de eeuwige windmolens van de kust van Cadiz het beeld.
Planson belastingvrij. Pascale Martine Tayou
niet erg ver, de merkwaardige muur van bakstenen en spiegels door Olafur Eliasson —Quasi brick Wall, 2002— zal je hypnotiseren, terwijl met de Plansone Duty Free van Pascale Martine Tayou, een immense futuristische installatie in de vorm van een carrousel waaraan voorwerpen hangen die zowel uit Kameroen als uit de provincie Cádiz zijn meegebracht, je zult de minuten voorbij laten gaan terwijl je elk stuk ziet rocken door de Atlantische bries.
De bomen op wiens bast de liefdesverhalen van Aleksandra Mir zijn gemarkeerd, zullen je voor een groot deel vergezellen totdat plotseling, wanneer je het het minst verwacht, een prachtige brug met Andalusische wortels en oosterse details tussen bomen en struiken verrijst om je gek te maken.
"Maar wat is dit?". nou dit is Bridge, de bijdrage van de Chinese kunstenaar Shen Yuan aan het project en een metafoor voor de moeilijkheden die verschillende culturen moeten overwinnen voordat ze elkaar kunnen beïnvloeden.
Quasi-bakstenen muur. Olafur Eliasson. 2003
Echter, en hoewel de verrassingen niet stoppen bij de NMAC, is er een installatie die je enorm zal overweldigen: hij doet het met iedereen en hij zal het ook met jou doen. Gaat over Second Wind, het indrukwekkende werk van de grote —enorme — James Turrell, ook wel bekend als “de beeldhouwer van het licht”.
En het zal je niet alleen boeien vanwege zijn afmetingen, die absoluut enorm zijn. Ook niet vanwege zijn manier van opgaan in de omgeving: het is in de grond gegraven en laat je het pas ontdekken als je er eenmaal in bent ondergedompeld.
Het zal je niet veroveren vanwege de suggestieve kracht van de tunnel die je naar het hart van het werk brengt, noch vanwege de watervallen, noch vanwege zijn ongelooflijke manier van spelen met licht: **het zal dat doen vanwege die perfecte combinatie van details waarmee het speelt zoals weinigen weten hoe het moet. Het is gewoon spectaculair. **
"Tweede wind, 2005". James Turrel. 2009
Het Madrid Pact van Fernando Sánchez Castillo en zijn half begraven figuren, Wierook en Mirre van Susana Solano, de Modified Social Banks van de Deen Jeppe Hein of de Viga Mádre van Jacobo Castellano, zijn andere geweldige installaties die verraden hoe het surrealisme je trouwste metgezel zal zijn.
"Moeder Straal". Jacobus Castiliaans. 2019
Iets verderop, na het volgen van een pad dat je rond een van de golfbanen in de omgeving voert, nog meer wonderen. Een van hen is Salam-Europe!, van Adel Abdessemed, een werk waarmee de Algerijnse kunstenaar het verschrikkelijke aspect van immigratie, grensoverschrijdingen en het gebrek aan vrijheid bekritiseert.
Een spoel prikkeldraad raakt en produceert het gewenste effect: bewust te maken van de situatie waarin veel mensen over de hele wereld moeten leven.
Salam Europa. Adel Abdessemed. 2006
Natuurlijk wordt een van de juwelen van de stichting, ideaal om het bezoek af te sluiten, geschonken door de zeer Marina Abramovic — erebeschermster van de stichting trouwens —, die in 2001 Human Nests oprichtte.
Vanuit een gezichtspunt, en daar in de verte, zul je de zeven holtes aanschouwen die zijn uitgegraven in de muur van een verlaten steengroeve. Aan hen hangende trappen gemaakt van natuurlijke vezels door ambachtslieden uit de omgeving maken het werk compleet.
Hier kun je je het beste toeleggen op observeren, ontspannen en genieten... Of nog even doorgaan om, vlakbij de parkeerplaats, nog een van de werken te overdenken die hij als erfenis in de stichting heeft achtergelaten: De held is een afbeelding die haar laat zien op een wit paard terwijl ze een vlag vasthoudt.
"Menselijke Nesten". Marina Abramovitsj. 2001
Om de meervoudige en nieuwe relaties te ervaren die tot stand komen met de natuur door de originele artistieke interventies van de NMAC Foundation, Het meest aangename is om op je gemak jezelf te verliezen door de verschillende ruimtes. Markeer je eigen route zonder haast. Natuurlijk zijn er zoveel mogelijkheden als je wilt: vanuit het hoofdkantoor worden ook rondleidingen en workshops georganiseerd.
Nog een detail? Entree is 5 euro — kinderen betalen niet — en de eerste zondag van elke maand is het gratis.
"Menselijke Nesten". Marina Abramovitsj. 2001
"Tweede wind, 2005". James Turrel. 2009