Halverwege tussen Madrid en Badajoz ligt het La Siberia Biosphere Reserve
Er is een plek waar Extremadura afstand neemt van clichés en een omgeving wordt met unieke natuurlijke waarden, met een spectaculair cultureel erfgoed en een gastronomie die een constante verrassing is. Het Siberische Biosfeerreservaat is Extremadura, maar zoals je het je nooit had kunnen voorstellen.
Bijna halverwege tussen Madrid en Badajoz strekt zich een gebied uit van weiden, stuwmeren en bergen; van eiken, rotskastelen en steden doordrenkt van geschiedenis. Het zijn de landen van het biosfeerreservaat La Siberia, een gebied van ongewone natuurwaarden dat een constante verrassing is voor de reiziger.
Een gebied met ongewone natuurwaarden dat een constante verrassing is voor de reiziger
Omdat in In Siberië kun je alleen het onverwachte verwachten. Hier zal het veranderende landschap, dat zichzelf in een paar kilometer kan transformeren en je van de bergen naar de vlaktes vervoert, van steden met geschiedenis naar geïsoleerde gehuchten, je kilometer na kilometer, bocht na bocht van elk van zijn wegen, vasthaken; u bij elke stap overtuigen dat u door een plaats gaat die anders is dan alle andere.
Hier, op het grondgebied van het biosfeerreservaat, komen twee werelden samen. In het noorden de bergen van Toledo, in het zuiden de immense vlaktes van de Guadiana. En in het midden, Castilla-La Mancha binnenkomen als een wig, een regio die elementen van deze landschappen toevoegt om een karakter te vormen dat het onderscheidt van elke andere regio.
GROEN EN BLAUW
Het zijn de kleuren die het Siberische landschap domineren, die de waarden definiëren die het erkenning hebben opgeleverd als een biosfeerreservaat, een gebied met bijzonder goed bewaarde natuurwaarden, waarin stuwmeren, weilanden, bergen en landbouwgrond elkaar opvolgen, bezaaid met kleine stadjes.
Groen, want in een groot deel van het reservaat is het bos koning. Je hoeft alleen maar een van de heuvels te beklimmen, naar de uitkijkpunten en kastelen te klimmen die op de toppen zijn gebouwd om te ontdekken in hoeverre dit waar is.
Groen en blauw zijn de kleuren die het Siberische landschap domineren
Blauw, want Badajoz is de provincie in het binnenland met de meeste kilometers kustlijn, de zoete kust in dit geval. En daar heeft La Siberia, met de rivier de Guadiana en haar vijf stuwmeren, veel mee te maken.
Het grondgebied van het reservaat is een oneindige opeenvolging van kleine binnenzeeën met eilanden, kapen en baaien waar het strand, watersporten en restaurants om te genieten van de zonsondergang weerspiegeld in het water een perfecte locatie vinden. Een duik, een zeilcursus en dan een cocktail in een bar aan de kust, hoewel 400 kilometer van de zee? In La Siberia is alles mogelijk.
HET ONEINDIGE BOS
De weiden van de vlakte komen geleidelijk dichterbij en delen de ruimte met zonnerozen en aromatische planten, terwijl je naar de bergen gaat. Olijf- en fruitbomen blijven achter, terwijl de valleien worden afgesloten met vegetatie terwijl ze door de bergen stijgen. Het landschap verandert bijna bij elke stap.
Het is de perfecte setting voor ontdek prehistorische nederzettingen of vijfduizend jaar oude hunebedden via wandelpaden. Van het castro del Muro, in de buurt van Helechosa de Los Montes, tot de grotschilderingen van La Panda, in Herrera del Duque, en vandaar naar Cerro de La Barca of de indrukwekkende plek van Lacimurga, op elk pad duizenden jaren geschiedenis doorkruisen.
Het landschap verandert bij elke stap
Hoewel het juweel in de kroon is de dolmen Valdecaballeros, een uitzonderlijke megalithische tholos waarmee ook archeoastronomische activiteiten kunnen worden uitgevoerd.
Het bos verbergt echter vele andere verrassingen in het Siberische biosfeerreservaat. Het wordt ontdekt door degenen die het aan het einde van de zomer binnenkomen om te genieten van een unieke show: het brullen van het hert. Maar ook wie wandelt er in de herfst zijn paden naar de jacht op wilde paddestoelen , wie kiest een van de veel MTB-routes of die ontspannen paden bewandelt zoals de pelgrimsroute naar Guadalupe, de Collado de los Alguaciles of de Sendero de La Muela, in het hart van het regionale jachtreservaat Cíjara.
Of, misschien al in het voorjaar, wie? doelloos ronddwalen en wilde planten identificeren die eens genezen en honger stillen, een manier om het verleden van de regio door zijn natuur te benaderen.
Bossen die de poorten van . bereiken steden zoals Helechosa de los Montes, Villarta de los Montes of Fuenlabrada de los Montes; die de hellingen beklimmen, die zich vastklampen aan de rotsen die zijn overgevlogen door gieren, adelaars en haviken en het worden unieke scenario's voor vogelspotten.
Het juweel in de kroon is de dolmen Valdecaballeros, een uitzonderlijke megalithische tholos
HET GEZELLIGSTE SIBERI
Niet alles is echter eindeloze landschappen, perspectieven die verloren gaan in de horizon en eindeloze horizonten. Het biosfeerreservaat is ook een levende plek. Dat is precies een van de grote waarden van dit beschermingscijfer: het vermogen om natuurlijke waarden te combineren met duurzaam menselijk handelen dat het ecosysteem respecteert.
Het is iets dat de reiziger ontdekt bij het passeren Fuenlabrada de los Montes, waar honing al eeuwenlang een bron van werk is, maar ook een cultuur. Of wanneer hij door de straten loopt van plaatsen als Puebla de Alcocer, Villarta de los Montes of Tamurejo, gewijd aan het werken op het land.
Het zijn rustige steden, waar het alledaagse samengaat met het buitengewone, met kastelen zoals Herrera del Duque, met kloosters zoals La Visitación in Puebla de Alcocer of kerken zoals Altagracias in Helechosa. Plekken waar je jezelf zonder haast kunt laten gaan om bij elke stap de sfeer op te snuiven.
Plekken waar je pleinen kunt ontdekken, hoekjes waar de geschiedenis uitgekristalliseerd lijkt te zijn; kapellen, steegjes, perspectieven die zich plotseling openen naar het bos, naar een kasteel bovenop een piek of naar een stuwmeer. De verrassing, hier, kan net om de hoek zijn.
De dorpen van het La Siberia Biosphere Reserve zijn ook de plek om jezelf onder te dompelen een unieke gastronomie, in gerechten met namen die resoneren met oude echo's, uitwerkingen die op enkele kilometers afstand niet bekend zijn. Specialiteiten die soms in één stad te ontdekken zijn.
De jachtkeuken is de koningin. Het kan niet anders op een plek die, zoals deze, de natuur ademt. Stoofschotels, stoofschotels en schokkerig bestaan naast elkaar, op de menukaart van de eethuizen, met recepten als de Peloche vis escarapuche, een enkel gerecht. Of vleeswaren die bijvoorbeeld in Herrera geproefd kunnen worden.
Rustige steden, waar het alledaagse samengaat met het buitengewone
Laten we zoeken Castilblanco kaas, al meer dan een eeuw geleden genoemd als een van de beroemdste in Spanje, en ontdek Siberische soepen: tomaat, Siberische ajobblanco. Of ontdek waarom de migas hier iets heel bijzonders zijn.
En je moet uiteindelijk ruimte laten voor het zoete, een van de grote culturele rijkdommen van het reservaat; een receptenboek dat zich aanpast aan het jaar en dat verandert met de seizoenen met zoetigheden die gekoppeld zijn aan feestjes en die van generatie op generatie zijn doorgegeven uit tijden waarvan de herinnering niet meer bewaard is gebleven.
Candelilla, chaquetías, bodigos, sepulturas, joints, amandelen, courgettestaarten… Namen die andere tijden oproepen en die een traditie levend hebben weten te houden die zijn wortels heeft in een multicultureel verleden, in steden die het transitgebied doorkruisten of zich erin vestigden om bij te dragen aan hun cultuur.
Het Siberische biosfeerreservaat is veel meer dan de natuur. Het is een gebied met een fascinerende cultuur waarin geen haast of overbevolking is; een ruimte die door persoonlijkheid afstand neemt van clichés, in staat te verrassen met landschappen, monumenten en smaken. Het is een wereld op kleine schaal, een plek verankerd in verrassing die voor altijd blijft bij degenen die er doorheen gaan, om hen eraan te herinneren dat onverwachte plaatsen nog steeds bestaan en dat ze er zijn, dichterbij dan we ons voorstellen.