Op een route door het Burgos-gebied van de Comarca de pinares
Greenways, canyons, bevroren lagunes, oude grotten en zelfs locaties voor cultfilms zijn slechts enkele van de dingen die het biedt Pinares, een natuurlijke regio verdeeld tussen Burgos en Soria.
we zijn klaar om tour door zijn deel van Burgos op een druk weekend met genoeg activiteiten om een hele maand te vullen.
De trappenhuizen op de zuidelijke helling van de Sierra van Neila welkom ons Quintanar van de Sierra , onze uitvalsbasis.
Houten huis
We zullen binnenkort de parochiekerk van San Cristóbal (17e eeuw) of de Plaza del Ayuntamiento ontdekken, versierd met zijn muziektent. Het uitkijkpunt biedt een prachtig panoramisch uitzicht over de omgeving, met de ruïnes van de hermitage van San Martín aan de rand en overal de dennenbossen die de regio zijn naam geven, wiens gemeenschappelijke exploitatie in de 20e eeuw een van de belangrijkste commerciële motoren werd.
de onopgemerkte bar het tuinhuisje, die wordt bereikt door een trap aan één kant van het plein af te dalen, is de ideale plek om drink een lekker biertje. Diner en bed wachten op ons in De Mayas , landelijke herberg met charme en zorg voor het detail dat bij de ingang van de stad staat. De beste: de bloedworst uit Burgos en de originele tapa van Torreznos.
DAG 1
We bezochten in de ochtend? Covarnantes, aan de rand van Regumiel de la Sierra. Gaat over een natuurlijk voorkomende grot tussen enorme stenen blokken die wordt bereikt door een korte wandeling te maken. De vegetatie overal, het water dat in kleine watervallen over de rots valt en de kleine pijnbomen die erin geslaagd zijn om tegen alle verwachtingen in te groeien in het bovenste gedeelte, geven het complex een merkwaardige schoonheid.
Als we de betreffende opening oversteken, komen we aan bij: een kloof die dient als uitkijkpunt op de vallei die is ontstaan door de rivier de Gumiel. Het interieur heeft gediend als toevluchtsoord voor boeren (die tussen de 500 en 1.000 schapen houden), moslims, carlisten en, volgens de buren, de Cura Merino zelf, die de in de rots gegraven nis zou hebben gebruikt om massa te geven.
Necropolis uit de 9e eeuw
Terug op de hoofdweg en stroomopwaarts op slechts vijf minuten afstand, verscholen tussen de flora zijn de overblijfselen van het Huis van de Biscayne , destijds gebruikt voor bosexploitatie en waarvan de stenen muren, opgegeten door mos, het een bijzondere fotogeniteit geven.
In de Gemeente van Revenga , land gedeeld tussen Canicosa de la Sierra, Quintanar de la Sierra en Regumiel de la Sierra, staat trots de huis van hout , een plek waar elke zichzelf respecterende liefhebber van natuur en milieubewustzijn moet uitkijken.
Het gaat over een gebouw gebouwd van wilde dennen dat lijkt op de manier waarop ze zijn gestapeld nadat ze zijn geveld. Het interieur herbergt didactische klaslokalen, workshops en permanente en rondreizende tentoonstellingen op de wereld van hout en bosexploitatie. Een lift brengt bezoekers naar hun imposant boventerras onze hoogtevrees op de proef stellen, met een spectaculair panoramisch uitzicht.
We lopen de helling af die toegang geeft tot de achterkant om te genieten van de bedevaart die elke laatste zaterdag van mei Onze Lieve Vrouw van Revenga in processie meeneemt, gedragen in de armen van de vrouwen (gekleed in regionale kostuums) terwijl de mannen de banieren en de lokale band speelt serranillas. Het festival gaat gepaard met verschillende ambachtelijke kraampjes, eten, attracties en openluchttavernes.
weg knoflook
Voordat we onze route vervolgen kijken we naar de vroegmiddeleeuwse necropolis uit de 9e eeuw , met 133 antropomorfe graven uitgehouwen in een rots.
Omgeven door de natuur en ooievaarsnesten, **aan de rand van Vilviestre del Pinar, is Mesón El Molino** de plek die is gekozen om een lokaal recept te proeven dat even voortreffelijk als verrassend is: weg knoflook (beroep waar ze zich in de regio van oudsher aan toewijden).
Gaat over een stoofpotje van machorra geit (dood zonder te bevallen) langzaam gegaard met champignons, diverse groenten en hele kroppen knoflook zeven uur lang vlees maken dat naar verwachting taai is en in je mond smelt. Het wordt geserveerd in een enorm brood dat in tweeën is gesneden? : het bovenste deel wordt blootgelegd om de chicha te serveren samen met een stuk brood uit het onderste deel (geïmpregneerd met saus) en opnieuw afgedekt om de warmte te behouden tot de volgende ronde. Het merkwaardige is dat, in tegenstelling tot de stoofschotel, na het vlees, de soep die uit dezelfde pot is gekomen als tweede gang wordt geserveerd.
We kunnen niet vertrekken zonder een bezoek te brengen aan het kleine etnografisch openluchtmuseum achterin, met karren, diverse landbouwwerktuigen en een enorme smederij.
Neila-lagunes
Er is geen betere plek om zo'n uitgebreide maaltijd weg te spoelen dan? Hontoria del Pinar. In de buitenwijken zullen we binnenkort zijn . vinden oud station van de groene weg (Camino Natural Santander-Mediterráneo), omgebouwd tot lodge en versierd met een paar Apache tipi's buiten om zomerkampen voor kinderen te organiseren.
Nadat we het gebied waren overgestoken dat is geconditioneerd voor het parkeren van campers, gingen we op weg naar de toegang westwaarts naar de populaire Rio Lobos Canyon , een unieke plek uitgesleten door de erosie van de rivierbedding op de kalksteen tussen Burgos en Soria, die op zichzelf heeft gezorgd voor de catalogisering van Natuurpark.
We lopen door de Don Miguel-pad tot aan de Chozo de Resineros , herbouwd om de traditionele manier te tonen waarop de hars uit de dennen werd gewonnen.
Terug in de auto gingen we naar de Uitzichtpunt Costalagos nadenken over de indrukwekkend panoramisch uitzicht over de omgeving. Door de hoogte kunt u de horizon zien tot aan het skigebied van La Pinilla (Segovia).
We eindigden het bezoek met een paar foto's van onze camera in de klokkentoren brug, waardoor in vroegere tijden de Romeinse weg de rivier Lobos kon oversteken.
De dag eindigt terug in Quintanar de la Sierra met een **diner in Casa Ramón**, waar we mycologische delicatessen proeven zoals Gegrilde of roerei van perrochico.
Santo Domingo de Silos
DAG 2
De Cascade-lagune , gevoed door verschillende waterstromen die vanuit verschillende punten van de rotswand aankomen waar het is ingesloten, het is misschien wel de meest spectaculaire van de Neila Glacial Lagoons.
De Hoge Lagunes Park Het heeft verschillende parkeergarages langs uw wegennet van waaruit bezoekers naar de verschillende lagunes kunnen lopen, op routes die variëren van 20 minuten tot een uur.
De beste panorama's vind je in de Laguna Larga en Laguna Negra (niet te verwarren met dat van Soria), gehuisvest op de top van de bergen.
De magische reflecties van de Eend Lagune en de langlevende bomen die ernaast staan Laguna Grande (wat ons heel goed doet denken aan de Ents uit The Lord of the Rings) bieden ook oneindig veel mogelijkheden voor fotografen.
Ze hebben allemaal op hun kusten houten onderkomens waar te overnachten, vooraf contact opnemen met het gemeentehuis. De oorsprong gaat terug tot de laatste ijstijd, en het is de ideale plek voor liefhebbers van ijsklimmen.
Het klooster, essentieel bezoek
Voordat u aan de terugkeer naar huis begint, zijn er twee redenen om de naburige te betreden Sierra van de vraag. De eerste is de Sad Hill Cemetery, aan de rand van Santo Domingo de Silos, waar Sergio Leone de laatste scène van zijn meest geprezen film opnam: The Good, the Bad and the Ugly. Hoewel hij locaties in Almería en de Sierra de Madrid herhaalde, is de waarheid dat de spaghettiwestern-meester in 1966 het grootste deel van het laatste deel van de Dollar-trilogie (met in de hoofdrol een nog onbekende Clint Eastwood) in dit Burgos-gebergte opnam.
In 2014, als onderdeel van de vieringen ter voorbereiding van de 50e verjaardag van de cultband, verschillende liefhebbers van film en het gebied kwamen samen om de Sad Hill Association met als doel de begraafplaats te restaureren , al die jaren achtergelaten door de hand van God. De plek is nu te bezoeken, de meest enthousiaste van de film kan noem een van de graven naar hem en het proces is opgenomen in de documentaire Sad Hill Unearthed, die in oktober zal verschijnen.
De tweede reden is natuurlijk om te bezoeken het klooster van Santo Domingo de Silos. Maar aangezien het tijd is om te eten en we niet kunnen vertrekken zonder de speenlam , gingen we eerst het restaurant binnen? Hotel Three Crowns of Silos , waar we aan het einde ook zullen proeven **je eigen gin (Gin Silos) ** om ons spijsverteringsstelsel te helpen, het hele weekend tot het uiterste gedreven.
We hebben toegang tot de rondleiding door het klooster , waaronder een rondleiding door de begane grond van het romaanse klooster en verschillende aangrenzende kamers zoals de kapittelzaal, de apotheek (waar een apotheek uit het begin van de 18e eeuw bewaard is gebleven) of het museum (met een tentoonstelling van afbeeldingen, schilderijen en goudsmidstukken).
Maar waar dit klooster op de halve planeet om bekend staat? zijn beroemde Gregoriaanse gezangen , die halverwege de jaren 90 zelfs de platenbal troffen. Mensen die live naar de monniken willen gaan luisteren, moeten ga naar een van de dagelijkse vieringen in je kerk die, als liturgische ceremonies, gratis toegankelijk zijn.
We gaan in harmonie naar huis, met minder slaap, extra kilo's en een groot verlangen om terug te keren.