Luca en Alberto voor hun eerste ijsjes
De zomers van weleer, die van toen we klein waren of tieners, smaakten naar ijs, rijmden op nonchalance, waren vol eerste keren, durf, grenzen verleggen en een gevoel van vrijheid dat meer vrijheid was als het werd gedeeld met die vrienden die plotseling kwam om andere manieren van kijken naar de wereld te ontdekken. Van dat, van vriendschappen die je ertoe aanzetten te groeien gaat Luca, de nieuwe Disney- en Pixar-film die vanaf vandaag te zien is op Disney+.
Het gaat ook over opgroeien, en het afscheid en de verwelkoming die dit met zich meebrengt, het wegwerken van overgeërfde angsten, luisteren naar wat ons lef ons vertelt, niet onze nieuwsgierigheid het zwijgen opleggen, degene die Luca wakker maakt door te luisteren naar hoe zijn moeder alle gevaren opsomt die aan de oppervlakte kunnen komen, dat wat toeneemt met elk menselijk object dat van boten naar de bodem van de zee valt.
Omdat Luca geen mens is of niet fulltime. Luca is een tienerzeemonster
Omdat Luca geen mens is of niet fulltime. Luca is een tienerzeemonster die, om Sebastian de krab te parafraseren, 'onder de zee' leeft. Zijn wereld is niet zo kleurrijk als die van de zeemeermin Ariel, eerder groen, een mengeling van de Hobbiton prairies en de Vietnamese rijstvelden, en daarin werkt hij als harderherder.
Altijd naar boven kijkend, naar de oppervlakte, waar soms de grammofoons die vissers in hun boten meenemen als ze gaan vissen, terugkeren de stem van Maria Callas die O mio babbino caro vertolkt.
Hypnotisch. Zozeer zelfs dat hij slechts een duwtje of liever een rek nodig heeft, die van Alberto, zijn volgende beste vriend, om hem uit het water te krijgen en hem dat te leren, wanneer het droogt, neemt het een menselijke vorm aan.
Onderweg leert hij hem ook alles wat hij weet over het oppervlak, over mensen en te durven leven. Om dit te doen, moeten ze echter de heuvel af op een scooter die is gebouwd met schroot. Yin en yang maakten vrienden. Het voorbeeld dat op het juiste moment op de juiste plaats zijn, alles voor altijd kan veranderen.
Die scooter die de hoofdrolspelers zo obsedeert, is veel meer dan een scooter, het is vrijheid, snelheid, wind in het gezicht en avontuur
"De lucht, de zwaartekracht, de lucht, de zon, de wolken en menselijke dingen, zoals de magische machine van de dame die zingt", Alberto vertelt Luca hem te vertellen dat goede dingen uit het water zijn.
Eenvoudig? Welnu, er moeten twee zeemonsters komen om ons eraan te herinneren, om naar onze wereld te kijken met ogen die altijd klaar staan om te verbazen, met ogen die dat kunnen begrijpen die scooter die de hoofdrolspelers zo obsedeert, is veel meer dan een scooter, het is vrijheid, snelheid, wind in het gezicht en avontuur.
In feite is het de vastberadenheid om hun eigen Vespa te krijgen die hen de nodige drive geeft om de Portorosso, een klein stadje dat de makers hebben gelegen aan de Italiaanse kust naar het beeld en de gelijkenis van degenen die deel uitmaken van de beroemde Cinque Terre. Pittoreske, steile straatjes, kleurrijke huizen, bergen die uit de zee zelf oprijzen. Naar het beeld en de gelijkenis van de jeugdherinneringen van de regisseur van de film, Enrico Casarosa, die opgroeide in Genua.
“Wat we probeerden was breng wat van die warmte en zijn imperfectie naar de geanimeerde wereld (…) Ik bracht mijn zomers door in kleine kustplaatsen. Cinque Terre ligt heel dicht bij waar ik ben opgegroeid. Die vijf stadjes zijn prachtig, echt vast in de tijd omdat ze zo klein zijn. Ze hebben die pittoreske oude look behouden, " Casarosa-account.
Portorosso, naar het beeld en de gelijkenis van degenen die deel uitmaken van de beroemde Cinque Terre, is de stad waar het perceel zich bevindt
Om deze essentie vast te leggen, de filmploeg reisde twee keer naar de Italiaanse Rivièra. "Je moet naar voel de texturen, het licht, het water, de tijd, de smaken. Eten is een heel belangrijk ding in de geschiedenis.” In feite was het eerste wat ze deden bij aankomst uit eten gaan met Casarosa's ouders. Besteed aandacht aan de pastagerechten die in veel van Luca's scènes schitteren.
"Ook we ontmoetten mensen uit de regio, sommigen van hen vissers, die ons veel materiaal gaven om mee te werken. Er zijn veel karakters. Deze kleine steden hebben de 'usual suspects': de dichter, de visser en de roddels." vat de regisseur samen, de eerste niet-Amerikaan die alleen een bedrijfsfilm regisseerde.
Zo is het karakter van Giulia, pure kracht, moed, besluitvaardigheid en onafhankelijkheid, die, door Alberto en Luca te verdedigen tegen de dorpspestkop (Ercole), uiteindelijk een team vormt met de twee hoofdrolspelers om deel te nemen aan de beroemde Portorosso Cup, wiens geldprijs hen zou helpen een vespa te kopen.
Aandacht voor de pastagerechten waar Luca, Giulia en Alberto van genieten
Vanaf daar, dit trio van gekken zal bewijzen dat wat ze zeggen dat de vakbond altijd sterk is, meer is dan alleen een gezegde, het is een realiteit en, tussen de trainingen door, diners bij Massimo Marcovaldo's huis, Giulia's imposante vader; boeken die praten over het universum, ijs en af en toe een schok, Ze zullen die zomer leven waarin alles verandert. Want uiteindelijk en gedeeltelijk wij zijn de mensen waarmee we ons hebben omringd, waarmee we ons omringen en met wie we ons zullen omringen.