In een classificatie van Russische stereotypen zou de banya niet alleen een van de eerste posities innemen, maar ook bijna de rest samenbrengen: een universum van intimiteit en gemeenschap, van thee en wodka, van sneeuw en stoom... die clair-obscur-spiritualiteit en, kortom, deze bipolaire wereld die gaat van de Oostzee tot de Stille Oceaan.
De bioscoop is een goed voorbeeld. scènes van grote banketten, van jumelages, van hedonisme of van moorden ze worden herhaald tussen de gladde tegels, de dichte rook en de kwetsbaarheid van de naakte lichamen. Arnold Schwarzenegger beukt Mantsjoerije in Lees Warmte of Viggo Mortensen gestoken (en gestoken) in Eastern Promises zijn enkele van de meest walgelijke voorbeelden in de westerse cinema.
Imposant interieur van Banya Sanduny.
Russische studio's vermenigvuldigen die karikatuur van smerige lust in films als Brat (Brother) of nemen ons mee naar het landelijke in Irony of Destiny of in Een paar dagen in het leven van Oblomov. Het interieur van deze decors, even somber als delicaat, leent zich voor het benadrukken van de neiging van de Russische wereld tot overdrijving; vandaar dat de banya ook weerklinkt als de maximale uitdrukking van die eerlijke armoede van The House of the Dead of van de onaangename weelde van de cinema van Aleksei Balabanov.
BANYA SANDUNY
En zelfs als men op de hoogte is of genoeg weet over Rusland om van die vooroordelen af te komen, voor de charismatische entree van de Banya Sanduny, in het centrum van Moskou, hij vreest dat ze zullen uitkomen. De originele gevels behouden de elegantie waarmee Sila Sandunov liet ze in 1808 bouwen als het grootste openbare bad van Moskou.
Wel de kleedkamer in de herenafdeling toont de kenmerken van de Mauritaanse stijl waaronder het in 1896 werd verbouwd. Toen, met een ambitieuzere visie, kochten een paar miljonairs het om het te transformeren in de typische Russische banya met de hulp van de Weense architect Boris Freidenberg.
van binnen is als een directe toegangspoort tot de eclectische luxe van St. Petersburg: de barok, renaissance en gothic zijn afgestemd om het eeuwige idee van Moskou als . te versterken een derde Rome.
De decoratie bij Banya Sanduny is rijk en opzichtig.
Ondanks de collectivisatie in 1918 (toen het staat Banya nr. 1) werd, zijn interieurs behielden verwijzingen naar Arabische architectuur en klassieke kunst, die ons door gangen leiden die flirten met kitsch om ons naar het meest opvallende deel te leiden, de hoofdruimte van de herenafdeling: een ruime hal bedekt met houten panelen gesneden in de gotische stijl, die eerder op een middeleeuws heiligdom lijken.
Kleine privécabines zijn ingebed in dit spectaculaire altaarstuk als biechtstoelen en het licht filtert door de doorschijnende glas-in-loodramen vanaf het begin.
Hoofdruimte van de herenafdeling.
NAAKT EN MET WOLLEN CAP
Vanaf nu stop ik met het spelen van de expert, want voor de beginner, elke stap in de banya is een stap naar verbijstering: in dit soort tempel delen sommige tafels met banken met hoge rugleuning de ruimte die geparfumeerd is door een vleugje eten, bezet door volledig naakte mannen die gerookte kaas eten en thee en bier drinken.
Een ober zet me daar neer zodat ik me ook kan uitkleden. Meer dan verlegenheid Ik ben me ervan bewust dat een andere persoon een eet Jachapuri (soort Georgische taart) een paar meter verderop. Maar goed, als het hem niets kan schelen, ik ook.
Opeens zijn we allemaal hetzelfde. Het is deze naaktheid die een samenleving met zulke duidelijke hiërarchieën als de Russische de status doet vergeten. De rol van de banya is om te transcenderen: politiek, spiritualiteit, identiteit en gemeenschapsspreiding door deze banken te midden van gemompel, wat gelach en indringende blikken. Om me heen zie ik een paar studenten, een zakelijke bijeenkomst, twee andere mannen die grappen maken.
Detail van het watergebied.
De plechtigheid van de installatie contrasteert met het dagelijkse leven dat wordt weerspiegeld door haar medewerkers en bezoekers. Toen woongebouwen douches en badkuipen toevoegden, de banya evolueert van puur hygiënisch naar een soort etablissement met verschillende behandelingen en dat dient als ontmoetingspunt.
In feite betekent deze badkamer voor veel van de bezoekers: een routine, twee uur per week in die zin dat ze samenvallen met andere vaste klanten. In de eerste kamer, ze eten, drinken en dwalen rond, losgekoppeld van het leven van sjaals, lange jassen en files aan de andere kant van de gevel.
Alleen ik, eenzaam en met grillige bewegingen, Ik geef mezelf weg als de alien die ik ben, niet wetend wat te doen of waar te gaan op elk moment. Het is alsof hij niet stopt met het maken van protocolfouten; en dat ik tot nu toe alleen maar hoefde uit te kleden, te gaan zitten en thee met citroen te drinken. In het tweede deel wordt het ingewikkeld. Wie een badjas draagt, trekt die uit en versiert zijn naaktheid met de kolpak, een puntige wollen hoed.
Het indrukwekkende zwembad.
Ik doe de deur open en een cast van dikke buiken en brede ruggen hij loopt door een gebied van douches en koudwaterpoelen met een paar takjes (veniki) in zijn handen, als karikaturen uit een schilderij van Boticelli. Ze maken zich klaar om een van de twee warmtekamers binnen te gaan, die een sterke geur afgeven berken en munt.
IN EIGEN VLEES
Aan de linkerkant is de Finse sauna, droog (5% luchtvochtigheid) en ongeveer 90 graden. Rechts de Russische banya zelf, met een veel hogere luchtvochtigheid en niet meer dan 75 graden. Beide, bedekt met hout, zijn gestructureerd rond twee grote aardewerkovens, die vaak worden gevoed door een werknemer. Hier zijn de takken en de hoeden logisch.
Zodra ze beginnen te zweten en hun lichaam de kleur van de muren van het Kremlin aanneemt, bezoekers gebruiken de veniki om je rug en benen te raken met de spaarzaamheid van een koe die vliegen verjaagt met zijn staart. Iemand plakt harder, met een lijdend gezicht. De kolpak, neergestreken op het gezicht en de nek als de kap van de dood, voorkomt dat berkenbladeren de ogen raken en het haar verbrandt bij contact met oppervlakken.
Emmers voor lichaamsbehandelingen.
Voor degenen onder ons die serieus zijn, een professionele "poker" legt ons neer op een bank (voor de scrupules: mensen zitten op handdoeken) en begint een sessie waarvan ik weet dat het geen sadomaso is, want zo verduidelijken ze het me vooraf. Als ik naar de grond kijk, stel ik me voor hoe de man zijn lippen likt met plezier met elke klap die hij me op de rug geeft, in de voeten, in de armen, hoe het kracht en ritme vergroot.
Ik ben ervan overtuigd dat het geen ontgroening is als ik zie hoe sommige Russen hetzelfde meemaken bij andere banken. Druk op de takken op mijn schouderbladen en nieren En dan, als hij me vraagt te ademen, komt de geur van munt en berk niet alleen mijn longen binnen, maar door elke porie van mijn lichaam. Stoom en vocht stromen van binnenuit door me heen. Het proces, párennie genaamd, is uiterst technisch en probeert de poriën te openen en de ademhaling te stimuleren met zijn onregelmatige ritme.
Het is tijd om een koudwaterbad te nemen, erg koud, en herhaal hetzelfde op je rug en zittend. In totaal zo'n twintig minuten waarin onzekerheid en kwetsbaarheid me beletten te ontspannen en waarna ik me als een KFC-kippenvleugel in beslag voel. Eenmaal gebakken, ga ik terug naar het koude water en mijn beeld in de spiegel maakt me bang meer dan normaal: de gekneusde huid is doorkruist met rode krassen en berkenbladpatronen, gezwollen door de hitte.
Mooie kleur op de trappen van Banya Sanduny.
nutsvoorzieningen ze adviseren me om te hydrateren en thee te drinken voordat u het proces herhaalt (deze keer zonder stops). En dus doe ik het om uiteindelijk het juweel in de kroon te ontdekken: het zwembad dat zich achter een bijna clandestien deurtje verbergt. De monumentaliteit van de hele omheining is geconcentreerd rond het water, in stilte, bijna leeg, en gepareld door de flitsen van zwak licht dat van buiten binnenkomt, waar een van de eerste sneeuwval van de herfst valt.
Baden in dit warme water helpt de spanning te stabiliseren. Ze eindigen allemaal met een grondige douche, waarbij gifstoffen met doeken van de huid worden verwijderd. De open ramen brengen ons de scherpe adem van de Moskouse zonsondergang, die al op straat staat te wachten.
Kluisjes in Banya Sanduny.