Tejera Negra: een veelkleurig natuurtapijt
Tejera Negra is een van de meest zuidelijke beukenbossen van Europa. Het unieke ervan maakt het op elk moment van het jaar de moeite waard om te bezoeken, maar natuurlijk de spectaculaire kleuren die het in de herfst krijgt maken het het meest gevraagde station.
En om de impact van het publiek te beperken is het sinds enkele jaren een beschermde plek. In 1974 werd het uitgeroepen tot natuurgebied van nationaal belang en in 1978 tot natuurpark, dat in 1987 werd uitgebreid.
In 2011 heeft de Natuurpark Sierra Norte de Guadalajara, waarin het vandaag is geïntegreerd. In 2017 werd het, samen met andere beukenbossen in Spanje en Europa, uitgeroepen tot Erfgoed van de mensheid door UNESCO.
Voor dit alles, Als we onze auto op de parkeerplaats binnen willen zetten, is het noodzakelijk om vooraf te reserveren op hun website (als het in het weekend en in de herfst is, weken van tevoren).
De uitzichten maken de klim de moeite waard
Het is twee lange uren van Madrid , en om toegang te krijgen, moeten we door Cantalojas gaan, de dichtstbijzijnde stad bij de ingang. Er zijn twee manieren om er te komen.
**Op de heenweg nemen we de A-2, die we moeten verlaten als we in Guadalajara aankomen ** via de CM-101 richting Fontanar-Fuencemillán. Dan CM-1001 richting Humanes-Cogolludo, CM-1006 richting Veguillas-Galve de Sorbe en GU-213 richting Cantalojas.
Wacht even, de bochten komen eraan, en Het is waarschijnlijk dat, zoals de borden waarschuwen, er dieren (koeien) de weg binnendringen naarmate we dichterbij komen. Hieraan kan de ochtendmist worden toegevoegd, zo langzaam en met goede teksten.
In Cantalojas we zullen de indicatieve borden naar het beukenbos zien en kort na het doorkruisen van de stad komen we aan bij de interpretatiecentrum , die ook als toegangsbarrière fungeert.
Als we niet hadden geboekt, konden we de auto op dit punt achterlaten en enkele van de routes volgen die vanaf hier beginnen. De rivierroute van de Zarzas is een rondwandeling van 21 kilometer, ideaal om te fietsen.
De andere optie is: het pad van Robredal, ongeveer 17 kilometer. Het gaat door de binnenparkeerplaats, dus als we de terugreis willen redden, kunnen we proberen te liften wanneer we aankomen. We kunnen ook vraag de bewakers of een reservering is mislukt en laten we de auto instappen.
de magie van het bos
Als we hebben geboekt, hoeven we alleen maar de bewakers te betalen die ons zullen verwelkomen (motoren € 2, auto's € 4, caravans € 7 en minibus € 10) en rijd nog een kwartier verder met de auto langs de bosweg.
We gaan naar binnen om te doen het klassieke Carretas-pad, een rondwandeling van ongeveer 6 kilometer en tussen de twee en drie uur lang , Geschikt voor alle leeftijden.
Het eerste deel loopt door de groene weide van Ramo parallel aan de rivier , voornamelijk bevolkt door wilde dennenbossen en met uitzicht op de toppen van de Sierra de Ayllón , die, opgegeten door de mist, een nog meer landelijke uitstraling krijgt.
Het pad is voortdurend gemarkeerd met witte bakens en al snel zullen er talrijke eiken verschijnen, waarvan de ranke bladeren aan hun takken blijven als ze verdorren. De schoonheid van stillevens.
Een uitje op twee uur van Madrid
Onder de struiken is de meest voorkomende: de heide, maar we zullen ook retamas zien van bezems, vlierbessen en tal van wilde vruchten zoals bramen, berenbessen, bosbessen, frambozen en wilde aardbeien (het is verboden om iets te verzamelen) .
En tussen de fauna is het mogelijk om te zien zoogdieren (reeën, eekhoorns, vossen), reptielen (zwart-groene hagedissen), roofvogels (gouden adelaars, buizerds, sperwers, haviken) en vogels (Grote Bonte Spechten, Vinken, Roodborstjes, Pimpelmezen en Mezen). En als de avond valt, vleermuizen en roofvogels zoals de ransuil en de bosuil.
Wat we echter zijn gaan zien, is: beuken, die naast de Carretas-stroom zullen verschijnen. Dit jaar is de kou vroeg ingetreden en zijn de meeste bladverliezende bladeren al op de grond, maar we hebben er nog enkele gevangen die niet zijn geschild.
En dat is wat echt interessant is aan dit natuurpark: het veelkleurige bereik van zijn bomen en struiken, met groen, rood, oranje, roze, viooltjes en geel in een palet dat van week tot week zal verschillen. Naast beuken, grenen en Pyreneese eik zullen we ook zien lijsterbessen en espen.
Verse lucht!
Een half uur in de route, als we het bos ingaan, komen we tegen de reconstructie van een kolenkelder , ruimtes die werden gebruikt om hout om te zetten in houtskool.
Van nu af aan we zullen beginnen te stijgen naar de Matarredonda-weide voor een stuk waar het mogelijk is dat het water kleine stukjes van het pad heeft overstroomd (goed schoeisel essentieel, minimale bergschoenen) .
Als we eenmaal de top hebben bereikt, kunnen we kijk eens naar je standpunt. We nemen de helft van de weg, een moment waar velen gebruik van maken om te lunchen met het uitzicht dat de omgeving biedt.
Verbreek de verbinding met de wereld en verbind je met de bomen
Rug, als we in het regenseizoen zijn, zullen er een paar secties zijn waar de stroom van de rivier het moeilijk maakt om de stenen over te steken die het redden . We zullen vooral voorzichtig moeten zijn bij het passeren, en als we het niet duidelijk zien, kunnen we op onze stappen terugkeren en teruggaan zoals we kwamen.
Natuurlijk zouden we verdwalen het mythische voorbeeld van taxus Wat nu, een duizend jaar oude boom die fier tussen de beuken groeit (en waar we niet in de buurt mogen komen om de grond niet te verdichten).
Als we terug zijn bij de parkeerplaats kunnen we kopen honing, propolis en lokaal stuifmeel in een straatkraam. In de auto hebben ze reclame voor ons achtergelaten de bars en restaurants in Cantalojas , zoals die op Camping Los Bonales of die in het stadscentrum (Bar La Plaza).
Avontuur en natuur, wat wil je nog meer?
We hebben ervoor gekozen om die in het ** Hostal El Hayedo ** te proberen, zodra we terugkwamen. Mycologische recepten zullen ons verrassen: kroketten en paprika's gevuld met boletus om te delen, en aardappelen met cantharellen (ze hebben hambouillon, niet geschikt voor vegetariërs) voor elke die de dag om een lepelschotel vraagt.
Op de terugweg nemen we de tweede optie van de route, namelijk ga naar de Burgos snelweg (A-1) door Riaza om overigens de spectaculaire natuur van ** de rode steden van Segovia te waarderen. **
Scherp al je zintuigen: dit is puur natuur!