We verdwalen tussen eeuwenoude tempels
Zeldzaam is hij die bereikt sukhothai , gelegen 450 kilometer ten noorden van Bangkok , zonder duidelijk doel: verken de ruïnes van de oude stad. En het is iets fascinerends om het verleden van een plaats te kennen, terwijl het zoveel heeft betekend voor het land in kwestie.
En waarom zeggen we dat Sukhothai zo belangrijk was? Heel simpel: omdat 200 jaar waarin het fungeerde als de hoofdstad van het koninkrijk van Siam, dat wil zeggen tussen het midden van de dertiende eeuw en het einde van de veertiende, werden beschouwd als de gouden eeuw van het land.
In deze tijd is de religieuze kunst en architectuur werden wijd ontwikkeld, de eerste Thaise schrijven, werd ingesteld monarchie als staatsvorm of en de Het boeddhisme werd opgericht als de officiële religie. Sukhothai betekent tenslotte 'Dawn of Happiness', en met een reden, toch?
Luchtfoto van de voormalige hoofdstad van het koninkrijk Siam
Natuurlijk zou niets van dit alles zo klinkend zijn geweest zonder het bewind van Ramkhamhaeng, de beroemdste van de negen koningen die destijds de troon bezetten. Dankzij hem, Thailand Het zou een nog groter gebied gaan bezetten dan nu het geval is. Eindelijk, in 1438, verhuisde de hoofdstad naar Ayutthaya (80 kilometer ten noorden van Bangkok).
Nu, bijna 600 jaar later, is er veel veranderd. De huidige stad Skuhothai, of 'New Sukhothai', zoals het in de volksmond wordt genoemd, is niets meer dan een hoop rommelige steegjes , terwijl kalm, waarin de traditionele eetgelegenheden, zoals in elke andere hoek van Thailand zijn er tientallen.
Sommigen delen ook de ruimte pensions, hostels, hotels en resorts. Dezelfde die reizigers zoals wij huisvesten, verlangend naar nieuwe ervaringen en avonturen tussen oude chedi's en boeddha's. Sommige straatmarkt , talloze tuk-tuks, motoren en een paar kleurrijke bussen voltooi de afdruk.
Verderop, 14 kilometer om precies te zijn, ligt de Sukhothai Historical Park, een UNESCO-werelderfgoed. Met andere woorden: daar ligt ons lot. Want wat ons hier interesseert, is weten hoe was die stad? dat zoveel welvaart en succes het land heeft gegeven.
Wat Mahathat, de grootste tempel in Sukhothai
De meest praktische manier om van het nieuwe gebied naar het oude te gaan, is door: bus . Eenmaal bij de poorten worden we serieus: het is tijd om te beslissen hoe we de . willen verkennen 45 vierkante kilometer waardoor het complex zich uitstrekt. Wij hebben gekozen voor de fiets : zuinig, ecologisch, en hé, daar profiteren we van en doen een beetje aan lichaamsbeweging.
we doen met de ingang van de centrale zone, welke is de belangrijkste van allemaal en waarin? zijn de best bewaarde ruïnes. Later, om toegang te krijgen tot het noorden en oosten, zullen we een apart kaartje moeten kopen.
Eenmaal op onze twee wielen beginnen we aan het avontuur. Hoewel de reis kort is: meteen beginnen voor ons de immense ruïnes van oude tempels te verschijnen -alleen in het centrale deel zijn er 21 historische sites- en zonder deze te kunnen vermijden, zijn we uiteindelijk om de paar minuten uitgestapt om ze te voet te bekijken.
wat mahadat, de grootste tempel van al die in Sukhothai, Het is een ware openbaring. Was dit echt decennialang het centrum van de stad? En mensen liepen zo rustig tussen deze prachtige chedi's?
Wat Sa Si, de tempel op een eiland
We kunnen niet stoppen met denken aan hoe gelukkig we zijn om te leven omringd door zoveel schoonheid en onvermijdelijk nemen we onze mobiel: dit moet vereeuwigd worden. Plotseling, oh verrassing! blijkt Sukhothai heeft een gratis Wi-Fi-netwerk in het hele complex.
Bij 198 shilling -zo heten de stoepa's in Thailand, in dit geval in de vorm van een lotusbloem- en de mooie figuur van boeddha van Wat Mahathat volgt nog een verrassing: Wat Sa Si. Hopeloos stoppen we onze fietsen gewoon door te gluren de vijver waarin het wordt gevonden. En het is niet voor minder: bij deze gelegenheid de oude tempel staat op een eiland die toegankelijk is via een rode houten brug, een detail waar we van houden.
Ten oosten van Wat Mahathat komen we tegen het enorme bronzen beeld van koning Ramkhamhaeng, waaraan de Thais niet aarzelen om hulde te brengen met wierook, bloemen en gebeden. En de tempels volgen elkaar op. De stoepa's veroveren ons. De figuren van Boeddha, in alle maten en kleuren, laten ons verliefd worden. En het beste van alles: ons avontuur voltrekt zich in bijna volledige eenzaamheid, de ruimte is zo groot dat het moeilijk is om veel meer mensen tegen te komen.
Trappen, het is tijd om over te steken de noordelijke zone, 500 meter voorbij de muur die het centrale deel begrenst. Na het bekijken van Wat Chang Lom-tempel en zijn 36 figuren van olifanten, We gaan direct naar een duidelijke bestemming: Wat Si Chum.
De enorme zittende Boeddha van Wat Si Chum
En wat is er zo bijzonder aan deze tempel? Hallo vriend, Je zult dit pas goed begrijpen op de dag dat je het persoonlijk bezoekt... Toch proberen we het je uit te leggen.
Om te beginnen, hier is een enorme zittende Boeddha, mogelijk een van de meest iconische figuren in heel Thailand. Met 15 meter hoog en gemaakt van baksteen en stucwerk, de details van zijn gezicht en zijn vingers ze zijn een geweldig ding.
Bovendien is deze imposante figuur Het is half verborgen tussen de weinige en hoge muren van de tempel die tot op de dag van vandaag en ondanks het verstrijken van de tijd nog steeds rechtop staan. Op deze manier slagen we erin een glimp op te vangen van de grote schat die ons te wachten staat, terwijl we tussen muren en half verwoeste stoepa's doorgaan.
Het ideaal vanaf dit punt is trappen in ons eigen tempo stoppen waar we maar willen, ofwel om zoek wat schaduw -wat nodig zal zijn, waarschuwen we u-, drink wat water of ga een kleine picknick houden.
Verder, waar het al begint het westelijke deel van Sukhothai, We besloten de fietsen te parkeren en een pad van leistenen tegels op te gaan tot we weer een van de verrassingen van de oude hoofdstad bereiken. Gaat over Wat Saphan Hin en, vanuit zijn positie op de top van een heuvel, naast geniet van een onvergetelijk uitzicht op Sukhothai, we zullen elkaar natuurlijk weer ontmoeten met Boeddha.
Zonsondergangen, wat een show!
Eenmaal terug aan het begin van de route zal het niet verbazen dat de zonsondergang ons heeft bereikt. En veel succes! Het is dan, wanneer het complex op het punt staat te sluiten, wanneer de tempels en de vele Boeddha-figuren worden verlicht en een volledig magische uitstraling krijgen. Een beeld om te onthouden en mee naar huis te nemen.
Als we daarentegen besluiten onze reis wat eerder te beëindigen, is er geen probleem: Naast de ruïnes en tempels heeft Sukhothai nog meer attracties om te ontdekken. Bijvoorbeeld, hem Sangkhalok-museum , wiens privécollectie Sangkhalok-aardewerk geproduceerd in de tijd van het Sukhothai-rijk, bevat: stukken van meer dan 700 jaar oud, sommigen van hen komen uit Vientam, China en zelfs Myanmar.
Tot slot, en omdat we er op dit moment van overtuigd zijn dat het lichaam je om iets vraagt om de maag mee te vullen, een aanbeveling: bij Ta Pui, een klein lokaal restaurant, serveren ze de beste noedels in Sukhothai –noedels met zoete bouillon, varkensvlees, sperziebonen en pinda’s- uit de hele omgeving.
De beste manier om de dag af te sluiten. En de beste manier om afscheid te nemen van het monumentale Sukhothai. Morgen is een andere dag!
Sangkhalok aardewerk