ja er is een Cáceres (minder beroemd en net zo magisch) die je in geen enkele hitserie van middeleeuwse inspiratie zult zien, maar die ook de moeite waard is om te weten.
we beginnen deze alternatieve route in het hotel en restaurant (behorend tot ** Relais & Châteaux ** en bekroond met twee Michelin-sterren) Binnenplaats , waar moderniteit niet alleen op tafel ligt dankzij de creaties van chef Toño Pérez , maar ook op de muren, sinds Toño en Joseph Polo – de andere eigenaar van het etablissement – ze zijn twee geweldig gepassioneerd door hedendaagse kunst en ze hebben hun hele leven echte juwelen verzameld.
Bijna allemaal worden ze aan het publiek getoond, Wat Saura's 'Lolita' uit 1960 hangt in de ingang van het hotel; de foto van het controversiële Santiago Sierra dat vanuit de personeelskantine ons eraan herinnert dat andere werelden kunnen leven met wat de eerste wereld weggooit; 'De Hoer van Cáceres' uit het jaar 56 , die ons verwelkomt aan de bar; de werk van Florentino Diaz , die we op de personeelstrap vonden; Y in de Suites slapen we omringd door Tapies, Thomas Ruff, Agam, Cruz Diez of een tekening van Andy Warhol.
Gang van het Hotel Atrium
maar laten we gaan tot de 'kunst' die aan tafel geserveerd wordt. Ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum van Atrio, Tony Perez wilde hulde brengen aan een van de meest representatieve producten van zijn geboorteland Extremadura: het met eikels gevoede Iberische varken. Dit eerbetoon is geweest gematerialiseerd in een menu met 11 stappen, gemaakt met zowel verse als gemaakt van Señorío de Montanera, en dat zal permanent leven met de andere degustatiemenu's.
Een van de meest originele voorstellen, we benadrukken: chorizobrood met varkensleverpaté met varkenszwoerd en zwarte peper toppings (om te besmeren met brood) ; de “doblao” lendetartaar op krokante toast met candelabrood; hij varkenshuid met Noorse kreeft en gevogeltebouillon, al meer dan 20 jaar een Atrio-klassieker op het menu; de chocolade ganache gemaakt met bitter cacao- en hamvet ter vervanging van cacaoboter; en snoep, ook met Iberische knipogen.
Chef Tono Perez
Een paar meter van het Atrium, tussen de bars van Calle Pizarro, we komen een modernistisch paleis tegen, gerenoveerd door Mansilla + Tuñon, waarin het hoofdkwartier van de Stichting Helga de Alvear , een centrum voor onderzoek, verspreiding en onderwijs op het gebied van hedendaagse visuele creatie.
Meer dan tweeduizend werken vormen momenteel de collectie, die niet is opgevat als een gesloten en definitieve set, maar als een instelling in constante groei "om in te spelen op die wens om de huidige en toekomstige transformaties en ontwikkelingen van de hedendaagse kunst te begeleiden." Gaat over riskante werken, waardoor we kunnen een rondleiding volgen langs alles wat er in Spanje en in het buitenland is gebeurd, in de afgelopen decennia, in termen van hedendaagse kunst betreft.
Een werk tentoongesteld in de Helga de Alvear Foundation
We vervolgen onze wandeling door de andere Cáceres bij de **Mercedes Calles en Carlos Ballestero Foundation**, gehuisvest in het Palacio-Casa de los Becerra, een voorbeeld van de burgerlijke architectuur van Cáceres uit het einde van de middeleeuwen. Twee van de verdiepingen van dit gebouw huisvesten meestal tentoonstellingen van moderne of hedendaagse kunst.
Picasso, Rembrandt, Warhol, Rubens, Fortuny of Sorolla Dit zijn slechts enkele van de schilders die schitterden in de tentoonstellingen van deze Stichting. Vanaf 29 november 2017 Het bloot' Van costumbrismo tot moderniteit. Caja de Extremadura Foundation Collection', die uitstekende kunstenaars uit Extremadura uit de late negentiende en vroege twintigste eeuw samenbrengt, zoals Bermudo, Checa, Sánchez Varona, Covarsi en Eugenio Hermoso.
Een kamer van de Mercedes Calles en Carlos Ballestero Foundation
Buiten de oude stad moeten we onze schreden richten naar De Barruecos , een gebied van groot geologisch en ecologisch belang en een prachtige plek uitgeroepen tot natuurmonument die aan de wereld werd gepresenteerd in Game of Thrones. Hier kunnen we de bezoeken Vostell Malpartida-museum . Wolf Vostell, ontdekker van de techniek Dé-coll/leeftijd , vader van Happening in Europa en initiator van de Fluxus-beweging en videokunst, besloten hier een museum op te richten als uiting van avant-garde kunst.
Van alle tentoongestelde werken, zowel buiten als binnen, valt op 'Het einde van Parzival ' van Dali, Vostells vriend. De inaugurele Wolf en Mercedes Vostell-collectie is een eerbetoon aan de auto als icoon en sculpturaal element en biedt een brede en gevarieerde reis door de meest representatieve cycli van de oprichtende kunstenaar; de flux collectie , die Gino di Maggio aan Extremadura schonk, het is een van de grootste ter wereld gewijd aan deze artistieke stroming; en als laatste, hij e Conceptual Artists-kamer bevat 60 werken (schilderijen, schilderijen-objecten, sculpturen en installaties) van 48 artiesten die sinds de oprichting van het museum in 1976 er speciaal aan verbonden zijn, evenals het Vostell-paar.