Varanasi, een omhelzing tussen leven en dood
Alle scheldwoorden zijn klein voor Benaras. De Heilige Stad van de Ganges is overweldigend, fascinerend, dodelijk, overweldigend, oogverblindend en soms onbegrijpelijk.
De Stad van licht wek alle zintuigen terwijl je leven en dood omarmt. We ontdekken het in zes bedrijven.
1. EEN PLAATS VAN EXTREMEN
Varanasi is een plaats van uitersten, waar de meest weelderige de meest ellendige raakt. De favoriete dochter van de Ganges, de hoofdstad van het Shivaïsme, de oudste stad op aarde waarin al chaos heerste toen Rome of Jeruzalem nog geen stedenbouwkundige planning waren.
De stad waar leven en dood elkaar ontmoeten, aas, ziekte, maar ook volheid en heiligheid. Varanasi vormt voor de hindoes het hoogtepunt van een droom, de hoop op leven voor de verdrevenen, de hereniging van de verloren zoon met zijn moeder.
Varanasi, de heilige stad van de Ganges
Maar voor de bezoeker is Benares een circus, een attractie waarin apen en ratten een nummer delen met de kreupelen, de bonzen en de meest geïnfecteerden van de hindoeïstische samenleving.
Het is een gedenkwaardige stad waar het onbegrijpelijke magisch wordt, de geuren je zintuigen prikkelen en de blik niet weet waar hij moet neerstrijken.
Het is een stressvolle, snelle, krampachtige, hectische plek zoals de reis naar de poorten van de waarneming en tegelijkertijd een magische plek. Natuurlijk accepteert Varanasi de angsthazen niet.
Houten boten op het water van de Ganges
twee. DE GANGES
De trappen die afdalen naar de Ganges omsluiten een hele wereld: melaatsen, verschoppelingen, jonge meisjes, bedelende yogi's, grappige jonge mannen, brahmanen, vrouwen in opzichtige sari's, oude mannen op hun laatste benen, slangenbezweerders...
Er zijn 90 ghats langs de hele rivier de Ganges op weg door Varanasi. Velen om een zuiverend bad te nemen en sommigen om de doden te cremeren.
Opeengepakt, mannen en vrouwen van alle rangen en standen kleden zich uit en wassen hun kleren, mediteren, zitten met hun benen gekruist in een ongemakkelijke houding, scheren, knippen hun nagels, balanceren op hun lichaam om een gebed te zeggen, ze gooien kaarsen omringd door bloemblaadjes in de rivier, geven massages, verkopen bloemen, zegenen elkaar, spelen cricket...
De Ganges als stroom die leven en dood draagt.
Een boottocht bij zonsopgang Wanneer de hindoes de puja (offeren) uitvoeren, met de gouden lichten die de stad baden, is dit de perfecte manier om de ghats te verkennen voordat je je erin onderdompelt.
Alle scheldwoorden zijn klein voor Varanasi
3. DE AANBIDDING VAN DE RIVIER
Zeven geïmproviseerde tempels verrijzen in de schemering op de trappen van de Dashashwamedh Ghat. Elk van hen, bedekt met een rood tapijt, bevat: kaarsen, wierook, bloemen, glazen, fruit en een kan met water
Veel andere priesters gekleed in geeloranje overhemden en broeken treden op de Aarti, een ceremoniële aanbidding van de rivier.
De duisternis wordt begroet met lichten, beukende gezangen, repetitieve sonates, dansen en diep geloof. Reizigers delen schuiten met hindoes van verrot hout van waaruit je tijdens de viering de kust kunt zien.
Op prozaïsch gebied is het de beste manier om wees een tijdje veilig voor sjacheraars van zijdewinkels, masseuses, bloemisten en andere oplichters die zwerm de meest bezochte ghat in Varanasi.
Dashashwamedh Ghat, waar de Aarti wordt gevierd
Vier. DE ONTMOETING MET DE MOKSHA
Een paar meter stroomopwaarts bereikt de doodsceremonie zijn pracht . De trappen van de Manikarnika Ghat dringen als wortels door het water van de Ganges.
De afbeelding kan worden bekeken maar niet gefotografeerd. Verschillende brandstapels branden met menselijke resten. Stapels brandhout worden geclusterd voor de constante drukte van de doms, de kaste van verschoppelingen die de leiding hebben over crematies.
Het is een rot maar mooie plek. Het is onmogelijk om te observeren zonder het gevoel te hebben dat je voor een sinister schouwspel staat, een toneelstuk met een script waarvan het einde voorspelbaar en onvermijdelijk is.
De Manikarnika Ghat, stomme getuige van de doodsceremonie
Het stoffelijk overschot komt in de rivier terecht, en de as van de bloemenslingers en de verkoolde mantel en de linten die het lijk omwikkelen alsof het een geschenk aan moeder Ganga was.
Koeien en honden halen de stoffelijke resten op van afval dat zich vermengt met kleurrijke wilde bloemen waarvan het geel en rood afsteken tegen het grijs van steen, essen en hout.
De geur dringt door de mond en neus als een stomp die je gewond achterlaat. Het is zoet, onmiskenbaar. Het is de wierook van de doodsceremonie.
Want sterven in Benares is echt overgaan in een ander leven, ga erop uit om de moksha te ontmoeten, het absolute evenwicht.
Een gewone dag in Varanasi
5. DE VISHWANATH-TEMPEL
Duizenden mensen verdrongen zich zonder enige orde in de zeer smalle straatjes van de oude stad. Onmiskenbaar teken van de weg naar de Vishwanath-tempel, het meest vereerde stenen heiligdom in Varanasi.
Hindoes staan uren en zelfs dagen in de rij om raak de lingam aan (fallisch symbool van Shiva). Het gebied is zwaar bewaakt en je mag alleen naar binnen met wat je aan hebt. Al het andere is verboden.
Gebouwd in 1776, zijn toren en koepel zijn bedekt met 800 kilo goud. Binnen duwen en vallen de gelovigen op elkaar, verlangend om een offer te brengen dat hen van hun zonden verlost.
Ze schreeuwen in extase terwijl ze hun geschenken in de pandit (priester) opgesloten in een soort zilveren altaar. Hij plaatst ze rond de lingam, badend in melk en bedekt met bloemen.
Het is, zoals alles in Varanasi, een scène die surrealistische ijver combineert met grenzeloze passie.
De Vishwanath-tempel, het meest gerespecteerde stenen heiligdom in Varanasi
6. SARNATH, THUIS VAN HET DRAAIWIEL
Om een oase van rust te bereiken te midden van alle drukte, waanzin, onzin en chaos, moet je vanuit Varanasi een half uur rijden met een riksja. Sarnath is een van de top vier bedevaartbestemmingen voor boeddhisten.
Hier sprak Boeddha voor het eerst in het openbaar. Hij lanceerde zijn eerste preek, The Wheel That Turns, waarin zijn belangrijkste leringen werden verzameld.
Gelovigen van over de hele wereld komen hier naartoe. Sommige met saffraan gewaden, typisch voor de hindoes; er zijn mensen die bruin dragen, typisch voor Thailand; rood dat suggereert Tibetaanse oorsprong; of woningen die de monniken van Myanmar weggeven.
Ze groeten met eerbied de grote Boeddha die in het midden van een binnenplaats staat die wordt geïrrigeerd met water uit de Ganges. Ze fluisteren liedjes en esimisman om contact te maken met de geesten van vroeger. Varanasi maakt deel uit van de bakermat van het boeddhisme, een filosofie die op zijn beurt is voortgekomen uit het hindoeïsme.
Sarnath, de plaats waar Boeddha zijn eerste preek hield
*Volg het avontuur van Viajes y Rock in Traveler.es. Eerste stop: Delhi; tweede halte: Udaipur; derde halte: Pushkar; vierde halte: Jaipur; vijfde halte: Agra; zesde halte: Varanasi.