Een tijdelijke reis.
Wanneer School Irene voor het eerst lezen Vertel me wie ik ben, hij dacht hetzelfde als vele anderen: "Ik weet niet of dit op het scherm kan worden gebracht, alles wat er is gebeurd, het aantal landen waar ik zo lang door heb gereisd ... Het leek zo'n complexe, ambitieuze productie." legt de actrice uit, Goya Award voor An Autumn Without Berlin (2015).
Ze was waarschijnlijk een van de eersten die de roman las van Julie Navarro, omdat de schrijfster haar altijd in gedachten had en haar persoonlijk nam, in de hoop dat de actrice op een dag haar hoofdpersoon leven zou geven, Amelia Garaya, "een diep onvolmaakte vrouw, die groeit, leert en zoekt naar haar identiteit" tijdens deze reis die vijf decennia beslaat en door acht landen loopt.
De producent José Manuel Lawrence Hij werd ook verliefd op deze historische roman, zoals velen, hij zag het als ambitieus, maar hij besloot de ambitie om te zetten in een realiteit, zij het een complexe: het zou gemakkelijk zijn geweest om door sets, sets, een schip dat geleidelijk zou veranderen in Moskou, Madrid, Buenos Aires... Het moeilijke deel, maar een dat de serie een setting zou geven die past bij de emotionele boog van zijn hoofdpersoon, was het vinden van "natuurlijke instellingen die elk van de tijden en steden herinneren". Gezegd en gedaan, niet zonder veel moeite.
De negen afleveringen van Vertel me wie ik ben, hebben een pre-productie van een jaar nodig: zoeken naar die natuurlijke omgevingen in heel Spanje en in het buitenland, acteurs van elke nationaliteit kiezen (Russisch, Duits, Engels, Spaans...), de interventie ontwerpen van die echte plaatsen om ze te transformeren in anderen uit een ander tijdperk... In die tijd, terwijl Irene Escolar met de regisseur werkte Edward Cortes en elk van de acteurs in het script in detail, om verder te gaan dan de feiten, het aangrijpende thrillerplot en in te gaan op de emoties van deze identiteitsreis waar de titel over spreekt: Amelia Garayoa stopt niet omdat ze bij elke stap ontdekt iets meer over zichzelf... "Ze was voorbestemd voor een soort leven en door alles af te snijden wat ze heeft om het echte leven onder ogen te zien, met niets om haar te beschermen en diep alleen, Het lijkt mij een daad van grote moed, hoewel het op veel momenten erg egoïstisch is, ze is onschuldig en wispelturig en tegelijkertijd denk ik dat ze veel kracht heeft, en daar bewonder ik haar voor', zegt de actrice van haar personage.
Tussen de as van Griekenland... of Antigone.
VAN SPANJE NAAR BOEDAPEST
"De serie begint in Madrid, reist naar Buenos Aires, Moskou, Londen, Polen, Berlijn, Italië, Griekenland... keert terug naar Berlijn en keert uiteindelijk terug naar Spanje", Laurens vat het samen. "De realiteit van die ruimtes moest worden gebouwd, want het is natuurlijk onmogelijk om op al die plaatsen te fotograferen". Waar hebben ze die gevonden? Op de minst verdachte plekken.
Ze begonnen met Madrid en Segovia. Amelia Garayoa woont in Madrid, ten tijde van de Tweede Republiek begint de serie. De statige stad, volgens haar status, wordt gezien, tegenover een meer revolutionair Madrid, meer in strijd. De scène van de rel die samenvalt met hun huwelijk, hun binnenkomst in de kerk, werd echter opgenomen in de kathedraal van Segovia (hoewel het interieur van de kerk in Madrid was).
Amelia's bruiloft.
In de Paleis van Boadilla del Monte, die in reconstructie is, monteerden ze het interieur van de huizen van het Joodse getto in Warschau, de sloppenwijken waar Amelia met verschillende metgezellen naartoe gaat om clandestien medicijnen en voedsel te nemen. De buitenkant van het Poolse getto en ook de straten van het verwoeste Warschau vonden ze echter in Boedapest.
De Hongaarse hoofdstad is al een van de steden die het meest wordt gebruikt door film en televisie, haar geschiedenis en grootsheid bieden veel mogelijkheden: “Van het tijdperk van pracht tot dat van Sissi keizerin, Boedapest heeft een grote capaciteit voor recreatie, er zijn gebieden die op Parijs lijken, een kopie van het Engelse parlement, het Joodse getto, we hadden veel onbewoonde paleizen, waar we in hun geheel konden betreden en ingrijpen”, zegt José Manuel Lorenzo.
De bevroren straten van Moskou... in Boedapest.
Daar hebben ze ook de besneeuwde en ijzige straten van Moskou nagebouwd, waar Amelia het warme Buenos Aires achterna gaat, dat ze in Madrid vonden: van zijn oude haven feitelijk en virtueel opnieuw ontworpen in het slachthuis, naar straten in het centrum van beide steden die op elkaar lijken.
Ook geplaatst Berlijn in Boedapest, voor en na de Tweede Wereldoorlog, zelfs de scènes waarin ze een deel van de muur bouwden die Amelia, al ouder, van de rest van de wereld zal scheiden. Hoewel je daarvoor nog tijd hebt om naar te gaan het Toscane, toevlucht zoeken bij haar vriendin, de bel canto diva, Carla. Zijn ze echt naar Italië gegaan? Nee, ze schoten het in Toledo, ons Toscane. En in Alicante, in Kasteel van Santa Barbara Ze plaatsten de nazi's in hun Griekse konvooi.
De haven van Buenos Aires... of Matadero?
“De wereld van de cinema…” Lorenzo zucht. “Ik hou er niet van om alle goocheltrucs te ontdekken. Ik heb liever dat het publiek nooit stopt met het gevoel te hebben dat ze in Buenos Aires, Madrid of Moskou zijn. Goocheltrucs vereisen veel werk, veel artistieke visie en het vermogen om ruimtes te kunnen bouwen en je te laten geloven, als een illusionist, dat wat er gebeurt echt is”.
Vertel me wie ik ben gaat in première op 4 december op Movistar +
José Manuel Lorenzo en Irene Escolar.