"Alles wat er over jouw generatie wordt gezegd, dat je open en tolerant bent, is een leugen?" Dat laat de leraar vallen (Eloy Azorin) in het eerste hoofdstuk van het tijdperk van woede (Atresplayer Premium) aan zijn studenten, een groep tieners die denken dat ze heel vrij en libertijn zijn, maar als het erop aankomt, zijn ze niet zo vrij. Het is wat de adolescentie heeft, wat niet gemakkelijk is en erg arrogant is.
The Age of Wrath, bewerking van de gelijknamige roman van Nando Lopez, het is een reis door die huidige adolescentie, voor die reis van initiatie naar volwassenheid, ontdekken wat je wilt, wie je bent, wat je niet wilt, wie je niet wilt zijn... Een pad waarin veel elementen elkaar kruisen en waarin ook de ontwikkelingsruimte is belangrijk.
De roman was al gelegen in Madrid, maar er werden geen specifieke plaatsen of hoeken genoemd. In de serie moest dat veranderen, en ze namen de beslissing dat de plaatsen deden ertoe en of ze herkenbaar waren.
In de gangen van de Ramiro de Maeztu.
“We wilden Madrid laten zien uit het dagelijks leven”, legt de regisseur van de vierdelige serie uit, Jezus Rodrigo. "Het leven dat kinderen leiden in een grote stad, waar ze anoniem kunnen zijn." Een zeer nuttige anonimiteit om zichzelf te bevrijden, zelfs van zijn eigen onderdrukkingen en angsten, zoals de hoofdpersoon overkomt Marcos (Manu Rios).
Madrid is niet zomaar een personage, maar het is een belangrijk decor. “We wilden geen bijzonder emblematische plekken, we waren niet van plan om een toeristische tour door de stad te maken, maar we wilden referentiesites voor de belangrijkste momenten in het leven van een tiener, waar deze openstelling voor de wereld plaatsvindt, ze beginnen uit te gaan, ze gaan naar een fles, waar ze gaan feesten, waar ze elkaar ontmoeten om te kletsen …”, vervolgt Rodrigo.
Sandra en Marcos op de Plaza del Alamillo.
De eerste locatie die je ziet is de buitenkant van de stad van journalisten, de woonblokken in Herrera Oria, ten noorden van Madrid, die in de jaren 70 werden gebouwd voor leden van de Persvereniging. Marc woont daar. Het verhaal begint en eindigt met hem. Vermoedelijk heeft hij zijn vader vermoord. In de roman wordt het verteld in een onderzoeksvorm van een (precies) journalist. In de serie besloten ze om de standpunten te veranderen. "We wilden hetzelfde verhaal vertellen, maar dan vanuit het oogpunt van de kinderen" legt de directeur uit.
Elk hoofdstuk vertelt hoe Marcos is vanuit het oogpunt van een personage, zijn beste vriend, Sandra (Amaia Aberasturi), Haar beste vriend, Raúl (Daniël Ibanez) En zijn broer, Ignacio (Carlos Alcaide). “En het laatste hoofdstuk is dat van Marcos. Met iedereen wordt de puzzel gelegd die het profiel van Marcos wil opbouwen”, vervolgt hij.
Het romantische viaduct.
Voor meer informatie gaat de tour verder door Madrid. Het instituut is een beroemd centrum van de stad: de Ramiro de Maeztu, waar de klaslokalen en gangen twee weken lang werden gefilmd.
Maar The Age of Rage is geen serie op de middelbare school, het gaat over wat er met deze jonge mensen gebeurt buiten die klaslokalen. Ze gaan 's nachts uit. van een fles “Al moesten we ze wel een beetje opvrolijken”, zegt hij. En ze rolden onder de Segovia-viaduct. Ook boven de beroemde brug van de Bailenstraat. En in de Visilla's. In de buurt, op de Plaza de Oriente.
De Madrid van de Oostenrijkers het wordt goed herkend in de wandelingen van het leidende trio. Door het karakter van Raúl, die nieuw is in de stad, is iets meer dan typisch toerisme toegestaan, door de Hoofd plein of onder de Arco de Cuchilleros.
Raul op de Plaza Mayor.
Ze kijken op die ritten Recoletos, de Plaza de Toros de las Ventas, de Kring voor Schone Kunsten, de Almudena-begraafplaats, het gebied van Vallecas, ook straten van Chueca en Malasana. In die laatste buurt zal de bar uit het eerste hoofdstuk velen bekend in de oren klinken, een klassieker: De melkweg. En ze gaan zelfs de stad uit. De sleutelscène van de serie speelt zich af in de Lozoya-reservoir.
In recente jaren, veel jonge series zijn ontwikkeld in Madrid en ze hebben de stad bijna als een hoofdrolspeler gebruikt, Het tijdperk van woede was niet van plan om een speciaal Madrid te zoeken, maar eerder alledaags, herkenbaar en dat stoort niet, maar eerder begeleidt zijn hoofdrolspelers. “Het is een reeks adolescenten die tot leven komen, problemen en tegenstrijdigheden tegenkomen bij het ontdekken van hun identiteit ¬–legt Jesús Rodrigo uit–, we wilden de stad zal deel uitmaken van die groei, van die evolutie en van die reis”. Een reis om zo vrij en tolerant te worden als Madrid maar kan zijn.
Een paar dansjes in de Melkweg.