Het jubileum werd afgetrapt met de tentoonstelling 'Ons Bauhaus', in de Kunsthalle Harry Graf Kessler.
In 2019 wordt de Bauhaus-stroom honderd jaar oud. Het is niets in vergelijking met andere artistieke, architecturale en designbewegingen die er eeuwen over deden om zich te vestigen en vele anderen om te verdwijnen. Het merkwaardige aan het Bauhaus is misschien wel de absolute breuk die het had met eerdere trends en de noodzaak voor de oprichting ervan in een samenleving die, verwoest door de oorlog van 14, erom schreeuwde.
Opgericht in Weimar door de architect Walter Gropius – ondersteund door Hannes Meyer in Dessau en door zijn laatste directeur, Ludwig Mies van der Rohe, in Berlijn–, de school die architectuur, kunstnijverheid en beeldende kunst verenigde, groeide op naast de pasgeboren Weimarrepubliek, gevolg van de nederlaag van het Tweede Duitse Rijk. Ondanks dat hij een kortstondig leven had, was de invloed van Bauhaus, sinds hij op 12 april 1933 aan het nazisme bezweek, beslissend in de toekomst van de tijd.
Professor Walter Gropius, oprichter in 1919 van het Bauhaus, in Weimar.
**DE BEHOEFTE AAN HET BAUHAUS (BOUWHUIS)**
De sociale verandering die de industriële revolutie zowel in Engeland als in Duitsland teweegbracht en de verwoestingen van de naoorlogse periode waren gunstig voor de nieuwe golf die, in de woorden van Gropius zelf, een geheel zou omvatten – architectuur, beeldhouwkunst en schilderkunst –, tegemoet te komen aan de praktische behoeften van de bevolking, zonder design en schoonheid te verwaarlozen, maar het vermijden van de scheiding tussen ambachtsman en kunstenaar: "Het herstel van ambachtelijke methoden in de bouwactiviteit, het verhogen van de ambachtelijke macht op hetzelfde niveau als de schone kunsten en proberen de producten op de markt te brengen die, geïntegreerd in de industriële productie, objecten van betaalbare consumptie zouden worden voor de algemeen publiek".
Kunst moet huizen binnenkomen, het had de plicht nuttig te zijn, te beginnen met bescheiden materialen voor de zak, zoals glas, kristal, hout of metaal. Geen barokstukken, geen extra versieringen. De basisvormen en kleuren als het Bauhaus-principe, de driehoek, een vloeiende en centrale cirkel of het serene vierkant. Een lied voor het dagelijks leven. Maakbaar ontwerp voor iedereen! Het wordt bekrachtigd door de beroemde zin van Mies van der Rohe: " Minder is meer". Het beroemde en essentiële Zweedse meubelbedrijf Ikea heeft waarschijnlijk de bruikbaarheid en esthetiek toegepast die de Bauhaus-school predikte in zijn concept.
Goethe-Schiller-monument (Ernst Rietschel, 1957), voor het Duitse Nationale Theater, in Weimar.
WEIMAR, MAGNETISCHE STAD
Het feit dat UNESCO drie essentiële aspecten van deze Thüringer stad in haar erfgoed heeft opgenomen, getuigt van haar rijke erfenis. Weimar is een stad omringd door bossen, brede straten en prachtige gebouwen die naast elkaar bestaan zonder elkaar op te dringen. Van het barokke en het classicistische tijdperk kun je passeren door een hoek om te slaan het Bauhaus, dat kan worden beschouwd als de belangrijkste architectuurstroming van de 20e eeuw, uitgeroepen tot UNESCO-erfgoed in 1996.
Dankzij het beschermheerschap van de hertogen van Saksen-Weimar-Eisenach beleefde het klassieke Weimar een culturele renaissance, zoals blijkt uit de paleizen en de talrijke parken eromheen, een complex dat in 1998 UNESCO-accreditatie verdiende.
Goethe vestigde zich in Weimar ("Je voelt je geweldig en vrij met deze prachtige schoonheid voor je ogen") beïnvloed door hertog Carl August, voor wie zijn aanwezigheid zo essentieel was dat hij hem een huis aan de oevers van de rivier de Ilm schonk.
Na een tijd aan de oevers van de Ilm te hebben doorgebracht, verhuisde **Goethe naar het Frauenplan-herenhuis, nu het Goethe-museum, ** waar hij bijna vijf decennia woonde, waar hij als adviseur van hertog Charles Augustus diende, het theater leidde en zorgde voor de Barokke bibliotheek van haar sponsor en vriendin Anna Amalia (sommigen zeggen dat ze meer dan een vriendin was), moeder van Carlos Augusto, die Weimar op de kaart zette dankzij haar intellectuele werk in 'The Court of the Muses'.
De literaire collectie van Goethe is sinds 2002 opgenomen in het UNESCO-Geheugen van het Werelderfgoed. Ook Schiller, Wieland, Herder, Liszt, Bach en zelfs Nietzsche woonden de laatste jaren van zijn leven in Weimar.
Rococokamer van de bibliotheek van hertogin Anna Amalia.
VAN KLASSIEKE NAAR BAUHAUS
Figuren als Vasili Kandinsky, Paul Klee, Marcel Lajos Breuer, Georg Muche, Johannes Itten, Piet Mondriaan en Oskar Schlemmer passeerden de Weimar High School of Design met hun fantastische kostuums en triadische balletten. Personages die, hoewel aanvankelijk afgedaan als extravagant, een baanbrekende en onuitwisbare indruk achterlieten.
Neoplasticisme of De Stijl omvatte kunstenaars uit Nederland, zoals Theo van Doesburg, die verdedigde de vereniging van kunst met het dagelijks leven, volhoudend dat ze, met de creatie van een nieuwe visuele stijl en een esthetiek gebaseerd op vakmanschap en massaproductie, aanleiding zouden geven tot een nieuwe populaire manier van leven.
Het hoofdgebouw van de Bauhaus-Universiteit Weimar (Henry van de Velde, 1904-1911) staat sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De school opende de deuren voor vrouwen, die essentiële stukken creëerden, ondanks het feit dat Gropius nog steeds volhield dat vrouwen alleen in twee dimensies konden denken en ontwerpen, en niet in drie zoals mannen...
Marianne Brandt, de eerste die de Metal Workshop van de school betrad, creëerde het beroemde MT50-55a koffie- en theeservies en werkte samen met andere ontwerpers aan de Kandem-lamp. Anni Albers specialiseerde zich in stoffen die lichtreflectie, geluidsabsorptie en duurzaamheid combineren... praktisch dus. Lilly Reich werd ingehuurd door Mies van der Rohe als Bauhaus-leraar en ontwierp essentiële stukken als de Kubus fauteuil en bank, icoon van de 21e eeuw, die ook meewerkte aan de vervaardiging van de legendarische Barcelona-stoel.
Met de integratie in het Bauhaus van László Moholy-Nagy kwamen nieuwe ideeën van het Russische constructivisme van Lissitzky en Tatlin binnen, die verdedigden werk als een premisse boven de muzen van inspiratie.
BAUHASIAN WEIMAR
Op de historische begraafplaats van de stad staat een monument van sobere lijnen die als de bliksem de lucht in schieten. Het is het werk van Walter Gropius en werd in opdracht van vakbondsmensen gemaakt om de slachtoffers van de rellen van 1920 te herdenken. Het werd verwoest door de nazi's en is weer opgebouwd.
Hetzelfde gebeurde niet met het neogotische gebouw van de Tempelierstoren in Ilm Park, waar Johannes Itten zijn toevlucht zocht om te schilderen, waarvan alleen de ruïnes overblijven. Het huis Haus am Horn, gebouwd door Georg Muche in 1923, wordt beschouwd als een model van Bauhaus-constructie, de plaats waar de kiem van de moderne architectuur bevrucht.
Een ander belangrijk Bauhaus-gebouw in Weimar is de School of Arts and Crafts, tegenwoordig onderdeel van de Bauhaus-universiteit, ontworpen door de Belg Henry van der Velde. Als de universiteit begon met 150 studenten, worden er tegenwoordig lessen gegeven aan 4.000 uit 71 landen. Je kunt de faciliteiten op elk moment van de dag vrij betreden en zelfs een praatje maken met de studenten die niet aarzelen om gasten te vergezellen om hen het kantoor van Walter Gropius te laten zien, waar je je schoenen moet uittrekken.
Ze zullen ook met trots de oorsprong en betekenis van de één en duizend details die verrassen in de prachtige elliptische trap, gangen of kamers, zoals de geometrische figuren in rood, blauw en wit gemaakt door studenten volgens de canons van Paul Klee en tentoongesteld in de eerste tentoonstelling in 1923, de comfortabele en eenvoudige stoelen en banken of de sculpturen die de hoeken sieren. Dit alles en meer was te zien in het Museum van het Theater Plazt, enclave van het theater waar in 2019 de grondwet van de Weimarrepubliek werd gevierd en waarvan de gedenkplaat, het werk van Walter Gropius, de muren siert.
Wenteltrap in het hoofdgebouw van de Bauhaus-Universiteit Weimar.
Het museum, tegenover het historische Goethe-Schiller-monument, dat nu gesloten is, zal zijn kunstcollectie en zijn bekendheid afstaan aan het nieuwe Bauhaus-museum, gebouwd door de architect Heike Hanada, professor aan de Bauhaus-universiteit van Weimar en een groot bewonderaar van Mies van der Rohé. De minimalistische betonnen kubus, waarvan de opening als Bauhaus-museum op 6 april 2019 wordt ingehuldigd, staat onder leiding van Ulrike Bestgen en was oorspronkelijk bedoeld om het eeuwfeest te vieren en tentoonstellingen aan te bieden, onder het prachtige motto "Reconceive the World".
Onder meer Japan, China, Rusland, Brazilië, Nederland en het Verenigd Koninkrijk hebben tentoonstellingen, workshops en symposia georganiseerd in India, de Verenigde Staten, Marokko en Nigeria. We moeten de nadruk leggen op de vertoning waarmee **Tel Aviv, een Bauhaus-heiligdom met zijn meer dan 4.000 Bauhasiaanse gebouwen**, zijn honderd jaar vruchtbaar leven zal herdenken. Onnodig te zeggen dat de palm van vieringen en tentoonstellingen naar Duitsland gaat, waardoor het huis in veel van zijn steden uit het raam wordt gegooid, vooral in Berlijn, Dessau en Weimar, nesten van de beweging die in slechts 14 jaar het ontwerp van de wereld veranderde.
Nieuw Bauhaus Museum, een minimalistische betonnen kubus, het werk van architect Heike Hanada.
REIS NOTITIEBOEKJE
Hotel Elephant: onderdak van het neusje van de zalm in zijn verschillende historische momenten. Plaats van samenkomst, kunst en cultuur.
Ilmschoesschen Restaurant: Docenten en studenten van de Bauhaus-school kwamen daar samen om te eten, te drinken en ook om hun beroemde kostuumfeesten te vieren.
Informatie: www.germany.travel