Vanwege de flora en fauna is Celestún roze geverfd.
Het idee van het paradijs is onvermijdelijk geconditioneerd door subjectiviteit. Behalve in Celestún . Dit biosfeerreservaat doet je afvragen of Adam en Eva geen Mexicanen waren. Mangroven die eruitzien als wijngaarden, eindeloze estuaria en duizenden Caribische flamingo's maken deze omgeving het perfecte excuus om de vijver over te steken..
in deze hoek van het schiereiland van Yucatan , een oneindige gradiënt van rood en roze siert luchten, wateren en vogels om de zintuigen te prikkelen. Er kunnen veel paradijzen zijn; maar roze paradijzen, alleen in Celestún.
Er kunnen veel paradijzen zijn; maar roze paradijzen, alleen in Celestún.
GOLFPARADIJS
Het is niets nieuws dat de Mexicaanse kusten de bezoeker enkele van de mooiste stranden ter wereld geven . Hoewel er voor elk wat wils zijn, verliezen de stranden van de Golf van Mexico het meestal wanneer de hatelijke vergelijkingen beginnen. De donkere schaduw van de olie-industrie heeft meer aangetast dan de reputatie van de oostelijke Mexicaanse kust.
Hoe dan ook, van de Rio Grande tot Yucatan generalisatie lijkt riskant omdat er talloze uitzonderingen zijn die deze regel in twijfel trekken. Een van deze golfparadijzen, Celestún, wacht op waar de lucht Caribisch begint te worden.
Het is geen verrassing om te zeggen dat de Mexicaanse stranden een van de beste landschappen ter wereld bieden.
De landen van het schiereiland Yucatecan hebben een even intieme als onvermijdelijke relatie met water. Zozeer zelfs dat rivieren daar niet nodig zijn om estuaria te vormen. De monding van de Celestún heeft 27 kilometer brak water , het resultaat van het mengsel van het zoute water van de golf met de zoete en transparante vloeistof van de meer dan 40 bronnen in het gebied. Rond dit estuarium ligt het Celestún Biosphere Reserve, een aards paradijs verzadigd met leven, schoonheid en tropisch karakter.
Wat een paradijs hemels maakt, is natuurlijke overvloed en menselijke schaarste in gelijke delen. Binnen de 60.000 hectare van het reservaat wonen minder dan 7.000 mensen. . De gemeenschap van Celestún is de enige populatie aan deze beschermde kust. De lokale bevolking ondersteunt zichzelf met traditionele visserij in de tropische wateren . Elke ochtend, voor zonsopgang, steken tientallen collectieve boten, gewapend met bamboestokken, de kalme wateren van de golf over op zoek naar voedsel.
Eten in Celestún is gebaseerd op traditionele visserij.
ROZE NATUUR
Het mengsel van water en warmte leidde onvermijdelijk tot een explosie van leven. De mangrovebossen profiteren van deze rijkdom en overstromen het land en veroveren de ondiepe wateren van de kust. In dit amfibische bos leven aalscholvers, reigers en pelikanen naast krokodillen, leguanen en slangen.
Maar geen buurman trekt zoveel ogen als de roze Caribische flamingo . In de wintermaanden, wanneer de broedtaken in Ría Lagartos, 200 kilometer verderop, een pauze verdienen, komen duizenden en duizenden paren van deze roze vogel samen in Celestún om te eten en te kalmeren.
De flamingo's van Celestún zijn een waar visueel spektakel.
Hier, in tegenstelling tot het grootste deel van Oost-Mexico, geeft de zon zonsondergangen weg . Elke keer dat Lorenzo het kalme water van de zee aanraakt, wordt zelfs de lucht geïmpregneerd met een chromatisch spektakel dat geschikt is voor alle fotografische vaardigheden.
Jaloers op zout water, het estuarium kleedt zich elk regenseizoen in wijnkleur . De tannines die vrijkomen door de rode mangroven van de plaats, kleur het estuarium in een soort bijna onwaarschijnlijke Dionysische interventie. Om binnen dit chromatische palet niet te botsen, completeert het roze van de flamingo's veren dit Wesandersoniaanse delirium dat het oog in vervoering brengt.
De monding van de Celestún kan tot 27 kilometer lang zijn.
SHELL SIERADEN
Hoewel de schemerscènes in Celestún perfect zijn voor een ansichtkaart, is elk moment van de dag een genot in het reservaat. Er zijn nog uren op de klok om te kunnen genieten van de 333 soorten vogels van de plaats, het vers gevangen eten te proeven of te ontspannen op het strand naast de leguanen . Omdat overnachten in de luchtwortels van de mangrove geen goed idee lijkt, om een paar dagen van de plek te kunnen genieten, heeft het paradijs nog een schat in petto.
In deze hoek van het schiereiland geeft de zee de kust miljoenen schelpen om hem in het wit te kleden. Een paar duinen van deze kalkhoudende schelpen, verborgen tussen de lage jungle die kenmerkend is voor Yucatan, verschijnen Xixim Uniek Maya Hotel . De essentie van de plek, perfect geïntegreerd in de omgeving, komt rechtstreeks uit dit land. Zijn naam, Xixim, betekent in het Maya schelp. De architectuur is geworteld in oude kennis. De keuken smaakt naar traditie en inheemse kruiden.
Deze schans van de beschaving heeft de afgelopen twintig jaar geleerd om op te gaan in het roze paradijs van de golf. Xixim is een duurzame ruimte die ervoor zorgt dat het reservaat geen sporen nalaat door het water en afval van het hotel te behandelen . In hun keukens koken ze wat de adelaar 's ochtends niet vangt, cochenille pibil -het stergerecht van de Yucatecaanse keuken- wordt ondergronds gekookt en alles wordt vergezeld door de alomtegenwoordige chaya, een heerlijke lokale plant.
In dit toevluchtsoord met palmdaken verstrijkt de tijd tussen eindeloze wandelingen bij zonsopgang, vissen met lokale vissers en een duik nemen met de pelikanen. Opgemerkt moet worden dat er in geen enkele kamer van Xixim een televisie is. In ruil daarvoor verlevendigt een live, full colour natuurdocumentaire elke hoek van deze schat tussen de schelpen..
HET GENOT VAN DE WEG
Het is duidelijk dat dit paradijs voor velen van ons niet voor de deur ligt. Er is echter geen lange weg als geluk goed is. Voor degenen die van de andere kant van de vijver komen, de beste optie is om naar het superverbonden Cancún te vliegen, hoewel je Mérida ook kunt bereiken met een tussenstop in Mexico-Stad . Vanuit deze stad, een uur van Celestún, zijn de verbindingen met de kust redelijk goed.
Ongeacht hoe je aankomt, de hoofdstad van Yucatecan is een verplichte stop onderweg. In Mérida, het koloniale hart van het schiereiland Yucatán, zijn er statige herenhuizen in overvloed, wandelingen bewaakt door palmbomen en culinaire verleidingen . Een perfecte setting om de dag door te brengen of de nacht door te brengen.
Ongeveer 95 kilometer scheiden deze stad van het roze paradijs, maar voordat je verder gaat, is het beter om het gewas te vullen. Mérida is een van de mekka's van de Mexicaanse keuken. En dat is veel te zeggen. Ongetwijfeld is de kwaliteit van de producten in het gebied daar mede debet aan; maar de smaakmaker komt uit de hand van eeuwenoude kennis en veel liefde in de keuken.
Een van de grootste exponenten van de Mexicaanse keuken, Chef-kok David Cetin , heeft zijn huis in het centrum van Mérida. In De traditie , deze sympathieke kok brengt alles in praktijk waar zijn grootmoeder hem van heeft leren genieten een pibil big die in je mond smelt, sommige panuchos die niet van deze wereld zijn en sommige onbetaalbare desserts . Het is de kers op de taart van een rondreis naar het paradijs op aarde.