'Nutrir la esteem', gecreëerd door de kunstenaar Jorge Rodríguez-Gerada samen met de leden van de Crisálida Foundation
Op grondniveau is het soms moeilijk te onderscheiden een kunstwerk gemaakt van tarwe van een slecht geploegd veld. Op de begane grond zijn we soms zo blind dat alles hetzelfde lijkt. Je denkt dat compost gewoon onzin is of dat als een persoon anders is, dat zal zijn omdat ze niet op jou lijken, maar het is zeer waarschijnlijk dat je in beide gevallen ongelijk hebt en dat als je wegloopt, realiseer je je uiteindelijk dat je echt nergens een idee van had. Bijna niets is maar één ding. Bijna alles heeft zijn reden. Schoonheid is bijna nooit precies wat ons wordt verteld dat schoonheid is. Soms moet je berispen om te kijken.
Dit is het geval met land art, een stroming van hedendaagse kunst die gebruik maakt van de materialen die midden in de natuur worden gevonden om een hybride te creëren tussen architectuur, landschap en beeldhouwkunst. Het ervaren ervan vereist een ander perspectief. Het vraagt om het werk te zijn en te leven. En zo gebeurt het meer dan eens in onze eigen biografie, wanneer we moeten opstaan en afstand moeten nemen om te onderscheiden wat er voor onze ogen is en het niet te stereotyperen.
Het canvas dat voor het werk is gekozen, is een tarweveld geweest
Met deze elementen in gedachten de Crisalida Stichting van Huesca, gewijd aan de integratie van mensen met een verstandelijke handicap, vroeg de kunstenaar van Cubaanse afkomst Jorge Rodríguez-Gerada, bekend om zijn muurschilderingen en voor grote ingrepen in de openbare ruimte, waardoor een kunstwerk in het landelijke gebied van Estopiñán del Castillo en hij bood hen Nourish achting aan.
Op de grond (vogelperspectief), Nurturing Esteem vertegenwoordigt een paar handen (een kleine kinderhand en een volwassen hand) die op het punt staan samen te komen. De handen zijn voor de kunstenaar hulpmiddelen die het leven vergemakkelijken en ondersteunen. Ze zijn een symbool van creatieve kracht, van de balans tussen geven en nemen en van het potentieel van alles wat we kunnen manifesteren door actie en werk.
Maar daarnaast brengt Rodríguez-Gerada met deze handen hulde aan het werk van de leden van Fundación Crisálida, sinds Iris, Aleix, Martí, Cristina, Álex, David, Jacinto, Carina, Caroline, Jennifer, Esmeralda, Ana, Milla en Alén kneden het brood, de cakes, muffins en koekjes elke dag met hun eigen handen die de inwoners van hun dorp voeden.
Handen zijn voor de kunstenaar hulpmiddelen die het leven vergemakkelijken en ondersteunen
In Voedende achting, wiens "levende pigmenten" zijn de kleuren van rijpende tarwe en turf, Ze deden net zoveel mee als hun families en de stedelingen die mee wilden doen.
Door zijn aard, het werk is kortstondig en is voortdurend in transformatie. In werkelijkheid, het einde zal komen in oktober 2021, wanneer de tarwe wordt geoogst, wordt het meel en kneden de leden van de Crisálida Foundation er brood mee.
Met deze daad van collectieve creatie, legt de Cubaanse kunstenaar op zijn website uit, willen ze vier de waarde van horizontale relaties, erken de individuele bijdrage aan het welzijn van de gemeenschap en bekijk alles wat we kunnen bereiken als we onze krachten bundelen om ideeën te concretiseren die alleen kunnen worden uitgevoerd als we een team vormen.
De metamorfose van het werk wordt vastgelegd op video en gefotografeerd door de kunstenaar Ana Alvarez-Errecalde, Bekend om haar werk over bevallingen en mantelzorg.