Drie generaties vrouwen aan het hoofd van design
Bij het invoeren van Google: "beroemde stoelen" er komt een lijst tevoorschijn. De architecten van het door de zoekmachine voorgestelde typische designobject zijn niet verrassend. Mies van der Rohe, Le Corbusier, Eero Saarinen, Marcel Breuer.
Pas aan het einde van de opsomming verschijnt het een vrouw: Eileen Gray. Geboren in Ierland aan het einde van de 19e eeuw, vond ze haar weg zonder steun in industrieel ontwerp. Zijn Transat-stoel uit 1927 is een uitdrukking van zijn genialiteit en een daad van strijdbaarheid.
Gedurende de 20e eeuw, sommige vrouwen werkten samen met geweldige ontwerpers. Charlotte Perry hij had de leiding over het meubilair in het atelier van Le Corbusier. Anderen werkten samen met hun echtgenoten, zoals de Deense Nanna Ditzel of Ray Eams. De echtgenoot van laatstgenoemde, Charles, verklaarde: "Alles wat ik doe, doet ze beter."
Slechts enkelen waagden zich alleen. Het voorbeeld van de Italiaan Lina BoBardi schittert in Brazilië.
Het SESC Pompéia Cultureel Centrum, door Lina Bo Bardi
Het was nodig om de laatste decennia van de eeuw te wachten om te produceren de volledige integratie van geweldige ontwerpers naar het internationale toneel. Een voorbeeld hiervan zijn de architecten Gae Aulenti, Zaha Hadid of de Spaanse Patricia Urquiola.
De barrière van 2000 heeft de taboes doorbroken, en vandaag het bruisen van de nieuwste generatie vrouwelijke makers heeft de designhorizon overspoeld. Zijn aanpak is gebaseerd op eerlijkheid en ervaring; doorbreekt barrières tussen disciplines en genres.
In het geval dat Vrouwendag, Reiziger volgt een route die de 20e eeuw doorkruist en overgaat in de 21e door drie generaties vrouwen uit dezelfde familie.
Allemaal onderscheiden ze zich door een persoonlijke en activistische visie op design. Zijn dialogen hebben Madrid als kern, op reizen die ze maken naar Barcelona, naar Milaan, naar New York en naar een stad in de provincie Lugo.
De overleden Iraakse architect Zaha Hadid
DIALOOG MET MILAAN EN BARCELONA DOOR BELÉN FEDUCHI
Belén Feduchi is een vitale en energieke vrouw. Zijn link met design komt voort uit de ontdekking van de Italiaanse architecten en ontwerpers van de jaren 1950: Albini, Castiglioni, Ponti, Borsani.
Milaan was toen een brandpunt waarvan de echo's Madrid amper bereikten. Van de woestenij van Castiliaans en Frans meubilair werd hij getroffen door de veelzijdigheid van stukken met beweging, aanpasbaar aan verschillende toepassingen.
Vanuit Barcelona, meer open voor Europese trends in de jaren 60 en 70, ontstond de mogelijkheid om een raam te openen voor design.
in 1977 opgericht, samen met Luz Sánchez Muro, BD Madrid, een referentiepunt in de hoofdstad. "Wanneer beginnen we We hebben aan elke klant de reden voor de kosten van elk stuk uitgelegd. Het was een baan voor IKEA. Eerst moesten we de waarde van het ontwerp op hen overdragen en daarna spraken we over de kwaliteit en het creatieve aspect. De winkel was bijna een adviesbureau, Veel studenten en professionals kwamen om advies vragen”, legt Belén Feduchi uit.
In Madrid betekende BD avant-garde en stelde objecten voor die een revolutie teweegbrachten in de ruimte van een woonkamer of slaapkamer. Belén bedacht design als een element van essentiële verbetering, in een constante uitwisseling met de Milan Salone en met de innovaties uit Barcelona.
"We brachten het experimentele onderzoek van Droog Design en Jasper Morrison. ** Carlo Scarpa ** kwam ook, en hij plaatste zelf zijn tekeningen van metalen onderdelen en ambachten. We zijn altijd een verspreidingscentrum geweest.”
Drie generaties design: zo zijn de Feduchi
DIALOOG MET NEW YORK DOOR BELÉN MONEO
Belén Moneo is de dochter van Belén Feduchi. Hij heeft van zijn moeder de passie voor objecten en zijn strijdbaarheid in de transformatie van de omgeving geërfd.
Na zijn studie Architectuur en Schone Kunsten aan Harvard en Columbia, vormde hij een persoonlijk en professioneel partnerschap met Jeff Brock, met wie hij zijn architectuurstudio begon.
In New York combineerden ze 13 jaar lang architectuur met meubeldesign. Bij aankomst in Madrid creëerden ze de studio: ** Moneo-Brock **, die sinds de oprichting is geworden een culturele ruimte voor kunst, technologie en design, met een intens programma: 2B Space to be.
Bethlehem creëert methacrylaatstukken die functionaliteit, kleur en de lichtheid van de transparantie van het materiaal combineren.
"We zijn geobsedeerd door esthetiek en hebben een grote interesse in de beeldende kunst. Voor ons is het erg belangrijk onderzoek toegepast op alledaagse voorwerpen, altijd vanuit meerdere invalshoeken: plasticiteit, geometrie, licht.”
De Feduchi tijdens de Parametrics tentoonstelling bij _2B Space to be
De chroom-modulaire plank Het werd geboren als een oplossing voor het gebrek aan licht op zijn hok in New York. De intense kleuren van de platen waaruit de structuur bestaat, creëren op zichzelf een lichtbron door reflectie.
De methacrylaatplaten worden zonder schroeven gemonteerd. De gaten die bestemd zijn om de bouten te ontvangen, filteren een genuanceerde straling. De doorschijnende ruimte vereiste een vrij en uitbreidbaar stuk om aan te passen aan variabele behoeften.
Het modulaire aspect overheerste. Zoals bij al zijn objecten heeft de ervaring het ontwerp gevormd. Zijn stoelen, lampen en de Luckyloop-valet zijn tentoongesteld op verschillende locaties, zoals ** Fresh Product in de Matadero in Madrid.**
Chromodulaire rekken van Moneo-Brock
DE DIALOOG MET ELENA EN SELINA FEDUCHI KWEKERIJ
De zussen Selina en Belen Feduchic Ze zijn niet ouder dan dertig. Ze behoren tot een generatie ontwerpers die experimenteren met materialen, kleuren en vormen van traditie.
Zijn project, ** Todo to do **, stelt een manier voor om intuïtief omgaan met handgemaakte objecten, gemaakt om aan specifieke behoeften te voldoen, zonder stil te staan bij esthetische kwesties.
Vanuit hun opleiding Architectuur en Schone Kunsten vonden Selina en Elena een startpunt in Viveiro, de stad Lugo waar ze de zomers doorbrachten.
Daar, om bij het strand te komen, was het nodig om het schip over te steken waar de vissers hun netten opslaan. de observatie van het visgereedschap leidde tot de knoop gemaakt met draden en touwen.
Netwerken en patches die als inspiratie dienden voor Selina en Belén Feduchi
De structuur definieert een container die: laat het water lopen en houdt de vangst vast. De uitwisseling vestigde de rol van het aas en de stijve structuur van de val, waarvan het cilindrische profiel taps toeloopt om krabben te vangen.
De patronen onthulden een spontane creativiteit die oplossingen biedt met vormen die worden gedefinieerd door hun bruikbaarheid. De visnetten van Elena en Selina Feduchi ze behouden hun functionele geest en een impliciete esthetische waarde.
NASA-netten worden genaaid en geknoopt zoals Viveiro-netten. Het ambachtelijke proces wordt geherinterpreteerd vanuit een vitaal, organisch perspectief. Traditie is geknoopt om het onmiddellijke te bevatten.
"Ook al is alles gedaan, alles moet nog gebeuren" zeggen de ontwerpers. Een reis tussen twee eeuwen die voortgaat vanuit de energie van de hoofdrolspelers, verweven door het netwerk van zijn familieband en zijn passie voor design.
Traditie is gebonden aan het onmiddellijke bevatten