Wanneer je het hoogste punt van Onda hebt bereikt, begrijp je, maar je begrijpt het omdat je het ziet . De locatie is een spektakel en zo zijn plotseling gerechtvaardigd het verleden en de locatie. Achter een mantel van bergen, een bergketen in zaagtanden die zich over de hele breedte uitstrekt; met uitzicht op de Middellandse Zee, na de flat van Castellón. In slechts twintig kilometer de toppen en heuvels van de Sierra de zwaardvechter met het blauw van de zee. En het uitzicht is voldoende.
ingepakt in bergen –van Tossal del Ferrer naar Peña Parda; del Espino al Montí–, Onda behoudt perfect de structuur van het oude middeleeuwse dorp : smalle, geplaveide en steile straatjes (het heeft de drie essentiële "e's" voor een goed bezoek) die naar het kasteel leiden.
Almudín-plein, Onda (Castellón).
Maar in de weg naar boven is de prijs , omdat achter een hoek een pleintje verschijnt of na het passeren van de boog van een straat, de verrassende gorgelen van een fontein die de poort was naar de drie wijken van de stad. En zo in dat rumoer van straten verstrikt de oude stad tot aan de kruin van muren bovenop.
WAT TE ZIEN OP ONDA
Het bezoek –of in ieder geval de officiële route– begint op de Plaza del Almudin , een plein dat in zijn tijd het hart van de stad was dankzij de graanhandel en dat nog steeds is dankzij de terrassen en de tralies onder de veranda's . Oorspronkelijk een gesloten plein, was het toegankelijk via de vier straten in de vier hoeken en binnen handel druk: graan, vlees, kruiden, enz.
De spitsbogen ze zagen deals en afdingen tot de 19e eeuw; Vandaag, als getuige van de tijd, blijft het intact de fontein in het midden van het plein. Maar het is in de details dat de geschiedenis (en verhalen) wordt geproefd, en op het plein zijn er tekenen die het verstrijken van de tijd beschrijven, zoals de gotische stoelen op de gevels van de huizen of de omtrek van de cellen in de oude gevangenis onder de Klokkentoren.
EEN VILLA WAAR DRIE CULTUREN SAMENKOMEN
De route gaat verder door een wirwar van steegjes vol deuropeningen, balkons bedekt met gekleurde tegels en nissen en afbeeldingen op de gevels die dienst doen als kapellen , en tussen fonteinen en kerken scheidt een paar meter de Joodse wijk van de oude Arabische wijk. Onmogelijk om niet op te merken de kerk van San Vicente; embleem van de buurt die ooit de . verwelkomde moslims die besloten niet in ballingschap te gaan.
Onda-kasteel, Castellón.
Over een kronkelend pad en vol met huizen , staat een pittoreske enclave die geschiedenis en karakter toevoegt aan de stad en wordt bekroond door de kerk, gebouwd in zijn tijd op wat een oude moskee was? . Vlakbij is de Plaza de la Sinagoga, van de kaart gewist door de passage (en het gewicht) van de jaren, maar de proporties van de tempel zijn intuïtief dankzij de secundaire ingangen en de zuidelijke poorten van de oude muur van Onda.
En we vervolgen de route waarbij we concentrische ringen overwinnen, want het einde van de wandeling eindigt op de top van het kasteel, maar zoals we waarschuwden: de prijs is om de top te bereiken en de oude stad te ontcijferen . Smaller, geplaveid en steiler, Wapenschilden van de Gats ze zijn de laatste ingang voor het kasteel. Deze toegangstrappen die parallel lopen aan de oude islamitische muur dienden onderdak en collectie voor de mensen die buiten de muren in boerderijen woonden en naar Onda kwamen op zoek naar bescherming tegen elke aanval.
Een sterk aroma van rozemarijn en tijm markeert het laatste punt. In kleine compacte struiken die uit de stenen ontspruiten, de geur is intens voordat je de alcazaba ziet vanuit een bevoorrechte positie. De afmetingen van het oude kasteel en de ruimtes die door elke kamer worden ingenomen, kunnen perfect worden gezien en onderscheiden, en kijken naar de overblijfselen van het oude kasteel van vandaag is als het lezen van een kaart van versterkte architectuur.
Sitjar-reservoir, Castellón.
EEN HAVEN VAN RUST EN VREDE
Genieten van het zien van historische constructies is prima, het herzien (en verbeelden) van de historische en esthetische reis die ons heeft gebracht waar we zijn; maar laat je meeslepen de rust en kalmte van de natuur is misschien nog beter . En in Onda kan dat ook, want richting Ribesalbes ligt een even groot als mooi stuwmeer, omgeven door bergen en pijnbomen: de Sitjar-reservoir . Het land eromheen is bevoorrecht in klei, en vandaar de aardewerktraditie die kenmerkend is voor het gebied, die een fantastische kwaliteit aan het materiaal heeft gegeven (en geeft).
Vanaf hier openen ze zoveel mogelijkheden als het verlangen om de omgeving te verkennen en te verkennen, want voor onze ogen verschijnt het natuurpark van de Sierra de Espadán en verdwalen in een bos van pijnbomen, kurkeiken en steeneiken is net zo aangenaam als het doen tussen struikgewas van zonneroos, heide of meidoorn. Dat is je laten vangen door de natuur en je deel laten uitmaken van de omgeving; het is uiteindelijk om te versmelten met de omgeving . Te voet of te paard, de beslissing is aan de consument, maar het plezier en het gevoel van welzijn net zo onbeschrijfelijk.