Een perzik met een onvergetelijk aroma
Misschien kunnen we zelfs voordat we zijn goudgele kleur zien, zijn . waarnemen betoverende geur als we een groenteboer binnenlopen waar ze het bezorgen. Als het een zwart genummerd label heeft, lijdt het geen twijfel: het is een Authentieke Calanda-perzik.
Het heeft die kwetsbaarheid die gewoonlijk wordt toegeschreven aan alle goede dingen: de delicate fluwelen huid van de Calanda Peach is extreem gevoelig en daarom is het een vrucht die veel zorg nodig heeft om intact bij de consument te komen.
De Calanda Peach heeft de verdienste de enige perzik ter wereld te zijn die de **bescherming van een beschermde oorsprongsbenaming** heeft. Het ontleent zijn naam aan de stad Calanda in Teruel, ook bekend als de geboorteplaats van de filmmaker Luis Buñuel.
IEDEREEN IS GEEN PERZIK VAN CALAND
Het is noodzakelijk om duidelijk te maken: niet alle perzikproductie van de Historisch Neder-Aragon wordt gecontroleerd door de Regulatory Council van de Calanda Peach Protected Designation of Origin. Zelfs niet alle perziken die in de stad Calanda worden geproduceerd, zijn dat.
We hebben nog maar anderhalve maand verse perzik
Alleen de meest exquise, alleen de laatgele perzik van de klonen Jesca, Evaisa en Calante valt onder deze D.O. die zijn invloed verdeelt over de provincies van Teruel en Zaragoza.
Daarnaast hebben de inspecteurs van de C.R.D.O.P. Ze zorgen ervoor dat elke perzik die hun label draagt een bepaalde maat (min. 73mm in diameter) en een zekere zoetheid (minimaal 12 BRIX-graden) heeft. Het genummerde zwarte label biedt ons de garantie.
Deze perzik komt meestal niet op de markt tot half september en neemt begin november afscheid van het seizoen. Hoe meer perziken in de hand, hoe verder we van deze dadels verwijderd zijn, hoe groter de kans dat we niet de beste Calanda-perzik eten.
Deze freak van de natuur genaamd perzik (Prunus persica) aangekomen in de Middellandse Zee vanuit China via Perzië (en zo zijn cultnaam geïnspireerd) zo'n 300 jaar voor onze jaartelling. Er zijn verschillende soorten, met wit of geel vlees, de laatste is vooral ontwikkeld vanaf 1850.
In de middeleeuwen werden perziken verbouwd in het gebied ten oosten van Aragón
Interessant is dat de perzik een van de vruchten is die tot smaak blijven ontwikkelen na de oogst . En het zijn de lactonen, de verbindingen die verantwoordelijk zijn voor het karakteristieke aroma.
Er zijn aanwijzingen dat hier al in de middeleeuwen perziken in werden verbouwd gebied ten oosten van Aragon . Wat de documenten betreft, moeten we verwijzen naar de beroemde lokale botanicus Pardo Sastrón (1822-1909) die ze als volgt beschreef: "Perziken of Préseos, wanneer de vrucht een prominente plaats op zijn snavel heeft met wat rest van de stijl" en plaatste ze sociaal-economisch in zijn tijd "Het is gebruikelijk om ze te zien verkopen tot minder dan vijf cent per dozijn en de gedroogde abrikozen werden in 1867 naar de Wereldtentoonstelling in Parijs gestuurd..."
De abrikozen waar hij naar verwijst zijn reepjes gedroogde perzik , een veel voorkomende manier om ze in vroeger tijden te bewaren en tegenwoordig minder gebruikelijk.
In de jaren 50 van de vorige eeuw was er een opmerkelijke toename van perzikteelt in Bajo Aragón , het bevorderen van de oprichting van de oorsprongsbenaming.
Het genummerde zwarte label biedt de garantie
ANDERE BIJZONDERHEDEN
Bij het beheer van deze perzikbomen vallen twee eigenaardigheden op. Enerzijds het uitdunnen, dat bestaat uit het verwijderen van een hoog percentage van de groene vruchten van de boom om ervoor te zorgen dat de rest zich beter ontwikkelt. Meestal tot a 70% van hen wordt weggegooid voordat ze volwassen zijn.
En aan de andere kant, de beroemde zakkenvuller, die misschien een ecologische moderniteit lijkt om het gebruik van pesticiden te vermijden en in werkelijkheid een beschermingstechniek die op dit gebied al meer dan vijftig jaar van kracht is.
Maar waar hebben we het over als we het hebben over "perzikzakken"? Welnu, het bestaat uit het één voor één, met een nietmachine, een papieren zak op elk van de groene perziken aan een boom.
De Calanda Peach is de enige met een beschermde oorsprongsbenaming
De techniek is in de loop der jaren zo verfijnd dat er echte recordhouders zijn die honderden zakken per dag kunnen plaatsen. We zeggen het op die manier, want "zakken" is de zomerbaan van vele, vele generaties jonge vrouwen uit het gebied van Beneden-Aragon. Jaarlijks worden er ongeveer 250 miljoen perziken in zakken gedaan.
De perzik groeit in zijn dunne witte papieren zak, rijpt gelijkmatig als er licht doorheen wordt gefilterd en wordt beschermd tegen elke zoetekauw. Dus tot de collectie.
HOE HET TE NEMEN?
Hier moeten we bot zijn: we hebben anderhalve maand verse perzik Laten we profiteren! Het is een vrucht met een zeer kort seizoen . Laten we er een paar weken van genieten in zijn pure versie en het de rest van het jaar zo missen.
Voor degenen onder ons die weinig over ons weten, hebben we een tweede optie, namelijk de perziken op siroop . Er zijn een aantal conservenbedrijven die perziken bottelen die zijn gecertificeerd door de C.R.D.O.P. Calanda perzik.
Deze perziken zijn ook de basis van desserts, van de klassieke perzik melba, de perzik met wijn en andere, meer actuele zoals die geserveerd in een Michelin-sterrenrestaurant, Lillas Pastia de Carmelo Bosque.
Perzik met amandelen en pistache