De geheimen die de daken van El Borne verbergen
We wisten wat we wisten. En we gingen verder. De wijk Barcelona , halverwege tussen zeebries en avant-garde stromingen, neemt met grote doses stoïcisme de populariteit aan die wordt verleend door zijn straten vol geschiedenis.
de geborene verwelkomt zowel degenen die een pelgrimstocht maken op zoek naar de herinneringen aan het oude Barcino, of degenen die, zoals wij, we komen aan bij de hitte van het hedendaagse getij.
Barcelona , heeft, net als andere voorbeeldige steden, een realiteit geïllustreerd: feminisme is geen voorbijgaande minnaar . Het is geen trend. Veel minder een vluchtige mode. **De zichtbaarheid van vrouwen als wereldburgers** is een kwestie van staat: van de natuurlijke staat van de mens.
De artiest Lara Costafreda verklaart: “In Catalonië is de feministische beweging het afgelopen jaar belangrijk geweest, maar er is nog veel te doen”. Eva Saez, ziel van de 'vriendelijke bar' van de buurt, stelt: "De rol van de vrouw wordt steeds relevanter in deze stad. Ik vind het geweldig om te zien dat in El Borne bedrijven gerund door vrouwen groeien. we kunnen het ”.
De balkons van El Borne, in Barcelona
We kunnen en we doen met deze tweedaagse route: genoeg tijd om uit te zoeken waarom deze metamorfose even noodzakelijk als wonderbaarlijk is. Hier creëer, schrijf, eet, droom... in vrouwelijk.
** MOTEL ONE BARCELONA-CIUTADELLA **
Altijd een stap voor El Borne opent meer dan 300 bedden (waar te dromen van verandering of nachten door te brengen met lezingen over dromen) verspreid in de eerste Motel One in Barcelona , de Duitse hotelketen die wordt toegekend omdat ze voorbeeldig is in essentiële zaken zoals: design, eerlijkheid en gendergelijkheid.
En aangezien dromen niet worden nageleefd, is Motel One Barcelona nu een realiteit binnen het bereik van iedereen die in Barcelona wil slapen voor de Ciutadella-park , _(Pg. Lluís Companys, 2) _, een stedelijke long waar essentiële referenties van de natuur van Barcelona samenkomen: het parlement van Catalonië, de dierentuin, het museum voor natuurwetenschappen, het kasteel van de drie draken.
Design, eerlijkheid en gendergelijkheid
En in die wens om op te gaan in het park, is de inrichting van het hotel een applaus voor de natuurlijke omgeving: veel planten, een terras met Kettal-meubels, kleurrijke stoelen van Moroso en B&B Italia, Nanimarquina-tapijten, lampen met 100 glazen bollen van kleuren … en een bar die herinnert aan de industriële stijl van de markten van Barcelona.
Of het nu gaat om de zee van groen van de muurschildering van Lara Costafreda van een XL bed bekleed met Egyptisch katoen , of voorlezen Lucia Berlin in een Freifrau fauteuil onder een Artemide lamp , of het geven van een overzicht van een assortiment Catalaanse lekkernijen, onder de organische installatie –op papier en metalen platen– van Anais Senli , en ondergebracht in een van Patricia Urquiola's fauteuils.
Lokale referenties, zoals die van Costafreda of Senli, illustreren deze verandering kunstig. Senli, die in Berlijn woont en werkt, kreeg een telefoontje van haar galerie Sala Parés om haar te laten weten dat de artistiek directeur van Motel One gefascineerd was door haar werk.
Installatie door Anaïs Senli
Voor zijn deel, Lara Costafreda –de eerste vrouw in haar familie die zich toelegt op design– heeft de wereld rondgereisd na haar roeping: “Barcelona, Londen, Parijs, Rio de Janeiro en, nogmaals, Barcelona, om mee samen te werken Hermes, Chanel, Fendi, Cartier … en Motel 1. Mijn werk is een liefdesbrief aan de natuur, het is een ode aan haar schoonheid en het is een wanhopige schreeuw om voor haar te zorgen ”.
En de vrouwelijke referenties houden niet op . Na het consolideren van zijn carrière in Frankrijk, Italië en Engeland, Noelia Minarro hij keerde terug naar zijn geboorteland Barcelona: “Ik werd gevraagd om het eerste Motel One in Spanje te regisseren en de ontvangst was geweldig. Het is een genoegen dat een bedrijf de persoon waardeert ”. Ze verzekert dat haar toestand als vrouw nooit een belemmering is geweest: "Ik denk dat onze sector grote stappen heeft gezet op essentiële zaken als loongelijkheid".
Uit Berlijn gooit kunstenaar Senli data om niet te slapen: “ In musea is vrouwelijke vertegenwoordiging nog minimaal . In Duitsland worden de meeste door mannen gerund en volgens een onderzoek van de Deutschen Kultur is slechts een op de drie werken in museumcollecties van een vrouw”.
Als kunstenaar wijst Costafreda erop: “ Kunst is een spiegel van de samenleving . Ze vertellen je over Picasso en Dalí, maar niet over Roser Bru, Angeles Santos Torroella of Maruja Mallo . We missen referenties, vrouwen die leiden. Tussen 2003 en 2013 was slechts 9,4% van de solotentoonstellingen in topmusea in Spanje voor vrouwen. Terwijl aan de faculteiten voor Schone Kunsten in Spanje vrouwen 70 procent vertegenwoordigen”.
De ontvangst van de nieuwkomer in de stad
HOFMANN GEBAK _(Carrer dels Flassaders, 44) _
Met of zonder diamanten, het is bijna verplicht om een van de beste croissants van Spanje te proberen -en koekjes, cakes, koekjes – in dit heiligdom van gastronomische uitmuntendheid, geopend in 2008.
Want bijten in die knapperige boterhammen is een eerbetoon aan juffrouw Hofman, matriarch van de gelijknamige school, een familiebedrijf geboren in 1983 met een roeping voor wat het nu is : de referentie in gastvrijheidstrainingen in Europa waar enkele van de beste chef-koks op het nationale toneel vandaan komen, zoals Torres broers.
**Maria Remei Hofmann (Mey) ** studeerde interieurarchitectuur, edelsteenkunde, economie en sieradenontwerp.
Zijn vroegrijpe enthousiasme voor koken, gevoed tijdens zijn zomers op de Duitse kostschool in Wiesbaden, bracht Mey er echter toe de prestigieuze hotelschool op te richten - de enige met een Michelin-ster – en dat leidde enige tijd later tot een bedrijf dat verschillende restaurants van verschillende formaten samenbrengt – Raco Hofmann ook in El Borne– en de patisserie waar ik van had gedroomd Holly Golightly Blake Edwards.
Toen Mey Hofmann in 2016 zijn talent naar het nageslacht bracht, zijn dochter Silvia nam de teugels van het matriarchale bedrijf over . Dus ja.
Een heiligdom van gastronomische uitmuntendheid
EPIFANIEN VAN HET GODDELIJKE
Toen Ildefonso Falcones zijn bestseller aan hem opdroeg De kathedraal van de zee naar de tempel die vereert Heilige Maria van de Zee Gotische architectuur uit de 14e eeuw, en bastion van deze artistieke periode in Barcelona, was een onfeilbare attractie voor reizigers die er elke dag in zwemmen.
De geschiedenis, de navelstreng van het eeuwfeest van Barcelona, herinnert aan het verleden van de oudheid Romeins dorp Barcino waarin een kleine christelijke gemeenschap werd geconsolideerd in de buurt van de zee. Dit was waar de Martelaar Sint Eulalia werd begraven in 303.
Er wordt gezegd dat hier de eerste kapel zou kunnen zijn die aanvankelijk bekend stond als Heilige Maria van het Zand , en aan het einde van de 7e eeuw reageerde het al op de naam van Parochie van Santa Maria del Mar _(Santa Maria-plein, 1) _. Wil je de rest weten, meld je dan aan voor een van de culturele bezoeken (maandag t/m zaterdag van 13:00 tot 17:00 uur) of maak hier een wandeling.
Parochie van Santa Maria del Mar
Ga met een beetje trek naar de ** Santa Caterin a Market** _(Av. Francesc Cambó, 16) _. Het kleurrijke dak met golvende houten vormen voegt lyriek en architecturale avant-garde toe aan de kathedraalwijk en, onder het keramische mozaïek van Tony Comella , pompt een kleurrijk netwerk van kraampjes dagelijks de eigenaardigheden van een voedselmarkt die ooit de klooster van Santa Caterina.
Sinds 2005, met als hoogtepunt het werk dat is toevertrouwd aan de studie en het echtpaar gevormd door Enric Miralles en Benedetta Tagliabue , degene die was eerste overdekte markt in Barcelona Het is een show voor liefhebbers van architectuur en de magie van buurtmarkten.
Aan het eind van de dag kun je daar, tussen de kachels van Cuines van Santa Caterina , in handen van de Midas van de plaatselijke restauratie: Dakraam Groep . Een feitje voor romantici: Caterina is de naam van de dochter van Enric en Benedetta. Ontdek hier zijn verhaal.
** L'ERUDITE CONCEPT STORE _(Flassaders, 31) _**
Alles wat zijn naam kan inspireren, heeft veel te maken met deze oase van design: het is erudiet en conceptueel, Boheemse ziel en Parijse stijl.
Elsa Gateaux besloot dat El Borne de perfecte buurt was om deze onberispelijke compilatie van . ten dienste te stellen van de mensen van Barcelona ambachtelijke stukken waaronder modeaccessoires, decoratieve voorwerpen en boeken om te lezen en uit te stallen.
De polsslag van deze 31-jarige Française trilde lichtjes toen, na tien jaar als advocaat en een flat in Parijs , achtte het verstandig zijn droom in vervulling te laten gaan. En vandaag de showcase van L'Erudite Concept Store wordt een enscenering van zijn succes: objecten van opkomende kunstenaars uit zijn geboorteland en gehechtheid voor een stijl weg van verwijderbare trends.
Tussen de half geschilderde stenen muren vind je houten meubelen als exposanten en verspreid in een ruimte van 75 m² waar designer schoenen, mode en accessoires wonen ; en kunstboeken van de beste uitgeverijen in de sector.
Het meest leerzame is om Elsa's huis binnen te gaan en jezelf te verliezen in deze vrouwelijke kaart van Franse klanken: Isadora Limare, Camille Roussel, Pied de Biche, Delphine Lopez (Maradji) en Coralie de Seynes.
Om te hebben, heeft het zelfs de prachtige en geïllustreerde chocoladerepen van Le Chocolat des Français. Natuurlijk begrijpt de klas geen trends.
** HET GEBOREN CENTRUM VAN CULTUUR EN GEHEUGEN _(Plaça Comercial, 12) _**
Gelegen in de oude markt, wijdt het ** Born Centre of Culture and Memory ** zijn nieuw tijdperk voor cultuur en is een transformerende mijlpaal in de buurt geworden. Geopend in 1876, de geboren markt het is op zichzelf al een bastion van ijzeren architectuur in Barcelona aan het einde van de 19e eeuw.
Vandaag, wat dan ook Ciutadella militair fort Het is opgedragen aan de herinnering aan zijn recente verleden als de Born-markt en aan de lokale cultuur met een rijk programma van muzikale, literaire en theatrale activiteiten.
Op deze bijzondere route verdient het cultuurcentrum een prominente plaats. Het hoogtepunt van de vrouwelijke zichtbaarheid van de Geboren CCM Het is niet voor iedereen even goed zichtbaar.
Het is aan de achterkant: een bij uitstek vrouwelijk team waakt over de herinnering aan de oude markt: van het management, in handen van Montserrat Iniesta, of de educatieve diensten, waar ze toezicht op houdt Rosana Fibla , gaan door de controle van de activiteiten van het centrum, waar Anna, Lluisa en Neus ze hebben veel te vertellen.
Ander Anna historische inhoud en publicaties beheren; en Dolors is verantwoordelijk voor administratie en beveiliging. Eugenia zorgt voor de afdeling conservatie en, Pilar en Maria , de administratie.
Terwijl Lourdes en Elizabeth Zij zijn verantwoordelijk voor het vertellen van de pers en de wereld wat er gebeurt bij de Born CCM. En wat hier gebeurt, is dat Eduard en Alfonso vormen een minderheid van een voorbeeldig team.
KOFFIE PONY _(23, Carrer del Portal Nou) _
Zodra u de pony je weet dat het je favoriete plek in de wereld kan zijn. Met de nederigheid verleend door het eervolle ambt om anderen gelukkig te maken, Eva Sáez beheerst de kunst van het dienen van een wandelstok zoals de Schriften bevolen.
Dit vereist enige ervaring met het zijn De serveerster ("Ik zeg het in hoofdletters om het werk dat wij obers doen te benadrukken") en veel vrijgevigheid : “In de Pony vind je allerlei soorten mensen. Niemand voelt zich hier niet op zijn plaats. Eva runt samen met haar broer de teugels van deze vriendelijke Borne-bar: "12 jaar geleden openden we het met de bedoeling een ruimte te bieden waar iedereen zich op zijn gemak zou voelen met de behandeling, de muziek en de bieren - ze zeggen dat ze goed zijn gegooid –”.
In een paar vierkante meter, r ein het gesprek rond een bar van 'die van je leven' . In Pony Café wordt alles zonder kunstgrepen tentoongesteld: het Mahou-riet, de cocktails voor een goede prijs, de ontspannen sfeer en zelfs de plattelandsmensen die je met veel stijl verrassen door je thuis te laten voelen.
Zo doet Sergio Go, een uitzonderlijke gids : “Het riet schiet hier goed. En weet? De Catalanen, vanaf de derde Mahou, we lijken op mensen uit Madrid ”. Nog steeds lachend vraagt hij om de eerste twee, en voegt eraan toe: "Je kunt de Pony alleen betreden en aan het eind praten met de hele bar."
Aan de andere kant praat Eva in het Engels met twee nieuwkomers: “ Als ze terugkeren naar Barcelona, herinneren velen zich ons nog. Wij houden van . Ik denk dat, afgezien van het toerisme, El Borne zich heeft ontwikkeld zonder op te houden het leven te verkwisten. Ik probeer mensen hier een beetje gelukkiger te maken ‘de barvriend’, zoals velen ons kennen”.
** KAL BRUT _(Prinses 42) _**
"Misschien wel de smerigste bar ter wereld." Met dat motto, elke parochiaan met een beetje oordeel en gevoel voor humor zal haasten om te zien wie het genie is achter zo'n (en enigszins suïcidale) tirade.
In het heetst van deze zin biedt het korte menu ons een selectie van lokale zeldzaamheden, internationale referenties, vermouths en mixdrankjes tegen voortreffelijke prijzen (smakelijk) die de variëteit in tortilla's en worstjes doordrenkt met country soul.
Ja ok Markering leidt deze retraite van korte grillen, Lea (zoals zijn collega van de Pony) zet zijn aanwezigheid en macht in een taverne dat, onder zijn deugden, toont op haar website een bepaalde verzameling spreekwoorden die perfect is voor bar- en feestprofessionals: Vertel Cal Brut . Genieën van de menselijke conditie: 'Posa ben een vijfde dat ik'n vaig' (geef me een vijfde ik vertrek) , Als je drinkt om te vergeten, betaal dan voordat je begint of 'Sóc cambrer geen psicoleg' (Ik ben een ober, geen psycholoog).
FISMULER BARCELONA _(Carrer del Rec Comtal, 17) _
Slechts een handvol maanden (en tafels) zijn genoeg geweest voor Nino Redruello, Patxi Zumárraga en Jaime Santianes overtuig de scherpzinnigste fijnproevers van Barcelona.
Na in 2002 door de keukens van elBulli te zijn gepasseerd, paradeerden de drie chefs hier en daar door keukens, altijd in parallelle stromingen. Redruello en Zumarraga hebben hun herkenbare stempel gedrukt op Fismuler Madrid. En toen het land eenmaal was betaald, zijn ze met hun onverslaanbare voorstel geland, en samen met de Asturische Santianes, op de geplaveide vloer van het oude Rec Comtal , in wat nu het onderste deel van de Hotel Rec de Nuñez i Navarro.
Zijn massacreatiewapens ondersteunen de essentie van zijn broer uit Madrid, erfgenaam van de knowhow van de familie Redruello – architecten, onder andere van La Ancha of de Gabinoteca –: eerlijkheid, een brief die wordt beheerst door kilometer nul en door de markt, schijnbare eenvoud en onberispelijke uitvoering tussen gips- en lemen muren, stalen en betonnen platen op de vloer en lichte rieten lampen die grootmoeders servies verlichten.
Op het menu staan de meest geprezen recepten van Madrid ze voegen al toegewijden toe in hun nieuwe hoofdkwartier - brandnetelomelet, halfgezouten brasem met amandelen en druiven en met liefde gevulde zee-egels –, die ze verlichten met andere plekken zoals inktvis en worstballetjes. Op het geluid van het festival dansen hun zelfgemaakte maceraties op de bar: witte amandelwhisky, gin met geroosterde appel of pimentwodka.
Echter. Fismuler Barcelona wordt bestuurd onder leiding van een vrouw: Elena Morcillo : “Het is een mooie ervaring geweest. El Borne is de perfecte plek om dit project in Barcelona te ontwikkelen . Ik kwam om te blijven." En hij voegt eraan toe: “Gastvrijheid is een prachtige en harde wereld, die veel inspanning, opoffering en teamwork vereist. Een team dat voldoet aan de gendergelijkheid in Madrid en dezelfde kant op gaat in Barcelona”.
Elena juicht de kansen in haar gaststad toe: “ De stad biedt veel mogelijkheden voor een vrouw om de top van haar carrière te bereiken ”. En hij neemt afscheid met een toetje: “Ik hou van deze buurt, het is pure geschiedenis. Het lijkt gemaakt te zijn om te verdwalen... soms doet het me denken aan La Latina ”.
Slechts een handvol tafels (en maanden) in de stad
De XAMPANYET _(Carrer de Montcada, 22) _
Twee stappen van Picassomuseum -zijn artistieke nalatenschap zou een monografie opleveren-, en op zoek naar het voorlaatste gesprek is er niets therapeutischer en gezonder dan een ontmoeting in een taverne met medereizigers: proefschriften op honderd decibel en zwarte grappen op het ritme van... Champagne? op een van de meest substantiële plaatsen in een buurt die enkele juwelen bewaart (en wat bewaart u) zoals? De Xampanyet.
En waarom deze route afsluiten in een eeuwenoude taverne? Voor zijn inning van uitkeringen die van algemeen belang zijn verklaard : de schittering van authenticiteit - een kwaliteit die met uitsterven wordt bedreigd in het tijdperk van franchises -, de enorme conserven (mosselen, ansjovis, ansjovis), evenals de Catalaanse worst montaditos (langzaam applaus), en natuurlijk , voor de brouwsel dat zijn naam aan de bar geeft: xampanyet, een soepele zelfgemaakte cava waarvan de charme , ook openbaar, ligt in de vrouwenclub die wordt veroorzaakt door toasts in die glazen Franse champagne die Instagram overspoelen.
Geen paniek: hier smaakt de 'kin kin' ook naar heerlijke hevelvermouth, schuimige bieren en wijnen per glas aan een bar dat sinds 1929 enkele generaties vreugde schenkt. Van vrouwen natuurlijk.