Yuli, de film over de Cubaanse danseres die niet wilde dansen

Anonim

Yuli

Yuli, het verhaal van de danseres die niet wilde dansen

“Het leuke van fotograferen in andere landen is dat je met allerlei soorten mensen in gesprek komt, van de instellingen, de arbeiders en de chauffeurs tot de beheerders van de theaters of de bewoners van het huis waar je maandenlang woont”, vertelt hij ons. Iciar Bollain.

De regisseur van Ik geef je mijn ogen was “nog een buurman” in de Vedado-wijk van Havana om te creëren Yuli, een film geïnspireerd op het leven van de danser Carlos Acosta (hij speelt er zelf in) met muziek van Alberto Iglesias, die op 14 december in première gaat.

“De opname in Cuba was het meest intens. Het lokale team heeft constant meegedacht”.

En dat viel niet mee: “Naast de eigen tekorten waren er die er vorig jaar na orkaan Irma bijkwamen. Zo moesten we de parketvloer maken voor de balletschoolset en was er nergens hout. Het kostte weken om het in elkaar te zetten, beetje bij beetje, zoekend in Havana. Het was bewonderenswaardig."

Yuli

Yuli gaat vandaag in première!

Het verhaal gebeurt in de jaren 80 en 90, maar de stad "is in meer dan 50 jaar nauwelijks veranderd!", legt Icíar uit.

"Als je de nieuwe auto's uit de blauwdruk haalt" je blijft in de jaren 50 of 60. De gesprekken op de kunstafdeling waren eindeloos en soms Kafkaësk...”.

Het werk culmineerde in Piccadilly Circus, in Londen, waar Carlos zijn geweldige carrière maakte.

“We vierden het einde van de opnames in een bar in Soho, het Cubaanse team en het team uit Madrid missen”.

Geweldig theater van Havana

Het Grote Theater van Havana, het hoofdkwartier van het Nationale Ballet van Cuba

SCHIETENBOEKJE IN HAVANA

het gezicht van de kunst

“We schoten in Los Pinos, waar Carlos opgroeide, op de Malecón, in het Grote Theater van Havana... En in de verlaten School of the Arts, wat ongelooflijk is. Misschien is het een minder gezien gezicht van de stad, dat van de kunst, dat van de families”.

Zon... en kleine visjes

“Het team huurde huizen in Vedado, een prachtige rasterwijk gebouwd door Amerikanen, met een paar herenhuizen uit de jaren 1920.

Op vrije dagen gingen we in een auto uit de jaren 50 naar stranden zoals Santa María del Mar, een half uur van de stad, om vis te eten in de strandtentjes. of te het zwembad van het National Hotel (entree, € 18,- inclusief eten en drinken)”.

Vedado Cuba

De buurt van El Vedado

Lees verder