Heb je er al een gezien?
De Ribeira Sacra , aan de oevers van de rivieren Sil en Miño, heeft onbetwistbare natuurlijke schoonheid. Er is echter iets opvallends aan sommige van hun dorpen, soms zelfs concurrerend met de blauwgroene landschappen die ons omringen als we lopen voor dit gebied van Galicië .
We praten over sommige kleurrijke muurschilderingen die ons verhalen en legendes van het gebied vertellen met kwast en verf.
Deze muurschilderingen zijn het werk van een collectief project bestaande uit drie mensen verzameld onder de naam Cestola na Cachola , die daar al deel van uitmaken nieuwe golf van muralisten die de Galicische gemeenschap kleuren.
Muurschildering gemaakt door Miguel Peralta in Escarigo (Três Povos), Portugal
Michael Peralta het is natuurlijk van Almería Y Xoana Alma r van Santiago de Compostella . Ze ontmoetten elkaar voor het eerst illustratie studeren in Granaat , en 7 jaar geleden vestigden ze zich in de Galicische hoofdstad met de bedoeling om in dit gebied van het Iberisch schiereiland te creëren.
Daar sloten ze zich aan Rachel Doallo , arbeider en activist op het gebied van sociale en solidaire economie, waarmee ze hun project ** Cestola na Cachola ** hebben uitgewerkt, dat een combinatie is van de aspecten van kunst en bewuste consumptie op de beste manieren.
"We kwamen in 2012 werken in Galicië" zegt Xoana. "En toen we ons hier vestigden, was er heel weinig op het gebied van muralisme, maar we moesten een golf ervaren", zegt hij.
“Het was een moment waarop het eerdere werk van veel mensen vorm begon te krijgen. We kwamen op een heel goed moment aan , wat ons heeft geholpen”, voegt Miguel eraan toe.
“Het begon allemaal toen we het deel van Raquels sociale economie met schilderen”, legt Xoana uit bij de naam van het project. “Toen we in Galicië aankwamen, wilde ik Miguel echt lesgeven de schilders vanaf hier, zoals Seoane, Díaz Pardo, de figuren van Sargadelos... en we vonden ze geweldig”, legt Xoana uit.
"Toen begonnen we te schilderen met deze auteurs in gedachten, en op de een of andere manier begonnen we... teken vrouwen met manden op hun hoofd, omdat ze kunnen worden getekend met zeer eenvoudige vormen".
Muurschildering door Miguel Peralta en Xoana Almar in Monforte (Lugo)
"Sprekend met Raquel, kwam het bij haar op dat de mand op het hoofd... zou een metafoor kunnen zijn over bewuste consumptie : zet de mand op het hoofd voordat u iets koopt. Of wat is hetzelfde, Denk na voordat u koopt.
"En zo hebben we de twee gebieden gecombineerd en zijn we ook begonnen met het thema van ethische mode , wat we ook doen in Cestola na Cachola ”, vervolgt de kunstenaar.
Hoe het ook zij, ze werden al snel onderdeel van die groep professionals die Galicië veranderen in een van de punten van muralisme van onze geografie. Een van de handelsmerken, die te maken heeft met de naam **(Cestola na Cachola -of mand op het hoofd in het Castiliaans-)**, zijn de tekeningen van vrouwen die dingen dragen in de bovengenoemde manden.
Muurschilderingen met dit thema zijn te vinden in zijn werk in Carballo met het Rexenera Fest, in Monforte de Lemos of in het baanbrekende festival van muralisme ** Desordes Creativas in Ordes ( A Coruña )**, onder anderen.
Ze schilderen echter niet alleen in steden, maar ook veel banen creëren op het platteland , zoals bij zijn muurschilderingen in de Ribeira Sacra .
“Het is heel anders om in een stad te schilderen dan in een stad. Als je in een stad schildert, is er veel lawaai, er zijn overal veel visuele prikkels, dus je muurschildering zal niet zo vaak gezien worden of het zal niet zo veel breken met al het andere', merken ze op.
"Maar wanneer je schildert in een stad (en meer als het in een dorp is), je weet dat deze muurschildering het zal veel impact hebben , dus het is een andere verantwoordelijkheid. Dat voelen we vooral in de Ribeira Sacra, waar we soms werkten in dorpen van 200 inwoners ”, legt Xoana uit.
“Op plaatsen als deze was het de eerste keer dat een muurschildering werd geschilderd. Iedereen wist dat je ging schilderen, ze kwamen naar je toe om met je te praten... Het was iets heel intiems ”.
Over deze andere nauwere manier van schilderen die ze hebben verschillende anekdotes, waarvan één in Os Peares.
"Miguel ging een trein schilderen en... Os Peares is een spoorwegstad , dus de mensen daar hadden alle ogen op hoe hij het deed. Welke machine schilderde hij, hoe schilderde hij het... Iedereen kende alle stukjes en daarom was het een grote verantwoordelijkheid om het goed te krijgen ".
“Maar tegelijkertijd was het ook geweldig om de bevolking zo betrokken te zien. Miguel ging uiteindelijk naar het Monforte Spoorwegmuseum? zodat ze hem alle onderdelen zouden laten zien en alles zouden uitleggen over hoe het werkt”, voegt hij eraan toe.
En zo kwamen ze tot een muurschildering met kenmerken van hun eigen stijl, maar met een zeer realistische trein.
"In een stad kun je een indringer zijn", zegt Miguel. “Je kunt iets doen en plotseling merken sommige heren, die veertig jaar hun middagen op hetzelfde plein hebben doorgebracht, een grote verandering als ze een muurschildering zien die er eerder niet was. Dat is waarom we streven er altijd naar dat mensen zich geïdentificeerd voelen met wat we doen s en we proberen verbinding te maken met de plek om iets te creëren dat past bij waar we zijn ', wijs ik erop.
Op deze manier schilderen is voor hen reizen. Er zijn mensen die reizen zonder echt te weten waar ze zijn en er zijn reizigers die zich mengen met de lokale bevolking, echt leren van de plaats waar ze zijn geland.
“Omdat je ergens bent en daar gaat schilderen, denk ik dat het minimum is dat je geïnteresseerd bent in waar mensen van leven, hun tradities, verhalen…”, zegt Xoana.
Maar de artiesten van Cestola na Cachola Ze verduidelijken dat alles afhangt van de tijd die ze krijgen om een project af te ronden. Op hun beurt, wanneer ze iets creëren, hebben ze nodig het onderwerp bereikt hen.
We kunnen verschillende van zijn muurschilderingen vinden in de Ribeira Sacra
“Ik maak me een beetje zorgen dat classificeren ons als kunstenaars die hulde brengen aan volkeren. ik hou ervan mix mijn persoonlijke stijl met de verhalen die ik ontmoet, maar soms geven ze me een opdracht die al is afgesloten en op die manier is het moeilijk om de eigen creativiteit naar voren te brengen”, legt Miguel uit.
“Zo kan het mij gebeuren dat ik een muurschildering maak en hem niet voel, en dat is negatief voor het resultaat. In het geval van de trein was het een persoonlijke uitdaging maak het realistisch, maar dan zetten we onze eigen thema's onze abstracte stijl ", Toevoegen.
"We zoeken graag naar verhalen over de plaatsen als we de vrijheid hebben om ze vast te leggen in de muurschildering ons instinct en onze eigen stijl volgen ’, zegt Xoana.
“Het moet ons prikkelen. Ik praat graag over mensen, over oude verhalen, van beroepen die verloren gaan … Soms komen er muurschilderingen tevoorschijn na een gesprek met mensen die we in de buurt ontmoeten, zoals eenmaal in Três Povos (Portugal) dat we vertrokken met een suggestie die niet zo goed bij de stad bleek te passen.
"Dus we begonnen te praten met de lokale bevolking en het thema van de almocreves kwam ter sprake , die over het algemeen heel jonge jongens waren die clandestien voedsel naar de steden vervoerd van het platteland tijdens De dictatuur van Salazar ’, zegt Miguel.
Schilderijen die helpen om de plaatsen waar ze gevonden worden een beetje beter te begrijpen
“Een jongen stelde ons voor aan zijn grootvader, die almocreve was geweest, en uiteindelijk vertegenwoordigden we die man (als jonge man) in de muurschildering ", hij gaat door. “Het was een voorrecht dat we hadden omdat we enkele dagen in de stad konden doorbrengen, in contact komen met de lokale gemeenschap voordat hij begint te schilderen”, eindigt hij.
Wat zeker is, is dat Cestola na Cachola heeft zijn sporen nagelaten in verschillende delen van de Galicische gemeenschap. Zijn schilderijen niet alleen vul steden en dorpen met kleur , maar ze helpen om de plaatsen waar ze schilderen iets beter te begrijpen. Als u Galicië bezoekt, raden we u aan ze allemaal te zoeken!
'Amigas': muurschildering door Xoana Almar in Ordes (A Coruña)