Queimada, de heidense drank
We weten al welke gerechten we in de zomer moeten eten en wat niet mag ontbreken in het Galicische dieet (buiten zeevruchten). Nu zijn we op zoek naar die vijf niet zo bekende typische gerechten die een hapje en een slokje verdienen (en we hebben er nog meer te ontdekken). Dit is Galicië zonder maat.
LAMPREI
Naast de xureliño, de rapante, de heek... de typische vis uit de Galicische estuaria die in de netten vallen, is er een min of meer geliefd element dat gretig wordt geconsumeerd tussen de maanden januari en mei (wanneer het dier de rivier om te paaien). Het is de lamprei, die onaantrekkelijke vampier die een delicatessensnack van de Galicische gastronomie is geworden. De ulla rivier heeft een eigen lampreicampagne en is in Pontecesuren waar ze gevierd worden Een Festa da Lamprey . In restaurant Olivo proef je het in carpaccio, in de vorm van een kroket, in risotto en in een pannenkoek!
Lamprei Bordeaux-stijl, in zijn eigen bloed
Maar zonder enige twijfel, de sterzone om de lamprei te proeven is Arbo , een stad omringd door de Minho-rivier ook met een eigen gastronomisch festival gewijd aan het slangachtige dier. De lamprei wordt meestal a la Bordeaux geserveerd, dat wil zeggen in zijn eigen bloed, en vergezeld van veel wijn uit het graafschap Salvatierra om de drank te vergemakkelijken. Een onontkoombaar adres om de authentieke lamprei van de Miño mee te nemen is het restaurant huis moskee , die het ook gevuld (met ei en ham) en in een taart bereidt. Voor wie twijfelt, datzelfde restaurant bereidt goede palingstoofschotels (paling fingerlings) met een houten deksel: een alternatief voor tranen bij elke hap. Verloofde.
Casa Mezquita gevulde lamprei
RIJK VLEES
Plaats jezelf in situatie: aardappelen, knoflook, veel peterselie, ui, zoete paprika en wat pittig, fijngehakt rundvlees (indien mogelijk vanaf het voorbeen) . Dit alles, rustig gepocheerd op een langzaam vuurtje, in olijfolie en een lokale witte wijn met een scheutje cognac... Ben je al aan het kwijlen? Dit is de vleesrichada, waaraan paprika's uit de tuin kunnen worden toegevoegd om een even krachtig als smakelijk gerecht compleet te maken. Richada-vlees is de Total Sinister van de Galicische gastronomie : zo gemakkelijk dat het moeilijk is om het goed te doen. En zo smaakt het: tot zalige heerlijkheid. Om een goed rijk vlees te eten, is zijn ding om naar te gaan Forcarei, waar het wordt gemaakt met gebakken aardappelen (en in december wijden ze er ook een gastronomisch festival aan). Het restaurant-hotel Milenium, in Soutelo de Montes, een traditioneel restaurant door dit gerecht te eten met een rode wijn uit de Ribeira Sacra en te zeggen "rich my meat!".
Richada-vlees, goed gebaad in witte wijn
PETELLO
Wat is een petellum? Waarom is iets zo rijk, zo authentiek, zelfs niet in heel Galicië bekend? Een petelus is een bal gemaakt van maïsmeel gekneed in het water van de stoofbouillon . Kom op, een soort Galicische arepa. "Manda carallo" dat we onze toevlucht moeten nemen tot Latijns-Amerikaanse referenties om het te contextualiseren, maar het is waar dat de petelo niet alle bekendheid heeft die het zou moeten hebben, zoals zijn Venezolaanse en Colombiaanse tegenhanger.
Als kind dacht ik altijd dat een Galicische stoofpot, een goede stoofpot gemaakt van de slachting diezelfde ochtend, het was geen goede cocido als het zijn petelo niet had . Toen realiseerde ik me dat het iets van een uitstervend product was. Maar oh, kookverslaafden, de petelo is terug: de Gemeente A Cañiza (bekend als "A terra do xamón", "het land van ham") heeft het vergeten product op de best mogelijke manier nieuw leven ingeblazen, met een eigen gastronomisch festival dat plaatsvindt tussen de 15e en 16e van deze maand. We raden het restaurant Os do Resero aan en ook Casa Eligio, etablissementen die de "verloren petelo" zullen bereiden samen met een goede portie Varkensschouder, chorizo, aardappelen, tetilla met kweepeer, koffie en een glas voor 18 euro . Slechts een uur van A Cañiza, vindt u Cotobade. Daar wordt de petelo petote genoemd (en daarom is het niet minder petelo) en vieren ze ook hun eigen festival, gewijd aan de traditionele bereiding van de stoofpot met zijn deeg van maïs en tarwebloem. Kortom, als je excuses nodig hebt om weg te komen en te genieten, in dit gebied van Pontevedra zijn er genoeg.
OREN
Het Galicische dessert bij uitstek is pannenkoek of zelfs tetilla-kaas vergezeld van kweepeer. Maar er is een dessert dat onterecht is verbannen naar de viering van Entroido, van het carnaval, dat zou 365 dagen per jaar moeten gebeuren uit pure hedonisme. We praten over de “orellas”, de oren: gemaakt met koeienreuzel, anijs- of rietlikeur, tarwebloem, suiker en citroen- of sinaasappelschil, het deeg laat men kort bakken, waardoor het met een vork een “gerimpelde” vorm krijgt tot een soort fijne krokante cake overblijft. Het is een geweldig dessert om elke maaltijd af te werken en af te werken met poedersuiker . En pas op, ze haken. Als we eerlijk zijn, zullen we zeggen dat de beste "orella's" degene zijn die Galicische moeders vastberaden bereiden voor de data van het carnaval, maar als je er geen weet, kun je ook je laarzen aantrekken in het restaurant * * Pazo Vista Alegre, in Vedra, vlakbij Santiago de Compostela,** een landhuis met veel traditie en een geschiedenis verbonden aan de filosoof Ortega y Gasset.
Entroid oren
**GEESTEN (EN QUEIMADA) **
De normale gang van zaken aan het einde van een goed Galicisch menu is dat de ober nadert en hardop zegt: "Eens kijken, welk shot wil je, koffielikeur, slagroom, kruidenbrandewijn...?" Er zijn net zoveel brandewijnen in Galicië als eethuizen. Degene die als digestief wordt ingenomen, is de kruidenbrandewijn, de groene . Maar het doelwit, puurste, heeft een bijna ritueel doel: de verbrande Een praktijk van die heidenen waar we zo van houden, bijna heksen en druïden, excuus om familie en vrienden te verzamelen rond een sterke drank, warm en met een heel ritueel in de voorbereiding: aarden pot, een liter witte cognac, citroenschil, suiker en... vuur! (sommige mensen voegen ook koffiebonen, kaneel, zelfs appel toe). Eenmaal aangestoken, terwijl de aguardiente beetje bij beetje brandt, met de kleilepel moet je roeren en de spreuk zingen. Waar kunt u genieten van een goede queimada? O Muiño Vello , in Redondela, een oude molen omgebouwd tot een gastro-plezier.
CONXURO
Moucho's, coruxa's, padden en heksen.
Demo's, trasgos e diaños, espritos das nevoadas veigas.
Corvos, pintigas en meigas, feitizos das manciñeiras.
Podres furadas cañotas, vuur twee vermes en ongedierte.
Lume das Santas Compañas, mal de ollo, zwarte meigallos, cheiro de mortos, tronen en bliksem.
Oubeo do can, pregón da morte, fuciño do satiro en pé de coello.
Zondige lingua de mala muller getrouwd met home vello.
Hel van Satan en Beëlzebub, lume twee brandende lijken, twee onfatsoenlijk verminkte lichamen, peidos twee helse cuz, muxido da razende zee.
Nutteloze buik geeft een alleenstaande vrouw, Falar twee katten die naar Xaneira gaan, Guedella vanwege een slecht gekalfde geit.
Met dit blad verhef je de meisjes uit dit licht dat op de hel lijkt, en de heksen zullen te paard vluchten van hun bezems en gaan baden op het strand van de vette gebieden.
Hoi hoi! Het gebrul dat ze geven, zodat ze niet kunnen stoppen met branden in de cognac, en zo gezuiverd blijven.
En wanneer deze brevaxe baixe polas nosas gorxas, zullen we worden bevrijd van twee kwaden van onze ziel en van alle betovering.
Forzas do ar, terra, mar e lume, ik doe deze oproep aan jou: als het waar is dat je meer macht hebt dan mensen, hier en nu, confronteer dan de geesten van twee vrienden die in het buitenland zijn, neem dan met ons deel aan deze Queimada .
Volg @catatonic\_toy
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Acht manieren om octopus te eten in Galicië
- Gerechten om te eten in Galicië in de zomer
- Vijf dingen om te eten in Galicië (en het zijn geen zeevruchten)
- Je weet dat je Galicisch bent als...
- Vijf ongewone bestemmingen in Galicië
- Plaatsen van magisch Galicië (I)
- Plaatsen van magisch Galicië (II)
- Galifornië: redelijke overeenkomsten tussen de twee westkusten
- Alle artikelen van María F. Carballo