Een woud van records
Na zes uur en 530 kilometer snelweg stoppen we en eten we bij de Limper Liter Inn in Visalia, een hotel dat de charme behoudt van alles wat sinds de jaren 70 niet meer is aangeraakt . Historici zeggen dat de Verenigde Staten een jong land is. Het heeft amper een verhaal. Ze zouden hier eens rond moeten lopen, tussen gigantische coniferen met een geschatte leeftijd tussen 1.800 en 2.700 jaar.
Sequoia National Park is bereikbaar vanuit de stad Visalia via Highway 198. Bij de poort van het park hebben we geen toegang zonder bandenkettingen. Na een kwartier klimmen begrijp je het. Ongeacht het seizoen van het jaar waarin u zich bevindt, wanneer u de hoge bergen van dit land van reuzen beklimt, komt u in de winter terecht. Op 1.900 m hoogte begint het te sneeuwen. Een luxe. Rijden door een besneeuwd sequoiabos is een geweldige ervaring, hoewel de auto begint te bewegen zoals Tamara Rojo in het Royal Ballet in Londen.
Als we uitstappen om de kettingen te leggen, vlak voor de steile helling waar de breedte van de weg ophoudt, loopt een beer. We begroeten elkaar hartelijk en vervolgen onze weg. Wij zoeken de Generaal Sherman, de grootste boom ter wereld met een hoogte van 84 meter en een stamomtrek van 32 meter. Vind je het weinig? Om hem te knuffelen heb je 15 jongens nodig zo groot als Pau Gasol en leg ze liggend, uitgestrekt op de basis. Zijn stempel is kolossaal. Je voelt je op je gemak bij hem.
Maar de generaal is niet de enige, want dit is een woud van records . Andere sequoia's zoals Washington, President en Lincoln zijn meer dan 76 m hoog en hebben stammen van 30 m. Een New Yorker zucht naast me: "Oh, we zijn niets" . De zandstorm in de woestijn en het vuurwerk van een stad met nachtclubs en casino's als Las Vegas hebben in slechts een paar uur tijd plaatsgemaakt voor het onmiskenbare plezier om op maagdelijke sneeuwvlokken te lopen. Het zwijgen opleggen. Naar een landschap van beren en bladgroen met de meest majestueuze bomen op aarde, de gigantische sequoia's.
Dit verslag verscheen in nummer 49 van het tijdschrift Condé Nast Traveler.
In de schaduw van generaal Sherman