Wat als Google alle controle over kunst zou ontnemen aan musea?
Het schema is voor iedereen hetzelfde. Op 11 mei kunnen de musea na de door COVID-19 gedwongen pauze weer open voor het publiek . Officieel zullen ze zijn 59 dagen na de inwerkingtreding van de op 13 maart afgekondigde alarmtoestand . Het is belangrijk om de nadruk te leggen op officieel , want in de praktijk kunnen er meer kalenderdata zijn, aangezien er veel zijn musea en culturele organisaties die hun deuren niet willen openen geen veiligheidsgaranties voor arbeiders en bezoekers.
“Het grootste probleem is dat aanpassen aan musea is niet eenvoudig ”, verzekert Miguel Angel Cajigal , beter bekend op sociale media onder de alias van El Barroquista en lid van ICOMOS , a internationale niet-gouvernementele organisatie Toegewijd aan behoud van wereldmonumenten . “Het formaat van de overgrote meerderheid van de tentoonstellingen is onverenigbaar met social distancing. Laten we bijvoorbeeld denken aan rijen foto's die aan de muren zijn geplakt. Hoe gaan bezoekers zich verplaatsen? evenwijdig aan de muur? Hoe zit het met de uitstekende werken waar alle bezoekers willen stoppen?
Wat er kan gebeuren, als we luisteren naar de analisten in de sector, is dat er een drastische daling van bezoekers die direct van invloed zijn op de hegemonie van musea als overbrengers van kunst . “Zelfs zoiets eenvoudigs als de veiligheidscontroles bij de ingangen van grote musea kan er nu toe leiden dat het twintig minuten duurt om 20 mensen te passeren, waarmee we zouden spreken over het passeren van maximaal ongeveer 500 of 600 mensen per dag . Als we vandaag het Louvre als voorbeeld nemen, de wachtrij om alleen te krijgen een derde van de vaste bezoekers het kan een groot deel van de Tuilerieën innemen. Het is een onaanvaardbare situatie. Hieraan moeten we een vraag toevoegen die volgens mij de olifant in de kamer is: wie durft volgende maand een museum in? Het lijkt erop dat we dat maar heel weinig mensen kunnen voelen. Buitenlandse toeristen zullen niet in één seizoen toestromen en de lokale bevolking zal niet de koorts voelen van het maken van eindeloze rijen om een museum binnen te gaan dat ze twee jaar geleden al naast huis hadden en er nog twee jaar zullen blijven, "hij voorspelt De barokist.
9,6 miljoen mensen bezochten het Louvre in 2019. Zij zijn de laatste officiële cijfers die kan worden geraadpleegd op de officiële website voor de afgrond. 'La Gioconda', 'The Wedding at Cana', 'The Victory of Samothrace' of 'The Venus de Milo' geen loerende ogen. Het meest bezochte museum ter wereld doodse stilte , met de monumentale glazen piramide van de hoofdingang naar de lucht gericht, zonder de weerspiegeling van duizenden toeristen met telefoons klaar om foto's te maken waar ze nooit naar zullen kijken, zonder ellebogen die zich een weg banen om op de eerste rij te komen. “Ik vind dat kunst serieus moet gaan nadenken over de alternatieven voor persoonlijke consumptie , omdat in de meeste gevallen alleen patches zijn toegepast, wachtend op een "normaliteit" waarvan we vandaag geen idee hebben wanneer deze zal aankomen. De onzekerheid over toerisme in het algemeen is erg groot maar het is zeer waarschijnlijk dat we nooit zullen terugkeren naar de vorige situatie of, op zijn minst, dat het vele jaren zal duren voordat we ernaar terugkeren”.
En het best geplaatste of meest logische alternatief, is google . Het Californische bedrijf van Sergei Brin en Larry Page werkt samen met meer dan 500 musea en galerieën over de hele wereld in een poging om de toegang tot kunst tijdens de pandemie te vergroten. Het digitaliseren van kunst is altijd goed nieuws voor zorgen voor de universalisering zonder enige vorm van discriminatie . Maar, Zou het gevaarlijk kunnen zijn om van Google het grootste museum ter wereld te maken voor de status-quo van musea? Een van de eerste acties van het technologiebedrijf was het creëren van Google Kunst & Cultuur , met een lijst van de 10 beste musea die elke nieuwsgierige persoon met een computer kan bezoeken. "Hier en nu", kondigt een zeer klikbare kop aan.
“Google werkt al een tijdje in deze richting, zich bewust van een verandering in het model van culturele consumptie die slechts een kwestie van tijd was. De pandemie heeft deze verandering in model zeker gestimuleerd, maar we weten nog steeds niet hoe diep het kan zijn”, zegt El Barroquista. “De cijfers lijken erop te wijzen dat voorlopig virtuele bezoeken aan musea houden de interesse van het publiek niet vast : Ze zijn goed begonnen maar in een paar weken tijd hebben ze publiek verloren. Misschien vanwege overaanbod of, naar mijn mening, waarschijnlijk vanwege gebrek aan originaliteit in die voorstellen , die nog steeds als specifieke middelen worden gezien en in veel gevallen niet echt bijdragen een gedifferentieerde ervaring”.
Een zeer ingenieuze YouTube-tutorial leert hoe je de Gioconda kunt tekenen tijdens de dode uren van opsluiting . Het beste wordt voor het laatst bewaard, wanneer De raadselachtige lach van Mona Lisa wordt vervangen door een masker . Een symbolisch en zeer krachtig beeld dat een heel bijzonder gevoel perfect weerspiegelt: kunst is er nog, maar kunst zonder mensen die ervan houden is minder kunst . "Hoe dan ook, Google wilde voorop lopen en is dat gelukt want bovendien hebben ze al vele jaren achter de rug met Google Arts & Culture. De situatie is natuurlijk riskant, maar het is niet minder dan het feit dat hetzelfde bedrijf de overgrote meerderheid van de post en informatie beheert die over de hele wereld circuleert, inclusief onderzoekscentra en toonaangevende bedrijven die Gmail en de verschillende tools van Google gebruiken om de informatie over haar activiteiten”.
Een controle die een veel diepere paradox onthult die de kunstwereld op een heel bijzondere manier kan beïnvloeden. “ Sommige musea kunnen Google uiteindelijk om toestemming vragen om afbeeldingen van hun eigen werken te gebruiken . Maar ook dit is niet nieuw: alle afbeeldingen van de Sixtijnse Kapel zijn eigendom van de Nippon Television Network Corporation of Japan , die in ruil voor dat recht de restauratie van de schilderijen betaalde. Destijds leek het misschien een goede deal in het Vaticaan, maar het is duidelijk dat het Japanse bedrijf slimmer was omdat de commerciële exploitatie van deze beelden de kosten voor de interventie anekdotisch doet lijken. Google zal precies hetzelfde doen, maar veel groter. Nu er landen zijn zoals Frankrijk beginnen om hun openbare culturele erfgoed verkopen om pandemische rekeningen te betalen , zal de hulp van Google worden gezien als een wenselijke compensatie of een minder kwaad dat in de toekomst zeker een ronde deal zal blijken te zijn voor het bedrijf Santa Clara”.
Een voorbeeld in detail. Met de cijfers op tafel, de leiders van de Metropolitan Museum of Art in New York projecteren een totaal tekort in de buurt van 100 miljoen dollar . Een cijfer dat veel hoger zou liggen als het museum niet in juli opengaat, zoals de meest optimistische voorspellingen voorspelden. 100 miljoen dollar die geen enkele virtuele ervaring kan afschrijven . “Zeker, de grote musea gaan pas open als de de-escalatie meer capaciteit toelaat, want bovendien is het nemen van fysieke maatregelen met deze onzekerheid iets dat maar weinig instellingen zich kunnen veroorloven. Ten tweede, restaurants en museumwinkels ze zullen zeker of met veel beperkingen gesloten moeten blijven, en laten we niet vergeten dat winkels een van de belangrijkste bronnen van netto-inkomsten zijn voor veel musea en monumenten”, voegt The Baroque . toe.
Er is duidelijk de tegenovergestelde analyse, degene die het glas half vol met kunst ziet verdedigt dat er is geen beter moment om slechte gewoonten te doorbreken . "Vast en zeker, de verandering van model was urgent voor musea in het algemeen . Omdat we een karige handvol hadden? overvolle musea terwijl de overgrote meerderheid bezoeken kreeg die ver onder hun capaciteit lagen. Deze distributie is onhoudbaar omdat het beide partijen schaadt , vooral voor kleine musea. Zoals bibliotheken al tientallen jaren doen, moeten musea ruimtes worden om gemeenschap te creëren. Het probleem is dat we dat handjevol musea hebben dat leeft van de overbevolking en die door de voorzienbare daling van het aantal bezoekers letterlijk geruïneerd zullen worden”.
Ondertussen, in de Verenigde Staten nemen ze de definitieve sluiting van veel musea en culturele ruimtes als vanzelfsprekend aan . Sinds Amerikaanse alliantie van musea ze zijn zich bewust van de buitengewoon uitdagende tijd voor al hun filialen. Het is niet verrassend dat ze een stem hebben gegeven aan ongemakkelijke vragen: hoe begin je aan een nieuwe baan als museumdirecteur als je instelling voor onbepaalde tijd gesloten is? En ze hebben een zeer complete gids gepubliceerd om te informeren over alle mogelijke effecten op culturele instellingen, rekening houdend met het feit dat musea volgens alle uitgevoerde onderzoeken de belangrijkste bron van onderwijs voor Noord-Amerikanen blijven.
Christy S Coleman , een van de stichtende partners van deze alliantie en uitvoerend directeur van de Jamestown-Yorktown Foundation, publiceerde een thread op haar Twitter-account met 3 fundamentele punten om haar collega's aan te moedigen die musea in het hele land leiden tijdens de wereldwijde pandemie.
“Na musea door belangrijke nationale crises te hebben geleid (zoals 9/11, de Grote Recessie en de huidige), Er zijn drie dingen die ik heb geleerd om hier met een sterkere organisatie uit te komen. …
1) Wees transparant op alle niveaus . Dit omvat het informeren van mensen over financiële uitdagingen, mogelijke effecten en langetermijnresultaten. Niet alles zal slecht zijn, het zal alleen anders zijn.
2) Wees medelevend . Herken de angst van werknemers, ook die van uzelf. Maar gericht op het samen zoeken naar oplossingen. Die beslissingen zijn niet reactionair, maar gebaseerd op zoveel mogelijk informatie.
3) Creativiteit aanmoedigen . In elke organisatie zijn er getalenteerde mensen. Zij zijn degenen die kunnen helpen bij het vormgeven van oplossingen voor een nieuw operationeel paradigma. "We hebben het altijd zo gedaan" moet worden weggegooid ten gunste van "we kunnen het beter doen".
“Ik zou een strategie voorstellen op basis van vier elementen” , besluit El Barroquista met een bij uitstek sociale benadering. “ De inzet voor museumprofessionals zodat hun werkomstandigheden fatsoenlijk zijn , samenwerking tussen verschillende instellingen om vooruit te komen gezamenlijke plannen tussen de verschillende musea in een gemeenschappelijk geografisch gebied , de opwaardering van de eigen collectie door middel van nieuwe vertellingen om de hongersnood te bestrijden die de kraan van de grote tijdelijke tentoonstellingen gaat sluiten en de bewustwording van het creëren van een burgergemeenschap rond het museum , vooral via internet en sociale netwerken, zodat het sociale weefsel in de buurt van elke instelling degene is die het museum ziet als een culturele referentieruimte in zijn dagelijks leven en niet als die elitaire site waar ze alleen naartoe gaan wanneer iemand komt vriend of verre familielid om het hem te laten zien”.