"Soms gebeurt het, je bent heel duidelijk over het landschap en de ruimte waarin het verhaal zich gaat afspelen voordat je het verhaal zelf schrijft." Dat is gebeurd met Harry Macqueen in zijn tweede film Supernova (Theatrale release 22 oktober).
De acteur, nu regisseur, wist waar hij wilde filmen, waar hij wilde dat zijn hoofdrolspelers zouden arriveren, bewegen en onthouden. “Het is het Lake District, een prachtig deel van Engeland -zegt ze terwijl ze foto's laat zien van de plaats en waar het zich bevindt op haar mobiel- dat ze, verrassend genoeg, zelden op het scherm is geportretteerd".
Het is een gebied dat hij goed kent omdat een deel van zijn familie er woont, zijn oom Peter Macqueen, ook acteur. En dat hij juist koos omdat "Het lijkt bijna niet op Engeland." “Het zou de VS of Nieuw-Zeeland kunnen zijn.”
Veel groen, veel water, smalle wegen, een tijd van honden. Ze schoten in het najaar van 2019 en de regen en de kou maakten het ze niet makkelijk, maar dat hielp ook wel melancholische en warme toon dat blijkt uit de film.
Sam en Tusker.
Supernova is het verhaal van een volwassen stel, Sam (Colin Firth) en Tusker (Stanley Tucci). De eerste is een beroemde pianist, de tweede een relatief succesvolle schrijver. Ze zijn al tientallen jaren samen. "Ze hadden plannen voor een rustig pensioen ergens leuk, maar het leven is uitgespeeld", legt Colin Firth uit.
Tusker wordt gediagnosticeerd met dementie, wat op zo'n jonge leeftijd snel en moeilijk is. “De emotionele reis die ze maken vanwege het nieuws leek me dat het zou kunnen worden weerspiegeld in een echte reis, een laatste reis, een laatste reis. rondrit”, zegt de jonge regisseur die zich nog steeds in zijn arm knijpt als hij bedenkt hoeveel geluk hij heeft gehad dat deze twee acteurs en goede vrienden in het echte leven ermee instemden om in zijn film te spelen.
Tusker en Sam verlaten Londen in hun oude camper (een Fiat Autotrail Cheyenne) om op deze laatste reis te reizen, het laatste rondrit, de plaatsen waar ze gelukkig waren. Zoals het meer waar ze hun eerste nacht samen doorbrachten. Bekende landschappen die ze zich nog herinneren, die ze in hun geheugen willen vastleggen.
Voor het meer, zijn eerste meer.
Op weg naar het Lake District stoppen ze bij Café Sixty Six in Appleby. Een bijna Amerikaans ogend diner om op krachten te komen en verder te gaan richting Bassenthwaite Lake en Crummock Water, de belangrijkste landschappen van de film.
Aan de oevers van de eerste herinneren ze zich hun verleden. En ze brengen een nacht door. Om vervolgens de reis voort te zetten naar het huis van Sam's zus, een mooi en charmant Engels landhuis in Lorton, ten zuiden van Cockermouth. Daar vieren ze een familiediner waarin "er een fysieke nabijheid is" die vandaag nog kan verrassen en gemist wordt, zegt Firth.
“We maakten de film vóór de pandemie, maar haar daarna zien is nog relevanter. We zijn eraan gewend geraakt om elkaar op deze schermen te zien [zegt hij wijzend naar de Zoom waardoor het interview plaatsvindt], maar ik denk dat we elkaar willen aanraken, om samen te komen”, vervolgt hij.
“De film ademt die fysieke nabijheid omdat ze geliefden zijn, omdat ze reizen in deze kleine oude camper, omdat ze elkaar allemaal omhelzen, die momenten zijn belangrijk voor de personages omdat de laatste boodschap resoneert meer over de angst om alleen te zijn, zoals mijn karakter zegt.
Het perfecte diner.
LAATSTE STOP
Het einde van de reis van Sam en Tusker is een klein huisje geïsoleerd in de buurt van Bassenthwaite. Een huis dat overigens verhuurd kan worden. Na het reizen over een van de meest gecompliceerde en mooiste wegen in Engeland die verbindt Buttermere en Borrowdale. Het is het einde van de echte reis en de emotionele reis. Een bed. Een piano. Een keuken. De sterren.
En de sterren. Het einde.