Welkom in Frans-Polynesië.
Bijgewerkt op de dag: 03/12/2021. Velen dromen ervan, hoewel weinigen weten wat het werkelijk is. Frans-Polynesië is geïmplanteerd in de westerse denkbeeldige zoals dat paradijselijke plaats van eilanden zwanger van palmbomen en omgeven door blauw water onmogelijk voor de schilder Paul Gauguin werd aan het begin van de 20e eeuw een object van verlangen. Kennis over deze bestemming is echter meestal beperkt tot twee namen: Bora Bora of **Tahiti.**
Dit artikel wil een reis zijn met één doel: laten zien dat Frans-Polynesië veel meer is dan dat , een stukje Europa dat bestaat uit 118 eilanden met landschappen variërend van scherpe bergen van meer dan tweeduizend meter tot roze zandstranden, op doorreis valleien, watervallen, jungles en kliffen en een eeuwenoude cultuur die de grootste oceaan ter wereld veroverde.
FRANS-POLYNESIË
Het is niet eenvoudig om een artikel te schrijven over Frans-Polynesië. Voordat ik woorden begon te typen, kwam ik dezelfde moeilijkheid tegen die zich voordeed voor de schrijver R.L. Stevenson schrijft zijn roman In the South Seas: Hoe beschrijf je een plek die zo verbonden is met het woord 'paradijs'? Aan het begin van dat werk legde de Schotse auteur uit dat " nergens ter wereld oefent zo'n aantrekkingskracht op de bezoeker uit , en de taak die voor mij ligt is om iets van de betekenis van deze verleiding over te brengen aan reizigers die met hun fantasie reizen terwijl ze een boek lezen".
Is dit wat ze 'paradijs' noemen?
Wat is er zo verleidelijk aan deze plek op aarde, zowel voor de reizigers van de 19e eeuw als voor de ultratechnologische en verbonden mensen van de 21e? Het antwoord is simpel: de aantrekkingskracht van het verre, het onbekende.
Zelfs vandaag, wanneer we de mogelijkheid hebben om duizenden kilometers over te steken met een simpele klik op een publicatie van Condé Nast Traveler, Frans-Polynesië , evenals veel Pacifische archipels, komt voor als een plaats waarvan we meer dingen negeren dan we weten , een plek gehuld in onbekenden waar het tribale, het exotische, zelfs de kannibaal, blijven resoneren in ons onderbewustzijn.
Dit gebrek aan kennis leidt tot fouten die net zo vaak voorkomen als het identificeren zo'n enorme ruimte –Frans-Polynesië beslaat een gebied dat groter is dan de helft van Europa– met de naam van een van zijn eilanden, Tahiti; of vereenvoudigen tot de landschappen van zijn geïdealiseerde paradijs, Bora Bora.
Niet alle Frans-Polynesië is Tahiti (hoewel de officiële toerismepagina van Frans-Polynesië erop staat het "De eilanden van Tahiti" te noemen) Noch zijn de resorts van Bora Bora de schoonheidsstandaard van de Zuidzee.
Frans-Polynesië bestaat uit vijf archipels: Marquesas-eilanden, Society-eilanden, Tuamotu-atollen, Gambier-eilanden en Australeilanden . De landschappen die in elke archipel te vinden zijn, staan in sommige gevallen lijnrecht tegenover elkaar: van vlakke eilanden die nauwelijks boven de zeespiegel uitsteken tot steile bergen die wel tweeduizend meter hoog kunnen worden.
Het leven in Polynesië, het beste leven.
Hoewel hierin enorme uitgestrektheid van archipels verschillende talen worden gesproken, ze zijn allemaal geagglutineerd in de zogenaamde reo ma'ohi . Dit is de naam die wordt gegeven aan de reeks talen die in Frans-Polynesië worden gesproken en die op hun beurt vorm onderdeel van de Polynesische cultuur , duizenden jaren beoefend in de ** Polynesische Driehoek **, een regio van de Stille Oceaan die wordt gedefinieerd door de drie archipels die de hoekpunten vormen: ** Hawaii , Paaseiland en Nieuw-Zeeland **.
Deze driehoek werd bewoond in de laatste fase van wat mogelijk de meest ambitieuze migratieproces in de menselijke geschiedenis : de uitbreiding van verschillende beschavingen die van Zuidoost-Azië naar de Stille Oceaan verhuisden in een menselijke beweging die begon rond 3400 voor Christus en culmineerde rond 1200 na Christus met de aankomst in Nieuw-Zeeland.
EEN REIS DOOR VIJF ARCHIPELAGO'S
Marquesas-eilanden
Onze reis begint om Marquesas-eilanden, Fenua Enata –Land of Men– in de Marquesische taal. Deze archipel, de verste van allemaal - bevindt zich 1800 kilometer van Tahiti , de hoofdstad van Frans-Polynesië–, is de antithese van landschappen met Bora Bora azuurblauwe lagune.
De Marquesas zijn vulkanische eilanden en omdat ze de jongste van allemaal zijn, zijn verstoken van koraalrifring . Dit rif, dat voor Bora Bora en andere eilanden in de Society Archipelago te vinden is, verschijnen volgens het centrale eiland –een uitgedoofde vulkaan– zinkt in het water, waardoor de rif eromheen.
Nuku Hiva
De Markiezen worden weergegeven als: abrupte stukken land verscheurd door de zee die hun plafond bereiken in de meer dan 1200 meter van de Mount Oave, in Ua Pou -eiland van duizelingwekkende geografie, met zijn enorme basaltkolommen, "als pinakels van een sierlijke en monsterlijke kerk", volgens de beschrijving van Stevenson - en van de Mount Temetiu, op Hiva Oa.
Deze laatste, hiva oa , behalve dat het de op een na grootste van de Marquesas is na de hoofdstad, Nuku Hiva , staat bekend als de laatste levende residentie van Paul Gauguin , waardoor Tahiti op zoek was naar die wilde en authentieke plek die hij had nagestreefd sinds hij Europa in 1891 verliet.
Gauguin had geen ongelijk: de Marquesas is, zelfs vandaag de dag, de archipel van Frans-Polynesië waar de voorouderlijke Polynesische cultuur meer aanwezig blijft door zijn dansen -of haka –, zijn ambachten, zijn archeologische overblijfselen of zijn beroemde tattoo-kunst.
Het groen van Nuku Hiva is betoverend.
Tuamotu-archipel
Tussen de Marquesas en de Sociedad-archipel liggen de Tuamotu , een van de beste duikplekken ter wereld . De Tuamotu zijn de grootste groep atollen ter wereld, een soort platte, smalle, ringvormige eilanden bedekt met palmbomen en zandstranden die variëren van besneeuwde tot gele en roodachtige tinten.
Deze aardring veroorzaakt de vorming van a azuurblauwe oceaanlagune die de explosie van het zeeleven mogelijk maakt, zowel dier- als plantensoorten. Tussen de 78 atollen die de archipel vormen vallen op Rangiroa , het grootste van allemaal – het is het op één na grootste atol ter wereld – en Fakarava , verklaard UNESCO biosfeerreservaat samen met de andere zes eilanden die deel uitmaken van de gelijknamige gemeente.
Maatschappij Archipel
De centrale as van Frans-Polynesië bevindt zich in de samenleving archipel , waar Tahiti samenkomt - met de hoofdstad, Papeete - Ja Bora Bora , de twee eilanden die verantwoordelijk zijn voor een groot deel van het eilandtoerisme. Deze archipel wordt door de meeste toeristen gekozen , de taart pakkend eilanden Moorea, Raiatea, Tahiti en Bora Bora.
De Society heeft echter enkele minder bereisde juweeltjes, zoals de Huahine-eiland en bovenal, Mauiti, de oproep “Kleine Bora Bora” vanwege de gelijkenis met het naburige eiland.
We zouden het niet erg vinden om wakker te worden in Papeete.
In het geval van Maupiti is een vreemd geval dat hoop oproept: de bewoners hebben de toegang tot resorts of grote hotelruimtes niet toegestaan -die instagrambare plekken bestaande uit hutten en houten loopbruggen die zich uitstrekken over de zee en weinig te maken hebben met de Polynesische cultuur–.
Dit feit doet zich om drie redenen voor: vermijd de overbevolking die plaatsen als Tahiti, Bora Bora of Moorea lijden , de natuurlijke ruimte behouden en voorkomen dat de inkomsten naar een groot hotelbedrijf gaan, aangezien de Maupiti-accommodaties door de bewoners zelf worden beheerd via familiepensioenen.
Op de rondreis door Frans-Polynesië, de archipels van de Maatschappij, Tuamotu en zelfs de Markiezen , maken deel uit van de meest voorkomende route. Degenen die bijna altijd gemarginaliseerd blijven, zijn de zeer onbekende archipels van de Australië en de Gambiers.
Verhuizen we naar Moorea?
De Austral- en Gambier-eilanden
Gelegen ten zuiden van Tahiti, de Australes, hebben een soort gemengde geografie tussen de Marquesas en de Society , met eilanden zonder lagune en koraalrif , zoals in het geval van Rapa Iti of Rurutu , beroemd om zijn druipsteengrotten; en eilanden met een oceanische lagune, zoals in het geval van tubai , de grootste van alle Australs.
De Gambiers , aan de andere kant, zijn te vinden in de zuidelijke uitbreiding van de Tuamotu , hoewel ze als een aparte archipel worden beschouwd. Op cultureel en taalkundig vlak staan de Gambiers dichter bij de Australes en de conformatie is enigszins ongebruikelijk, aangezien de vier eilanden waaruit de archipel bestaat, omgeven zijn door dezelfde ring van koraal, zijnde de hoofdstad, Mangareva , de enige bewoonde.
Blauw en groen zijn de twee kleuren van Frans Polynesië.
118 eilanden, 118 opties waarin de sensatie voor de reiziger altijd hetzelfde zal zijn: een koortsachtige fascinatie -bijna duizelingwekkend- omdat je op een klein stukje land bent omringd door de oceaan. Die fascinatie is eigenlijk de oorsprong van wat Stevenson probeerde uit te leggen in zijn boek , die aantrekkingskracht die veel negentiende-eeuwse reizigers ervoeren: " weinigen van de mannen die naar de eilanden komen, verlaten hen; ze worden oud waar ze zich ooit vestigden; de schaduwen van de palmbomen en de passaatwinden waaieren ze uit tot ze sterven", schreef de Schotse auteur in een ander hoofdstuk van In de Zuidzee.
Vandaag de dag zijn er nog steeds voorbeelden te zien van deze voornamelijk Franse mannen – en vrouwen – die ooit hun geboorteland Europa verlieten om nooit meer terug te keren.
Decennia, eeuwen zullen voorbijgaan ; de mens zal meer en meer technologisch worden en toch zullen plaatsen zoals de eilanden van Frans-Polynesië dit soort transformaties blijven bewerkstelligen.
Al zal het nodig zijn om daarheen te gaan om ze te ervaren.
Het is beslist: we willen in Frans Polynesië blijven!