De Notre Dame zal altijd Parijs blijven
Een zware knoop drukt de keel wanneer je thuiskomt, tussen de straten, een ** grote rookwolk boven de Notre Dame ** ziet en minuten later kondigt het verwoestende nieuws de nachtmerrie aan; het brandt en zijn intense vlammen verslinden zijn structuur, zijn dak en de slanke pijl ... voor de verbaasde en hulpeloze blik van de Parijzenaars.
Om hem heen adem je de verlatenheid van de voorbijgangers, de ongekende emotie bij het aanschouwen van de overweldigende ineenstorting van de meest emblematische gotische kathedraal ter wereld. Die met pracht opgericht in een tijd waarin de mens naar de lucht keek, vervaagt in de 21e eeuw, verkoold en kwetsbaar.
De Stad van de Liefde was met stomheid geslagen getuige van het sinistere schouwspel. De verontschuldigende ongelovigen en neergestreken op de bruggen kregen het beste perspectief van de verrassende rook tussen oranje en wit, als een somber en poëtisch wachten op de traditionele "witte rook".
In 1163 werd de eerste steen van de Notre Dame gehesen en de bouw duurde bijna 200 jaar . Sindsdien is het acht eeuwen lang getuige geweest van het leven en de geschiedenis van de Lichtstad en een hoofdrolspeler in belangrijke gebeurtenissen zoals de zaligverklaring van Jeanne d'Arc door paus Pius X of de wijding en kroning van Napoleon.
Een toch al onmogelijke ansichtkaart
Zijn architectuur wordt door iedereen bewonderd en bestudeerd, gekenmerkt door zijn prachtige gewelven, zijn spectaculaire luchtbogen en steunberen, de angstaanjagende waterspuwers, zijn prachtige roosvensters, zijn rijke overblijfselen en de mystieke hoogte en helderheid van het schip, inspiratie van talloze kerken.
Uit angst om haar nooit meer te zien, voel je je Parijse , alsof zijn eigen huis in brand stond. De Notre Dame is een geweldig referentiepunt voor het katholicisme, maar naast religieuze overtuigingen, is het een krachtig Frans en wereldwijd cultureel en architectonisch icoon. Het serene silhouet valt elke dag op in het reliëf van het île de la Cité, omringd door de Seine; het is het meest bezochte monument in Frankrijk; kilometer nul; Het is het toneel van het beroemde literaire werk van Victor Hugo en werd geportretteerd door schilders als Picasso, Monet, Pissarro, Matisse, Edward Hopper of De Chirico.
Maandag verdween een juweel van het Werelderfgoed en kreeg de grijze lucht van Parijs een andere tint, doordrenkt van rouw: de Franse hoofdstad zal de majestueuze kathedraal nooit meer in zijn geheel zien, en haar nakomelingen zullen haar alleen in boeken kennen …
Gisteren, zelfs met de latente sintels, was het voor velen te vroeg om het onwerkelijke en rampzalige scenario te benaderen; vandaag, duizenden "Parijzen" kwamen schuchter naar voren om met koude rillingen zijn zwartgeblakerde skelet te ontdekken , alsof het de kleur van het roet van weleer had teruggekregen.
Parijs zal altijd de Notre Dame zijn
Maar slechts 48 uur na de tragische gebeurtenis beginnen gepassioneerde ideeën voor vernieuwing al te bloeien, dankzij de tekenen van hoop die tussen de ruïnes en as zijn gevonden, zoals het overgebleven beeldhouwwerk van de afdaling van het kruis van het altaar, de bronzen haan van zijn "geestelijke bliksemafleider", enkele van zijn schilderijen of de doornenkroon, als symbool van een belofte. Om zijn gelovigen eraan te herinneren dat, zoals in het verleden, Hij geeft niet op.
Het is niet de eerste keer dat Onze Lieve Vrouw lijdt en worstelt om op te staan; de grote tempel heeft epidemieën, ontheiligingen, oorlogen, bevrijdingen overleefd … die telkens zijn veerkracht bewijst. Al in het midden van de 19e eeuw en twintig jaar lang was er een enorme reconstructie door de hand van de architect Eugene Viollet-le-Duc dat zijn pracht herstelde.
Vanmiddag luiden de klokken van kerken in heel Frankrijk eenstemmig als eerbetoon aan de Notre Dame de Paris, om op te roepen tot gebed en om de breuk in de harten van iedereen te verzachten.
Na weer een harde klap in de afgelopen jaren, schreeuwt Paris weer uitdagend, stil maar met meer kracht en optimisme dan ooit. Zoals het motto zegt, fluctuat nec mergitur, Parijs "wordt geslagen door de golven, maar niet gezonken."