Jong, koks en dapper
Een van de belangrijkste gevolgen van deze gastronomische boom (zij zijn de nieuwe stierenvechters) is dat dankzij deze “ pop invasie Uit zoiets simpels (eten en drinken) zijn kansen en kanalen ontstaan voor de promotie van nieuwe talenten en koks die de wereld willen veroveren.
Daarom maken kleine en grote restaurants plaats voor zoveel jongens en meisjes -slechts gewapend met een jasje en een paar teven, maar ook een hoop passie. Vanuit Mantel & Cuchillo richten we ons alvast tot u, jonge chef, om u een handvol advies te vragen. Vandaag willen we de eindeloze uren eren die elk van jullie dagen, de teleurstellingen en (vele) obstakels; en leg tien namen op tafel (misschien honderd) van millennial chefs (geboren, min of meer, tussen 81 en 95 ) . Oor!
**Gonzalo Garcia van Nakeima**
dat naast Luis Gomez-Bua in korte tijd hebben ze de plaats in de wijk Argüelles geplant als een van de essentiële oosterse keukenbars in het Forum; en wat de hel, waar dan ook. Directe keuken, duivels ritme, uitstekend product (kosten aanpassen op andere vlakken), streetfood op basis van kleine hapjes en geen reserveringen; zijn enkele van de sleutels tot de impuls van deze drie gekke mensen die Ze hebben Madrid op zijn kop gezet.
Germán Carrizo en Carito Lourenço de Fierro
Ik hou er niet van om namen te mixen . Omdat elk individu zijn steen is en het pad, zo vaak, alleen moet worden bewandeld. Maar het is moeilijk (onmogelijk) voor mij om het niet te doen met dit Argentijnse stel met de gastronomie op hun huid gegrift (bovendien, rechts). Nadat ze door de keuken van Quique Dacosta zijn gegaan en de hemel van de Rouge in El Poblet hebben aangeraakt, herdefiniëren de jongen uit Mendoza en de "postrera" uit Córdoba de gastronomie van Valencia vanaf hun unieke tafel voor 12 in het hart van Ruzafa. Het is het jaar van ijzer.
Duitse Carrizo en Carito Lourenço
**Ivan Surinder van Tandoor**
Ivan Surinder (meer Catalaans dan pantomaca) moet hier om twee redenen zijn. De eerste, ondanks dat zijn beledigende jeugd (1991) al door de keuken van Tickets is gepasseerd, heeft hij (samen met zijn moeder Poonam) een van de meest interessante Indiase restaurants in Barcelona opgezet. De seconde? Want ik denk dat het voor deze kinderen steeds minder logisch is die gastronomie "van hier" en hoe dichtbij het voor een fijnproever van begin twintig een nigiri, een taco of een broodje inktvis is. Kom op, een derde reden: hun Butter Chicken Curry, een van mijn favoriete curry's uit Spanje.
De Tandoor-meester
**Edorta Lamo van A Fuego Negro **
Edorta, goede compadre, zwager van een andere (toekomstige) grote: Edu de Awita Travelling Tavern . De Donosti-Cádiz-verbinding, zo heilig, waarover ik u beter een andere dag kan vertellen. Waar het mij om ging: Edorta is schuldig (schuldig!) aan het revolutioneren van Lo Viejo pinchos met A Fuego Negro — Tavern/restaurant/bar pionier door snacks, rock 'n' roll en onbevooroordeelde humor samen te voegen met een txakoli en een menu met essentiële klassiekers zoals Makcobe of de Zwarte Rabas (Dat wordt X jaar!). De voetsporen van Edorta moeten nauwlettend worden gevolgd; Hij heeft Madrid al overgenomen dankzij **The Table By ** en plant binnenkort een nieuwe revolutie: terugkeren naar de bergen op zoek naar voorouderlijke stroperij met zijn toekomstige boerderij-restaurant genaamd Sta op! Het zal zijn in La Muga, Santa Cruz de Campezo (herinner je je Tesio nog?) en het ding zal worden gegrild, wild, paddenstoelen, dorpshuizen, vuur, houtskool, gerookte en atavistische gerechten. Er is nog anderhalf jaar te gaan, maar er zal veel gepraat worden over deze terugkeer naar het vaderland.
Edorta Lamo
Pedro Sánchez van Casa Antonio
Pedro komt van ver, van enkele jaren in de keukens van Martin Berasategui en Tragabuches de Ronda (nest van een andere grote: Benito Gómez del Tragatapas) en staat al meer dan een decennium voor de keukens van Casa Antonio, in het hart van Jaén. Een van de grote tapado's, hij kookt zonder onzin, vasthoudend aan traditie (en aan het product) zonder enige angst of vooroordeel ten aanzien van creativiteit. Het is compatibel. Ten eerste de keuken; dan de kok. Ik praat met Peter Is het pad van een jonge kok verknoeid? Het is verpest dat we, net als het terras, denken dat we belangrijke mensen zullen zijn omdat we koks zijn, verpest omdat veel aaien en veel wafels, maar weinigen helpen om de keuken te verbeteren. En het is klote dat ze de scholen sluiten voor wie wil beginnen ; nogal tegenstrijdig omdat ze nodig zijn om onze pijler, het toerisme, te versterken.
Pedro Sanchez
**Iago Castrillon van twee seizoenen**
Jago, Ricard Camarena-puppy ; die zich samen met Alberto Alonso (Patxi) schuldig maakt aan een van de interessantste openingen in de “cap i casal”, Dos Estaciones. Iago vloog naar Galicië (de schuld van liefde) en won met Acio de prijs voor Revelation Restaurant, uitgereikt door Madrid Fusión . Het credo van Iago kent drie geboden: tijdelijkheid, product en smaak; en een extra bal boek: elke dag bakken ze broden van Galicisch brood van anderhalve kilo. Ik eis thuisservice!
Wij eisen thuisservice!
**Tonino Valiente van Tatau Bistró **
Van de weinige bars in Spanje met een Michelinster hebben we het over Tatau Bistró (in Huesca). Een gastronomische bar, waarom niet? Waar er een blauwvintonijnsashimi is (van Ametlla del Mar) maar ook kalfszwezeriken of wat bravas. Tonito is pure passie voor de kunst van het stoven en wat is een betere manier dan een tatoeage te krijgen, naar de Robert Mitchum coquinero , een stukje kok op de knokkels Lang leve tapas!
**María José Martínez de Lienzo**
Jeugd is niet altijd synoniem met lawaai en woede. H Er is een andere manier, die moet er zijn. Het is het pad van nederigheid, kameraadschap en stilte achter het bordeel van koks zoals María José Martínez in Lienzo. Na het doorlopen van Quique Dacosta's Poblet , is María op weg naar de schijnwerpers (hoe zwaar het haar ook weegt) dankzij de derde plaats in Fusión in Madrid en het artikel in The Guardian over (precies) nieuwe talenten in de Spaanse keuken.
Maria José Martinez
Er zijn meer jonge koks - veel meer. Sommigen zijn er vandaag niet omdat het geen beloften meer zijn, maar absolute bevestigingen: zoals **Javi Estévez uit La Tasquería** of **Javier Goya, Javier Mayor en David Alfonso in Triciclo**. We zullen over hen (van zo veel) praten in Dingen die doen, we willen naar hen luisteren, weten wat hen beweegt, hen deze kleine ruimte geven en het ook een beetje van hen laten zijn.
Volg @nothingimporta
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Brief aan jou, jonge kok
- De gastronomische bubbel deconstrueren
- Het youtuber-fenomeen dringt de gastronomie binnen - De gastronomie van de millennials
- De meest geplagieerde gerechten op de gastro-planeet - De 51 beste gerechten in Spanje
- 101 restaurants die je moet eten voordat je sterft
- Condé Nast Traveler Spanje op YouTube
- Alle artikelen van Jesús Terrés
- Tafelkleed en mes