Kinfolk magazine bijvoorbeeld
Zolang ik me kan herinneren, ben ik dol op tijdschriften. Misschien omdat ze op de helft zijn tussen de fragiele vergankelijkheid van een krant en de eeuwige schoonheid van een boek . Een tijdschrift is beide en geen van beide. Een mooi en perfect object (ver van de iPad, bij God); een nomadisch en (een beetje) frivool notitieboekje, in de beste zin van frivoliteit die ik kan bedenken, die ze ook heeft. Je moet van tijdschriften houden omdat ze ons altijd vergezellen en er zijn geen wrok als we ze vergeten . Is het je opgevallen hoe een boek naar je kijkt als je het neerlegt?
Er is dus alleen ruimte voor geluk in deze vandaag van -schijnbare- revival van het vierkleurenmaandblad. Dingen als Orsai (hoe kunnen we Casciari niet aanbidden?), Panenka (voetbal dat wordt gelezen) of Jot Down laten ons nog steeds geloven in dat Arcadia (cultuur, vrijheid en beleefdheid) dat de volwassen wereld ons elke dag, met elke nieuwtje. , elke beklaagde en elke regeringsraad. En als het gastronomische tijdschriften zijn (uiteraard) beter dan beter. Eten en lezen of het ultieme plezier van foodporno gedrukt op glanzend papier . Laten we de gastronomische tijdschriften (en enkele boeken) bekijken waar we het meest van houden:
APICUS
** Apicius is de bijbel van de fijnproever.** Het haute cuisine-notitieboekje dat sinds 2003 door Montagud-editores wordt uitgegeven door Javi Antoja en Guillermina Bravo adem in elke pagina respect, passie, kennis en genegenheid voor elk gerecht en elke kok. Hier is geen plaats voor oorlogen, alleen voor knuffels. Dit is wat Albert Adriá denkt: “Als ik Apicius lees, heb ik het gevoel voor dat nachtkastje te staan dat je af en toe moet doornemen. Het verzamelt de realiteit van een tijdperk en wint na verloop van tijd, in tegenstelling tot andere publicaties . Het is een echte weerspiegeling van wat gastronomie is en is in de afgelopen jaren”.
Quique Dacosta Het schiet niet tekort: "De belangrijkste gastronomische publicatie ter wereld". Ik praat met Javi, ik vraag hem (ik eis!) wat er achter deze quixotische waanzin zit: “Passie en nederigheid. Dit zijn de ingrediënten om Apicius te maken”.
Tot slot, wat ga ik zeggen? Als Apicius de eigenaar is van mijn nachtkastjes.
Apicius: de bijbel van de fijnproever
KINFOLK MAGAZINE
Kinfolk het is een perfect tijdschrift op een houten tafel. De wereld waarin we willen leven, het gastronomische tijdschrift dat Wes Anderson zou maken ; hipsters met baarden, fietsen en boventafels met Chardonnay- en Diptyque-kaarsen. Kinfolk is pure lifestyle. "Elke editie combineert lyrische essays, recepten, interviews, persoonlijke verhalen en nuttig advies omringd door liefde voor design en detail."
Kinfolk is schatplichtig aan die nomadische gastronomie die vandaag -meer dan ooit- **vraagt om je geest te openen en avontuur te omarmen: eet met je handen (of 'finger food', als je een beetje cheesy bent)**, eet staand , eten terwijl de muziek schalt, eten onder begeleiding van vreemden, eten op een plek zonder bordje op de deur, eten terwijl je cocktails drinkt, snacks eten (van begin tot eind), erg pittig eten (chipotle of gochujang), halverwege de middag eten . Laten we plezier hebben.
Kinfolk: het tijdschrift dat Wes Anderson zou doen
WIJN + GASTRONOMIE
Een van de mooiste gastrokiosk-tijdschriften; Bovendien zijn ze dankzij hun zorg voor fotografie en montage al twee jaar op rij door de New York Society of Publication Design verkozen tot een van de 12 best ontworpen tijdschriften ter wereld. Lap.
Wijn + Gastronomie praat over trends, mensen, grote (en kleine) wijn en verhalen rond een tafel . Maar het is meer dan waarschijnlijk dat ze ook bekend staan als de organisatoren van La Nariz de Oro, de meest prestigieuze sommelierscompetitie in Spanje. Dat is niets: meer dan 30 jaar de beste neuzen tegen zwarte cups.
Wijn + Gastronomie: de mooiste van de gastrokiosk
GEK
** Fool is het meest ongrijpbare gastronomische tijdschrift dat ik ken ** (en je kunt je niet voorstellen wat het me heeft gekost om de geweldige nummer twee te krijgen met een majestueuze Michel Bras op de cover). Ja, ik hou van moeilijke dingen, maar niet zo veel.
Fool is Zweeds gastronomisch notitieboek daarna Lotta Jörgensen (artdirector) en haar man Per-Anders Jörgensen (o.a. fotograaf uit Mugaritz of Noma) en elk nummer is een ode aan de Scandinavische en biologische keuken . Lang leve het groen. Fool is inspiratie en trends, dichter bij Vogue Homme dan welk gastronomisch tijdschrift je je kunt voorstellen (zoek hier niet naar recepten). Het slechte nieuwe? Die cijfers zijn uitgeput. Ze zijn altijd uitverkocht.
Het is (ook) verkozen tot het Beste gastronomische tijdschrift van 2012.
Dwaas: altijd uitverkocht
INDIE KEUKEN EN POP KEUKEN
Sta me deze gril toe. Dit paar boeken (boekjes) tussen zoveel tijdschriften. Eerst Indie Kitchen en later Pop Kitchen zijn de (een beetje gekke) publicatieprojecten waarachter de journalist (en goede vriend) Mario Suárez en de illustrator Ricardo Cavolo zich verschuilen. Een kookboek dat niet -zomaar- een kookboek is. Een ode aan de muziek, de Risotto met geroosterde paprika en na de maaltijd gesprekken waar liedjes, boeken, films en cocktails binnensluipen . Een (nou ja, twee) eerbetoon aan David Bowie, Leonard Cohen, de Beach Boys of Amy Winehouse. Op de liedjes waar we van houden en de gerechten die we niet willen vergeten.
"Ik was het zat om op dezelfde manier over gastronomie te worden verteld als mijn ouders , en daarom heb ik besloten om mijn eigen receptenboek te schrijven, te mengen met wat ik het leukst vond, kunst en muziek", vertelt hij. "De culinaire taal dichter bij mijn generatie brengen, met echte en alledaagse situaties van een enkele persoon boven de dertig, die zijn gasten charmeert met eten, thuis ontvangt of wegstuurt, alleen dineert en borden opslokt met de restanten van de laatste aankoop uit een koudgepelde koelkast. Daar werden Indie Kitchen en Pop Kitchen geboren, als een bescheiden handboek om dingen op een andere manier te willen zijn en verteld te worden".
Tot ziens in de bars (en in de kiosken).
Pop cuisine, een project van Mario Suárez en Ricardo Cavolo