Xibarri (Carrer de Trafalgar, 30; Barcelona)
“Ik heb iedereen teleurgesteld, te beginnen bij mezelf”
Het is een -prachtig- vers van I deny everything, het nummer dat het volgende album van el flaco bevordert: de meest traditionele Madrileense geboren voorbij de M-30 (en kijk wat daar staat), en wat is het nut van deze onzin in een artikel? over de snelle gastronomische scene van Barcelona?
Leef Barcelona een curieus moment : Het heeft nooit meer complexen gehad, en het is dat ik nog nooit eerder heb gezien hoeveel vrienden (van daaruit) naar me toe komen met dat "dit een themapark is geworden". Maar tegelijkertijd (paradox!) een prachtig, verlicht en vrij Barcelona overleeft ; die van Milena, Miguel Milá, Miqui Otero, Miquel Alzueta of Isaac Reina. Een Barcelona dat absoluut gewijd is aan schoonheid, cultuur en het gevoel van het dagelijks leven (ik zie het, je moet gewoon weten hoe je moet kijken). En dan hebben we het nog niet eens over de gastronomische...
Michelin koos voor Barcelona en in Barcelona heb ik het afgelopen seizoen enkele van mijn beste ervaringen aan tafel beleefd: Alkimia, Enjoy, Succulent, Espai Kru, Gresca of Enigma. Is Barcelona op een beter moment dan Madrid? Wat zal het nog geven? Maar kom tot wat we gaan: er is niet alleen een plek voor geweldige restaurants - een stad is ook (in feite is dit in wezen) zijn tavernes, bars en nieuwigheden. De run run van de nieuwe, de fascinerende schittering van wat nog moet worden ontdekt : dit zijn de interessantste nieuwigheden van de Catalaanse hoofdstad.
Oester met kersengazpacho en druppels merlot en nog veel meer in Bellavista del Jardín del Norte
XIBARRI IN HET YURBBAN HOTEL
Een restaurant is niet alleen een menukaart en een handvol gerechten om op te eten, het is ook een plek om te wonen; waar te zijn. En Xibarri (grootmoeders recepten en de wortels van de Catalaanse gastronomie, ik vond vooral de 'voor' kipkroketten lekker) heeft alle elementen om een klassieker te worden: muziek (funky, soul en boogaloo) live, Carles Bonnin-cocktails , bepaalde omgeving gedecontracteerd en gemeenschappelijke tafels: lang leve.
Xibarri, puur evenwicht
GOUTHIER
Ter zake: de eerste oesterbar (oesterbar, zoals de cheesy zeggen) in Barcelona is tien jaar oud, het werk van interieurontwerper Estrella Salietti. Al we kenden de tweekleppige weekdieren van Gouthier in enkele van de beste restaurants in de Catalaanse hoofdstad; Welnu, nu hebben ze de bar in de Sarrià-buurt heropend (en uitgebreid) met meer informele gerechten in het centrum: ceviches, snacks en gerookt . En oesters natuurlijk.
Egels in Gouthier
ALVART
Of beter gezegd, de Alvart-hervorming. Delibes schreef dat " Ik ben ervan overtuigd dat een van de meest voor de hand liggende symptomen van de achteruitgang van het Westen ligt in de progressieve minachting voor koken ”. Hoe het niet eens zijn in deze vandaag zo gegeven aan conserven en. Wij willen dat koks koken! En koken is precies wat hij doet Alvar Ayuso (verkozen tot Beste Jonge Chef door de Catalaanse Academie voor Gastronomie in 2016) via het karaktermenu: tarbot met salie gnocchi, tartaar van reeën met ingelegde pompoen of (oog) crème van schapenmelk, scheermessen en plankton . Intentieverklaring? “In het Character Menu ga ik mijn keuken maken, daar zal ik echt uitleggen wie ik ben”.
Alvart (Aribau, 141; Barcelona)
DE OPRUIMING
We houden van de pizza's. Ik corrigeer: we zijn geobsedeerd (maar erg) door pizza's ; dus we konden niet gelukkiger zijn met de aankomst in het hart van Gracia (slechts een paar maanden oud) van deze ecologische pizzeria, waarna de pizzero Luciano Passeri - drievoudig wereldkampioen van klassieke pizza en directeur van de Accademia Piazzoli in Italië. Waarom La Sedici? Vanwege zijn grootte: 16 centimeter in diameter (sedici betekent in het Italiaans "zestien"). Bewaar je grappen. Of niet.
De Sedici (Plaça del Sol, 9-10; Barcelona)
GESTOLEN
We zeiden het (we zeiden het!) dit wordt het jaar van de sintels en het is deels de schuld van de gestolen , de Josper grill die we elke dag op meer plekken zien waar steenkool is de hoofdrolspeler . We hebben Robatas gezien in Nómada van Begoña Rodrigo, in Yakitoro in Chicote, in Sudestada van Estanis Carenzo, in Tickets, in de Yakitori Bar van de familie Nozomi en natuurlijk in deze Robata Sush i& Grill van Fabiola Lairet (in Enric Granados ) waar de "Japanse" spiesjes de absolute hoofdrolspelers van het feest zijn: we blijven achter met de stier en de shishito-paprika's, padron pepers!
Robata (en lang leve de grill!)
PRACHTIG UITZICHT
Specifiek: de drankjes bij Bellavista, die een nachtbar lanceren met de gezonde bedoeling om de punch (aha, de punch) nieuw leven in te blazen. Het Bellavista del Jardín del Norte-project is vanaf het begin in verband gebracht met Leo Messi: wat hoi tarief , journalisten zijn (wij zijn) zo origineel; Niets is verder van de waarheid verwijderd: na Bellavista loopt de familie van de kleine jongen uit Rosario maar ook de Iglesias Group -partners van elBarri de Adrià en eigenaren van die Macondo die zo van mij is, dat is Espai Kru. En dat vertaalt zich in een gedegen gastronomisch voorstel gebaseerd op het product en vakmensen zonder poespas: de cocktailkaart wordt geadviseerd door Marc Alvarez van tickets en door de barman Marcio Triverio . Met andere woorden, we zullen goed drinken. Ok, het zal nooit een Michelin-ster krijgen... dus?
Volg @nothingimporta
Bellavista vanuit de noordelijke tuin (Carrer d'Enric Granados, 86-88; Barcelona)