Laten we het hebben over (onze) olijfolie
Goed en goedkoop bestaat niet. Het is een schijnbaar eenvoudige regel. (dus uit 'Dingen die kleinkinderen moeten weten'), maar waarin echter een van de drama's schuilgaat die een deel van onze agrovoedingsindustrie doorkruisen: we willen veel verkopen, maar we willen kwaliteit verkopen; en we willen goedkoop verkopen, maar dan klagen we dat hoe is het mogelijk dat zoveel boeren failliet zijn? als we tegelijkertijd met onze kin zo hoog pronken met onze export.
Wat is er in godsnaam aan de hand met onze heilige olijfolie? Welnu, het gebeurt dat er geen goed en goedkoop is; en dat als je gokt op kwantiteit en overexploitatie (een kortetermijnstrategie, typisch voor iemand die pas aan het einde van het fiscale jaar resultaten wil verzoenen) het zal moeilijk, heel moeilijk zijn om naar een model rond excellentie te gaan: of in massa of peeling.
Spanje gaat er prat op de grootste olijfolieproducent ter wereld te zijn
Spanje kan er prat op gaan de grootste olijfolieproducent ter wereld te zijn (bijna 50%) en ook het grootste olijventeeltgebied ter wereld te hebben (25%). Wat houden we van grote getallen. En het is dat volgens gegevens van het Food Information and Control Agency (AICA), Tijdens het olijfolieseizoen 2018/2019 werd een productierecord van 1.786.900 ton bereikt, een beetje vanwege de productiedaling in landen als Italië en Griekenland, wat ons positioneert als de enige mogelijkheid om ze te leveren.
Waarom is de aankoopprijs van olie bij oorsprong dan sinds 2017 met 43% gedaald? en boeren de straat op gaan omdat ze niet meer kunnen? in het fantastische Verslag van Cristian López voor El País Enkele sleutels zijn uitgesplitst: de prijs die Andalusische olijventelers eind juni rekenden was 2,20 euro per kilo extra olijfolie en natuurlijk bloedt het veld; onze identiteit en ons meest waardevolle erfgoed bloeden: mensen.
"De productiekosten begonnen veel hoger te worden dan de inkomsten uit de verkoop van de olie. Hij leefde slecht van voorschotten en leningen. Ik ging failliet en moest het veld verlaten." die met El País sprak is een olijventeler uit Jaén, maar het is de constante run van een model met een zeer hoog voorhoofd en een zeer korte rok.
Het wonder van het dopen van brood in olie
De koppen van deze 'sindio' (omdat ze me zullen vertellen: domineren de markt en verdrinken het meest waardevolle stuk: de boer) lijken voor de hand liggend: overproductie, dalende prijzen en bijgevolg een gebrek aan waardering in alle markten. In slechts drie jaar tijd is er 128.000 hectare aan nieuwe plantages aangelegd om steeds meer te produceren, uiteraard ten koste van kwaliteit, typiciteit en terroir.
“De olijfbomen / zijn vol kreten” Federico García Lorca
Je moet werken rond de olijfboom en de olijfgaard, vastgelijmd aan de handen van de boer en het besef van de immense luxe die een toast met extra vergine olijfolie is; waarom ja zo veel we bogen op het mediterrane dieet en deze manier om de wereld te begrijpen die Manuel Vicent zo goed kalligrafeerde - "de geur van koffie met de toast bij het ontbijt en het been strekken naar de koele kant van het laken op lenteochtenden", hoe kunnen we geen kasteel bouwen rond dit juweel ? Wat zouden ze in Japan niet doen met zo'n schat?
De eerste stappen lijken duidelijk: zelfregulering (Spanje heeft een voorstel ingediend van de Agrifood Coöperaties, ondersteund door het Ministerie van Landbouw, om een vrijwillig zelfreguleringssysteem in te voeren) , gezond verstand en vertel de wereld het waarom. We hebben genoeg.
We moeten het hebben over olijfolieteelt, territorium en zoveel kleine en grote gewassen; van herkomstbenamingen, atavistische tradities en mensen met voor- en achternamen (omdat ze voor- en achternamen hebben) ; van deze voorouderlijke wijsheid (de oorsprong van de olijfboom is verloren gegaan in de nevelen van de tijd); gastronomie gehecht aan de aarde en de wereld vertellen dat dit tastbare overloopt van immateriële zaken. **Vertel verhalen die het hart (en gehemelte) raken ** en stel een coherente en waardevolle toespraak samen.
Vul elke fles met kwaliteit, persoonlijkheid en authenticiteit, want alleen dan kunnen we ze verkopen. En verkoop ze.
Er is geen goed en goedkoop