Wat heeft hij Baztán-vallei Wat maakt ons zo mysterieus? Is het mythologie of waarheid? in die bossen is magie ? De blik van degenen die er dagelijks doorheen lopen is essentieel om ze te begrijpen en er doorheen te lopen, en dit alles wordt verzameld in zijn nieuwe boek 'De taal van de bossen', door de **Navarre schrijver Hasier Larretxea * *.
Madrid Het was het perfecte perspectief om een verhaal te schrijven over zijn land, de Baztán-vallei, Arraioz -de stad waar hij opgroeide- en de geschiedenis van zijn familie gewijd aan hout, Baskische landelijke sport en het bos.
Maar het verhaal moet vanaf het begin worden begrepen: “Er was een dag in een jeugdkampioenschap houthakkers en met bebloede handen kon ik de zes stammen die ik moest zagen niet zagen. Die dag was een voor en na. Mijn vader gooide met mij de handdoek in de ring in verband met zijn droom, namelijk dat zijn kinderen de traditie van het wortelen in landelijke sporten voortzetten”, vertelt Hasier Larretxea aan Traveller.es.
Reeks oude huizen in Baztan.
Hoewel hij distantieerde zich daarvoor nooit van de bossen , hij begreep en omhelsde ze uit de literatuur, en al die dingen die hij van Baztan had geleerd, schreef hij op.
“Mijn kindertijd en adolescentie zijn voorbijgegaan in de stad Arraioz , een stad van driehonderd inwoners in de Baztan-vallei. In dat **ten noorden van Navarra** van verhalen over smokkelaars, uitlaten, hekserij -een paar kilometer naar het noorden, in Zugarramurdi - en een grote symboliek rond natuur en bossen”, voegt hij eraan toe.
DE MAN IN HET BOS
Wie is de man van het bos en waarom draagt Hasier het boek aan hem op? 'De taal van de bossen' is een verhaal van verhalen, een boek van reünies en families , en van al die mythologische legendes verteld door de grootmoeders in de hitte van de open haard.
Naast een werk dat hij ook aan zijn vader opdraagt: de man in het bos . “Voor die man van het bos is die habitat een toevluchtsoord en een plaats waar hij zich heeft verhard en versterkt door tegenspoed in het werken met hout en slecht weer. Hij is een sterke, stoere persoon met een hart van eikenhout. Met prachtige waarden maar omlijnd door de hardheid en het inperken van emoties”, onderstreept Hasier.
Foto's door Paola Lozano voor 'The Language of the Forests'.
En welke verhalen vertelde de man in het bos hem en zijn broer, die hem in zijn jeugd zo fascineerden? “Het waren verhalen over zijn relatie met wilde dieren en hoe hij hen vertegenwoordigde rond de caravan waar we in die tijd in het zomerseizoen sliepen. Pyreneeënbossen ”.
Hij vertelde hen ook over de keer dat ze de Pyreneese beer hoorden schreeuwen terwijl ze sliepen en hoe bang ze waren. “Er is een verhaal dat ik ook verzamel in het boek over hoe hij het leven redde van een collega die bijna zijn been verloor in een afgelegen bos. Hij moest het meer dan een uur op zijn schouder door beekjes en door de bossen dragen."
'De taal van het bos' is een pad het bos in.
HET PAD OM HET BOS IN TE KOMEN
Met illustraties van Zuri Negrín en foto's van Paola Lozano Het boek van Hasier is het perfecte pad dat je moet kiezen om de Baztan-bos . En het begint op zijn favoriete jeugdplek: Natuurpark Señorío de Bertiz.
Ook in het Irati-bos, het op een na grootste bos van Europa na de Zwarte Woud .Blijft ten zuiden van de Baztan-vallei en in de Ulzama-vallei ; er is ook plaats voor Het bos van Orgi met zijn eikenbossen.
En op uw kaart met essentiële plaatsen? “Ik zou de Xorroxin-waterval aanraden, gelegen in de wijk Erratzu, waar je niet alleen kunt wandelen, maar ook kunt genieten van het groene landschap in de wijk Gorostapolo. Het is een geweldig plan om een talo te kunnen eten, vergelijkbaar met een arepa of een maïstortilla, in de Zubi Punta-bar.”
ook vermist de bron van Urederra in de Natuurpark Urbasa Andia , Natuurreservaat sinds 1987. "Ik zou zonder twijfel het festival Día de la Almadía in de stad Burgui aanbevelen, een festival van nationaal toeristisch belang sinds 2005 ter ere van de spanten van de Roncal-, Salazar- en Aezkoa-valleien".
Wat verbergen de Baztan-bossen?
HOE HET NU TE BEZOEKEN
Hasier is duidelijk: van lente tot herfst; haar favoriete maand is september . "Voor mij is zonsondergang tijdens die wandelingen het beste moment van de dag."
Uw beste plan bij een bezoek vanuit de hoofdstad? “Ik maak graag de reis tussen de stad Oronoz-Mugaire, de stad aan de ingang van de Baztan-vallei vanuit het westen, en de stad Arraioz. Het is een route waardoor je een glimp kunt opvangen van de wijk Zozaia, het stadje Ziga en de berg Auza op de achtergrond”, merkt de schrijver op.
Misschien is de tijd gekomen om het te herontdekken door middel van deze teksten, erin te duiken om ervoor te zorgen en je te laten meeslepen door zijn legendes. Omdat, zoals Hasier zegt, de boque genereus is en nooit iemand verdrijft.
Zullen we het bos in gaan?