Het is geen andere planeet, het is een stad in Toledo.
De nabijheid van Caudilla (provincie Toledo, op een uur rijden van Madrid) en de indrukwekkende façade van het verwoeste kasteel hebben ervoor gezorgd dat verspreid het woord onder fans van verlaten sites en cam-liefhebbers, vooral voor degenen die nachtfotografie willen oefenen.
Om er te komen, neemt u de snelweg Extremadura (A-5) tot kilometer 58, waar we afslaan richting Santa Cruz de Retamar op de CM-4009. We gaan door tot we Novés oversteken (in beide steden kunnen we stoppen om proviand te kopen bij hun voedingswinkels) en bij de afslag slaan we rechtsaf de TO-1332 op. Binnenkort zien we het silhouet van het kasteel en de kerk ongeveer drie kilometer.
Begraafplaats van Caudillo
Het is gelegen in het gemeentelijk district Santo Domingo-Caudilla, het resultaat van de vereniging van de laatste stad met die van Val de Santo Domingo, geannexeerd en groter (het is nog steeds bevolkt). Er zijn gegevens die in 1847 steeg de bevolking van Caudilla tot 188 inwoners (verdeeld in “36 slechte huizen”), waarvan er vele vandaag zullen rusten op het kerkhof aan de andere kant van de weg.
De toegang is gesloten, maar buiten kunnen we zien een kruis opgedragen aan Claudio Ruiz Bajo en zijn drie kinderen, Jozef, Alexander en Jezus. Claudio was de landeigenaar aan wie het grootste deel van Caudilla's land toebehoorde toen de Spaanse Burgeroorlog uitbrak. De vier werden op 19 september 1936 vergolden. De overlevende dochters, Dolores en Cándida, verdeelden de stad aan het einde van het conflict in twee boerderijen.
De inwoners van Caudilla waren daarom de dagloners van deze families, toegewijd aan landbouw en veeteelt. De mechanisatie van het platteland verving arbeid door machines, en de weinige bewoners die overbleven ze verhuisden uiteindelijk naar Val de Santo Domingo in de tweede helft van de 20e eeuw.
Momenteel blijven enkele van de huizen als landhuizen (het zal gemakkelijk zijn om sommige met mensen te zien) en de velden met tarwe en gerst die het ontvolkte gebied omringen, worden verzorgd door boeren uit de nabijgelegen stad.
De inwoners van Caudilla verlieten hun huizen en verhuisden naar Val de Santo Domingo.
PLAATS VAN CONTRASTEN
De parochiekerk was gewijd aan Santa María de los Reyes. Vandaag de dag, de gevel is bijna helemaal wit geschilderd, dat contrasteert met de zwarte kleur van de sombere verbrande boom die aan een van de zijkanten staat.
De ingangen waren ommuurd om schade en plundering te voorkomen, hoewel er mensen zijn die naar binnen sluipen en hun huid riskeren omdat het dak valt en kan elk moment instorten (er is al een stuk gevallen) .
De kostbaarheden werden overgebracht naar de kerk van Val de Santo Domingo, en er zijn nauwelijks overblijfselen van het altaar en enkele muurschilderingen . Voor de rest puin, duiven en graffiti met lapidaire zinnen.
Als u zich in de kerk waagt, is dit op eigen risico.
In de omgeving zullen we vinden de trog in de vorm van een kruis. Ernaast de ruïne van het oude school-stadhuis, met enkele recent herplante pijnbomen.
De rest van de stad is slechts één straat. De huizen die niet meer worden bewoond (de borden van de alarmbedrijven waarschuwen ons) zijn in puin, en sommigen hebben hun deuren open om bezocht te worden voor de meest nieuwsgierige. We kunnen ook de fontein en de wasruimte fotograferen.
Naast de kerk vinden we een kruisvormige drinkplaats.
DE REDEN VAN HET BEZOEK
Maar het juweel op de kroon, wat het bezoek motiveert en de reis rechtvaardigt, is de overblijfselen van het kasteel van Rivadeneyra. Het werd gebouwd in de vijftiende eeuw (1449-1450) door Hernando de Rivadeneira, maarschalk van Castilië. Het lijkt erop dat in 1999 een harde wind het gebied trof, waardoor een groot deel van de gevel instortte. Op de top van de linker toren Onmogelijk is een beeld van Christus blijven staan, waardoor het pand het fantasmagorische aspect krijgt dat het momenteel bezit.
Het maakt deel uit van de Rode Erfgoedlijst, het initiatief om elementen van het Spaans Cultureel Erfgoed aan de kaak te stellen die dreigen te verdwijnen.
Dit is waar het raakt stop, haal het statief tevoorschijn en wacht tot de zon ondergaat tussen de toppen van Gredos die de skyline van de horizon bevolken. Het is raadzaam om een lange broek mee te nemen (ook als het zomer is) om onze benen niet te krabben met de graanplanten en iets met lange mouwen, want zodra de avond valt, zal de temperatuur een paar graden dalen.
Tot ziens, zon. Hallo, reflexcamera.
De stilte zal spoedig worden verbroken door het zingen van de krekels en, van tijd tot tijd, het luiden van de klokken die uit Val de Santo Domingo komen.
De talrijke holen van de konijnenhokken ontwijken, het is tijd om alle perspectieven die het kasteel biedt te proberen met de lucht steeds meer bevolkt met sterren terwijl we spelen met ISO's en belichtingstijden.
Aan de lichtvervuiling die uit Madrid komt, moeten we die van de maan toevoegen (we zijn gegroeid, wat niet werd aanbevolen), maar toch Met geduld en vaardigheid zullen de resultaten van onze nachtfoto's spectaculair zijn.
Dit is de lucht in Claudilla, zonder lichtvervuiling.