We zijn begonnen aan een bijzondere wijnroute door stadjes waar koele wijnen worden gemaakt
MARISMILLA - SANLUCAR DE BARRAMEDA (CADIZ)
Voor mij is het de wijn met de mooiste naam ter wereld Vind je niet? Maar daarnaast heeft deze tintilla rosé uit Jerez's Pago de Balbaína een emotionele band met het naburige Sanlúcar de Barrameda en vooral met de Guadalquivir.
Rekening Willy Perez, wie zit er achter de uitwerking ervan, waar zijn vader, Luis Pérez, vandaan komt? een familie van vissers uit Sanlúcar en een deel van Willy's leven is verbonden met de zee, maar vooral met de Guadalquivir, "de rivier van mijn leven", want als kind, herinnert hij zich, hield hij ervan om van Sanlúcar over te steken naar de Coto de Doñana die de rivier overstak.
Marismilla is ook, hoewel in het meervoud, de naam van een paleis dat zich in de Coto bevindt, dat een zomerresidentie was en is voor regeringspresidenten, waarvan ook wordt gezegd dat het een zomerresidentie is geweest de plek waar Goya zijn 'majas' schilderde.
Sanlúcar de Barrameda, pure essentie van Cadiz
Marismilla heeft daarom veel Sanluqueño-wijn ondanks het feit dat de wijngaard waar het vandaan komt, De Calderín del Obispo, in Jerez, in de Pago de Balbaína, precies de Jerez-betaling die het dichtst bij de zee ligt.
Het leek erop dat in een gebied waar de koningin de palomino is, de grondstof voor sherry's finos, olorosos of amontillados, dat een rosé van tintilla maken was een ware waanzin, Maar hier is het: de zuurgraad van de tintilla was een van de redenen waarom Pérez het aandurfde met een ongewone wijn waaraan het sinds de oogst van 2019 ook een deel van witte druif (palomino, vijiriega…).
Hier dan, een rosé uit Jerez met een ziel uit Sanlúcar, geïnspireerd door de rivier de Guadalquivir en waarvan de wijngaard is gelegen op een perceel dat nauw verwant is aan de zee, omdat Balbaína betekent "land van het Balbos", kooplieden en eigenaren van de haven van Cádiz, dat ze deze gronden konden verwerven vanwege de nabijheid van de zee.
Hier wordt gezegd, zegt Willy, dat... Columella werd geboren, een beroemde agronomische schrijver uit de oudheid (SIAD); zijn oom, Marco Columela, had wijngaarden in de Pago de Balbaína en sprak al in zijn geschriften over het verschil van bodem op de grond.
Een wandeling door de betaling stelt je niet alleen in staat om dichter bij de oorsprong van Marismilla te komen, maar ook om jezelf te vermaken historische gebieden van sherry en bovendien hallucineren met het uitzicht op de Marco-wijngaard. Het openen van een Marismilla heeft nu vast een andere betekenis voor jou. Je bent al laat.
JE DRINKT UIT DE BEKER VAN JE ZUS - FONTANARS DELS ALFORINS (VALENCIA)
We gaan op reis naar Vallei van de Alforins, een plaats die sommige ranciers noemen "het Valenciaanse Toscane", maar dat het perfect een naam zou kunnen geven aan de Italiaanse regio en dat het zou worden genoemd, waarom niet? de Italiaanse Vall dels Alforins… we zijn heel belangrijk, ons.
Absurde toponiemen terzijde, komend naar deze regio bevolkt door wijngaarden, fruitbomen en zandbanken vol pijnbomen Het is een reis die gemaakt kan worden door het ontkurken van dit wit dat het trio maakt Vul loxera en bedrijf , wijnboeren en oenologen gevestigd in Fontanars dels Alforins, een van de steden die u moet bezoeken als u van wijn houdt en in de buurt bent. Hoewel, volgens Pilar Esteve en José Ramón Doménech, mede-eigenaren van de wijnmakerij, "tot hier moet je komen", het is geen doorgangsplaats.
En als je gaat, vind je een straat genaamd "5 augustus 1927". Ja, zoals het klinkt, want het was op deze datum dat Fontanars dels Alforins iets bereikte dat recentelijk zeer begeerd was in sommige delen van het land: de onafhankelijkheid.
Je drinkt wijn uit het glas van je zus, door het trio Fil loxera y Cía
Tot die datum, de huidige stad Het was een vertrek uit Ontinyent, dat het alle diensten had, en de inwoners moesten reizen en veel tijd verspillen (ze brachten er zelfs de nacht door) om zaken te kunnen doen. Nadat Ontinyent de pottenbakkers hun onafhankelijkheid had ontzegd, ze kregen het door naar de centrale overheid te gaan. Een triomf die toebehoorde aan zijn inwoners, de meeste boeren die zich toelegden op de landbouw. In werkelijkheid, de naam van Alforins komt van het Arabische al-huri, dat graanafzettingen aanduidde. En vandaar, alforins, traditionele naam van de gemeente.
Fontanars dels Alforins is bewaard gebleven, zegt Doménech, net als 200 jaar geleden, zonder te worden binnengevallen door wilde stedenbouw en in de omgeving, bedekt met wijngaarden en fruitbomen, kun je zien de oude herenhuizen waar de inwoners van de stad woonden, gewijd aan landbouwwerkzaamheden voor de heren van de gebouwen. Sommige zijn nog steeds te zien en degenen die wijnbereidingsactiviteiten hebben bewaard, zien eruit als Bordeaux-kastelen.
Fil loxera & Cía zijn ook boeren en in Fontanars zijn ze in hun element, het terugwinnen van variëteiten die nu alleen daar te vinden zijn, zoals verdil, of het maken van wijnen zoals deze Beberás…, een wijn die een deel van Monastrell bevat dat hem heel uniek maakt, een witte met een bijna rode identiteit, of omgekeerd. Zo'n wijn Mediterraans, lekker maar tegelijkertijd fris, het kan alleen afkomstig zijn van een landschap als dat van Fontanars, een plateau dat hoger ligt dan andere steden in de Albaida-vallei en met een perfect klimaat voor de druiven om te rijpen.
Nog een curiositeit: in Fontanars is de burgemeester een chef-kok die een Michelin-ster kreeg en die drie jaar later opgaf, Julio Biosca, eigenaar van Casa Julio in de stad en waar Pilar Esteve en José Ramón Domenech natuurlijk aanraden om te stoppen om te eten. En om te drinken, toch? Je drinkt…
DE STALEN - ALCAZARÉN (VALLADOLID)
Hier is een wijn vernoemd naar een plaats, nou ja? La Sillería is een van de Verdejo-percelen die deel uitmaken van dit prachtige Valladolid-wit. Hoewel Beatriz Herranz en Félix Crespo, wijnbouwers achter deze wijn, hun eigen kelder hebben, bugel boot, in La Seca, waar ze Verdejazo's maken die je moet proberen te ontdoen van alle slechte clichés en kleine wijnliefhebber die deze druif kunnen omringen, Het was in Alcazarén waar ze verliefd werden op een atypisch landschap.
Ja, want hierin stad van Tierra de Pinares pucelana ze vonden wat ze "zeer eigenaardige plots" noemen en wij, als we het zien, kunnen we het noemen wijngaard strand, of strand wijngaard, Want zo ziet het zand waarop ze rusten eruit stammen die ongeveer 150 jaar oud zijn.
"Echt oude Verdejo's, niet 30 jaar oud zoals die hier oude wijnstokken worden genoemd," zegt Beatrice.
Een gewetensvol en liefdevol werk van deze strandwijngaarden heeft dat bereikt La Sillería is een van de meest atypische, bijzondere en bijzondere Verdejos die de grond raakte.
Herranz zegt over hem dat heeft energie, en het kan zijn dat of het kan zijn om te zien wat hier gebeurt de Camino de Santiago die vertrekt vanuit Madrid en voegt zich bij de Fransen in Sahagún (León), of dat het daar was waar de bandiet uit Madrid Luis Candelas zal zijn laatste nacht doorbrengen, die van 18 juli 1837, voordat hij werd gearresteerd en later door Garrote ter dood werd veroordeeld, een gebeurtenis die de mensen van Alcazar elk jaar begin november vieren, en het moment herbeleven vermomd in historische jurken en donderbussen en bakkebaarden wedstrijden doen (ja, zoals je leest). In de jaren 60 stond het er nog de Posada del Caño, waar de crimineel werd gearresteerd, hoewel nu de plaats wordt ingenomen door een huis.
Naast deze charmes, en die van La Sillería, heeft Alcazarén, een Arabische naam die verwijst naar "twee alcázares", in de kerk van Santiago een van de meest interessante Mudejar-ensembles in de provincie Valladolid. Wat, heb je dorst?
MATALLANA - SOTILLO DE LA RIBERA (BURGOS)
Matallana is een wijn die claimt de terugkeer naar die vergeten plaatsen, aan die verloren wijngaarden die werden verlaten in een onstuitbare plattelandsvlucht. sinds 98 Telmo Rodriguez en Pablo Eguzkiza ze hebben gezocht de beste gebieden van de Ribera del Duero en ze realiseerden zich dat veel van die sites waren verlaten: "De mensen hier hadden geen connectie met het land dat we op andere plaatsen hebben gezien, zoals Toro of Rioja."
Rivierlandschappen
Met hun uitstapjes naar de regio zagen ze dat La Ribera had qua bodem veel verschillen naargelang de steden: grind, kalksteen, zand, klei... Dat vonden ze geweldig, ze zagen het als een leeg canvas om een nieuw landschap op te tekenen.
Omdat ze de wijngaarden die ze zochten niet vonden, maar wel de locaties, ze besloten om wijnstokken te planten zoals eerder was gedaan: het mengen van variëteiten in glas (er is niet alleen tempranillo, maar ook garnacha, valenciano, albillo en anderen), met de hand gekweekt en zonder herbiciden of pesticiden... en Matallana, uit deze vintage, 2014, is het meest elegante resultaat van twee decennia werk claimen de waarde van de steden en hun landschappen: een combinatie van 11 verschillende wijngaarden (die je met een beetje gezichtsscherpte kunt identificeren op het wijnetiket) uit vijf steden van de Ribera, van noord naar zuid: Sotillo de la Ribera, Roa, Fuentecén, Fuentemolinos en Pardilla.
Sotillo, wiens percelen El Bosque en La Guiruela deel uitmaken van Matallana, Het is de meest noordelijke stad van die vijf, en ook de plaats waar de Telmo Rodríguez Wine Company een huis heeft gekocht om zich te vestigen in de Ribera: “Sotillo is de mooiste stad in de Ribera, het is de toegangspoort tot dit gebied, de enige stad in Burgos met de achternaam 'Ribera' en bovendien Het heeft een prachtige wijk vol ondergrondse kelders.”
Zo is het, Sotillo is een plek om jezelf te laten gaan voor een langzame wandeling en te genieten van de Castiliaanse nuchterheid; een stad die in de 15e eeuw afhankelijk was van Gumiel de Mercado en die een doorvoergebied en koninklijke weg was tussen Burgos en Madrid, een omstandigheid die wordt bevestigd door de 18e-eeuwse fontein en trog, gebouwd om de dorst van reizigers te lessen.
Bovendien ontdekt een wandeling door de straten naar de buurt van de wijnhuizen gebouwen uit de 17e en 18e eeuw zoals het Palacio de los Serrano, die tegenwoordig een landelijke accommodatie is, of de geboorteplaats van de plaatselijke schilder Fermín Aguayo, pionier van de abstracte schilderkunst in Spanje.
Soms zijn de steden dronken.