Carmen Mateu en Montserrat Caballé
Hij werd geboren in een bevoorrecht gezin. Kleindochter van een succesvolle zakenman, medeoprichter van het legendarische automerk Spaans Zwitsers , die net herboren is met het lanceren van een superluxe auto met een elektromotor, meer dan duizend pk en die zo'n anderhalf miljoen euro kost. En dat draagt trouwens zijn naam.
Dochter van een succesvolle politicus en zakenman, eerst Franco-burgemeester van Barcelona, president van La Caixa, vervolgens het pensioenfonds, president van de Agencia Efe en ambassadeur van Spanje in Parijs. Oh, en dol op cultuur, kunst en wijn. En al dat erfgoed, samen met de passies van haar vader, werd geërfd door haar, Carmen Mateu.
Verre van zich te vestigen in de rust om alles te hebben, wilde hij kunst en decoratie studeren omdat hij al geïnteresseerd raakte in de culturele wereld. Hij wilde pianist worden. En een schilder, maar de een en de ander gingen verder dan haar wensen als kind.
Peralada-kasteel, Girona
Haar vader, Miguel Mateu, had enkele jaren voordat Carmen werd geboren, een kasteel in Perelada, een stad in de Ampurdán die het centrum van zijn activiteit zou zijn jaren later, zijn toevluchtsoord en de plek die hem de meeste vreugde schonk.
Het was dus een complex met een spectaculaire tuin ontworpen door de Franse tuinarchitect Duvillers, en waar vandaag de dag nog bijna 160 plantensoorten en een 19e-eeuwse volière samenleven.
had ook gehost een karmelietenklooster waar de monniken zich natuurlijk onder meer hadden toegelegd op het maken van wijn. Miguel Mateu wilde de administratieve wijnactiviteit terugkrijgen, die Carmen later zou voortzetten met haar man, Artur Suqué.
Perelada werd geleidelijk een complex ontworpen om cultuur, wijn, gastronomie... en spelletjes te huisvesten , omdat de familie ook verschillende casino's bezit in Catalonië en buiten Spanje, en een van die casino's is ook in Perelada.
Mateu beschouwde zichzelf niet als een glamoureuze vrouw en had een visie op vrouwen die verankerd waren in het verleden (in een interview voor de regionale televisie bekent ze dat ze graag de achternaam van haar man draagt omdat hij een man met macht is), hoewel hij bewonderde vrouwen als Angela Merkel of Pilar Rahola en de elegantie van Audrey Hepburn.
Ze was er ook van overtuigd dat cultuur gedeeld moet worden, en meer als je in een positie bent om dit te doen omdat je afkomst en je achtergrond het toelaten, en met dit idee stichtte het Castell de Peralada Festival in 1987 , een zomerbijeenkomst in de omgeving van het Kasteel waar ze elk jaar paraderen lyrische artiesten, dansers of bekende uitvoerders van klassieke muziek.
Door de besturen van Perelada zijn ze gepasseerd van Serrat tot Sammy Davis Jr., Woody Allen of Montserrat Caballé, Liza Minelli, Rudolf Nureyev of María Pagés, die de meest uitzonderlijke editie van het festival heeft ingehuldigd, dit jaar, een aflevering die net is afgesloten en die vanwege de pandemie zonder publiek is gehouden.
Ook zijn hun optredens uitzonderlijk te zien via de officiële website van de bijeenkomst. Misschien is het dit jaar waar het zich het meest manifesteert die wens om de cultuur te delen die Mateu met het festival promootte.
Peralada, het hele complex, is een culturele enclave waar je nog de sfeer kunt ademen die door Carmen en haar familie is gecreëerd, met een bibliotheek met bijna 100.000 volumes en een picturale collectie met werken van Ramón Casas, Filippino Lippi (een leerling van Botticelli) of een portret van María Ana Victoria de Borbón die haar vader Carmen gaf toen ze nog een kind was.
Aan de achterkant van de bibliotheek, een kantoor dat privé werd gehouden omdat het van Miguel Mateu was, herbergt een merkwaardig visioen, dat van verschillende modellen die Carmen droeg op enkele van de meest relevante momenten van haar leven, zoals haar bruiloft, waar ze een Pertegaz-pak droeg, of een van haar Balenciagas.
Ook in een vitrine een staaltje van de veelheid aan bloemen waarmee Carmen haar outfits sierde, Chanel camelia's of stoffen rozen.
Carmen stierf kort voor haar 82e verjaardag en wordt overwogen een beschermheer van de kunsten in Spanje. Dat jaar, op het Festival de Requiem van Verdi , een van zijn favoriete werken, om de sprookjesprinses van het kasteel van Peralada te herinneren.