Hagia Sophia interieur zonder mensen
Istanbul het wordt chaotisch, ongeorganiseerd en hectisch gepresenteerd, behalve als degene die het laat zien de fotograaf en creatief is Ignatius Pereira doen hun ding camera in de hand. Onheil maken met de camera in de hand, in dit geval betekent: in één oogopslag de stad van mensen leegmaken.
Na het bereiken van het in ** New York **, Tokio , Londen Y Madrid , voor zijn vijfde serie foto's koos Pereira Istanbul omdat "hij een land wilde proberen met een moslimcultuur, met een decadentie van zijn steden, een andere stad zien dan de Europese of Amerikaanse. In Istanbul heerst een zeer zorgvuldige decadentie, want uiteindelijk wordt een gebouw in puin vermengd met een spectaculaire kunstgalerij. Deze mix is erg interessant voor de bestemming”, legt Pereira uit aan Traveller.es.
?stiklal laan
Het product van uw verblijf in de Turkse stad tussen 29 september en 5 oktober is een ander istanbul , een serie van acht foto's die zijn ontstaan uit de fixatie die Pereira had voor een specifieke plek: Santa Sofia en het technische werk dat de architectuur is. Van daaruit veroverde hij de rest van de bestemming.
“Ik zoek altijd naar plekken met een speciale energie en Hagia Sophia is er al haar hele leven. Het is een absoluut spectaculaire plek vanwege zijn architectuur: de kluis is enorm, het is buitengewoon. Het heeft ook een verbazingwekkende natuurlijke lichtbehandeling: profiteer van het ochtendlicht van 09:00 tot 11:00 uur en creëer een natuurlijke omgeving die prachtig is” , analyseert de fotograaf.
Om deze momentopname vast te leggen, heeft Pereira, die er nog nooit eerder was geweest, Het kostte vier dagen werk. “De eerste dag dat ik de mensenstromen zag, was het vol. Dan totdat ik heb het perfecte moment, zowel licht als mensen, Het waren vier dagen werk.
Het resultaat is een hypnotiserend beeld waarin de onmetelijkheid van de tempel magnifiek wordt als het even kan dankzij de eenzame figuur die door het interieur loopt en nu al een karakteristiek element in Pereira's werk is geworden.
Een man draagt een enorme plastic zak op weg naar de Hagia Sophia
Ja in Tokio gericht op de figuur van de arbeider en op New York in de toerist, in Istanbul “Ik heb geprobeerd om lokale mensen te krijgen . Zo is er een afbeelding van de helling die naar Santa Sofía leidt, waarop een man verschijnt met een enorme plastic zak”. In werkelijkheid, de enige toerist die hij heeft geportretteerd, is precies het eenzame wezen dat onder de lampen van Santa Sofía loopt.
En het is dat een ander istanbul bevat meer dan één verandering van Pereira's eerdere werken, van metaalachtige tinten en apocalyptische sensaties. “Het lot heeft niet zulke grote ruimtes waar dat apocalyptische gevoel zo duidelijk is. Het zijn meer gesloten ruimtes waar je warmer en huiselijker kunt lezen” , analyseren.
Het verkrijgen van verschillende resultaten vereist verschillende processen. In het geval van Istanbul ging de modus operandi van Pereira, die bestaat uit het uitvoeren van een fotosessie op een plek waar de beweging constant is, zodat mensen van plaats wisselen, van ongeveer een kwartier naar een locatie voor meerdere dagen. “Op dezelfde plek heb ik de foto drie dagen achter elkaar gemaakt. Het is niet voor minuten, het is al dagen, om te zien hoe de ruimte ging."
De vrucht is een grafisch materiaal, waarmee elke afbeelding combineren en verder bewerken, slaagt erin om ruimtes van mensen leeg te maken.
Galata-brug
Een behoorlijke uitdaging waaraan Istanbul heeft aangedrongen op het toevoegen van gehele moeilijkheidsgraden. “Het is een andere en zeer gecompliceerde uitdaging omdat Ze hebben niet veel verkeersorganisatie, het is chaos. Ze stoppen overal, het verkeer slaat nergens op. Vrachtwagens maken je werk ingewikkeld en het blijft niet hetzelfde”, Denk aan Pereira.
“Er is ook nog een andere uitdaging: het licht. Ik ben er ooit geweest het was erg zonnig, dus ik stond om 06:00 op om foto's te maken van 07:00 tot 10:30 want vanaf die tijd het licht wordt heel fel en slaat nergens op." doorgaan.
Onverwachte problemen die niet worden behandeld in beeldbanken, sociale netwerken of Google Maps-gegevens die Pereira gebruikt om zichzelf te documenteren voordat hij een plaats bezoekt.
“Op bestemmingsniveau is het geweldig. Het is heel handig: is dicht bij Madrid , de Turkse lira is erg laag, voor vijf euro kun je lekker eten, de straat wordt veel gebruikt, je kunt op een terrasje zitten. Op fotografisch vlak is het echter heel ingewikkeld.”
Pereira, dat voor dit project wederom de medewerking van Room Mate Hotels heeft ingeschakeld, heeft al nieuwe projecten in gedachten. Rome of Parijs? Ondertussen kunt u via zijn website contact met hem opnemen als u geïnteresseerd bent in het bemachtigen van een van zijn afbeeldingen.
wijk Beyoglu