Nee Palad, in Kenia: het is mooi... maar het is oncomfortabel
Niemand wordt verliefd op een hotel vanwege de ingebouwde kasten . Niemand komt thuis van een reis en zegt dat er in hun kamer drie perfecte stopcontacten waren die dat toestonden laad mobiele telefoon, computer op en zet tegelijkertijd de lamp aan . Niemand schrijft een e-mail naar iemand die zegt: "Ik ben blij, mijn douchescherm past perfect ”. Of misschien is er wel iemand, maar die gaat nooit met ons mee. Wanneer we na een reis naar huis terugkeren, een van die reizen in jou, komen we aan en zeggen: " de kamer was geweldig, ik wilde niet weggaan ”, ”je weet niet hoe de sfeer van het hotel was: het leek wel een film uit Sorrentino” of “toen ik uit het raam keek en het uitzicht zag, viel ik bijna flauw”. De zwakken, de herinnering , hebben weinig te maken met comfort dat wordt gezien als een unieke waarde, als een reis- en hoteldoel.
Deze woorden zijn één verlichte verdediging van die hotels die ons bij het hemd willen grijpen en ons door elkaar willen schudden . Vaak betekent dat geef canonieke gemakken op , maar die hebben we meestal thuis en men reist niet om thuis te zijn. De plicht van een hotel is niet om ons semi-burgerlijke leven na te bootsen . Uitgaande van een minimum, dat kan schoonmaak en service zijn, de rest is bespreekbaar. Zelfs isolatie is : wat maakt het uit als je een nacht niet slaapt omdat je het gebrul van het nijlpaard hoort. Hoeveel nachten van je leven heb je al geslapen. hoeveel nijlpaarden heb je gezien? . Wat maakt het uit als je 's ochtends wakker wordt omdat de fontein op de binnenplaats van je riad in Marrakech lawaai maakt. Je zult slapen en als je dat doet, mis je de muziek van het water.
Nee, het is niet gemakkelijk om in deze hoek van Utah te komen...
Het ongemakkelijke maar gedenkwaardige hotelprototype is de Afrikaanse lodge of het kamp . We zullen niet ingaan op de verschillen tussen de twee, maar er wordt gezegd van de gebruikelijke accommodatie van safari's in landen zoals Kenia, Botswana, Zimbabwe of Rwanda . in deze hotels niet te veel kunstlicht en het is waarschijnlijk dat je hebt een zaklamp nodig om je rond hun omheining te rijden omdat het erg donker is; maar veel. Wilde dieren maken geluid ; Er wordt weinig gezegd over de geluiden die 's nachts worden gehoord tijdens het slapen onder de klamboe in het kamp. Je denkt misschien dat dieren je gaan aanvallen en je in slow motion opeten. Dat zal nooit gebeuren, want het zijn hele veilige plaatsen, maar ze zijn niet rustig . Zelfs in een Singita, een zeer verfijnde set eco-lodges, is er geen manier om die nachtelijke geluiden het zwijgen op te leggen. Hoe dan ook, het zal het vanaf de eerste seconde waard zijn omdat ze buitengewoon zijn.
De lodges en kampen zijn moeilijk toegankelijk; net als sommige kastelen in Schotland , de Hotels in Patagonië en Atacama Y die van de Sierra de Ronda en Matarraña . Dit maakt ze afgelegen en dus oncomfortabel. De afstandsbediening is een van de laatste reisgrenzen . Iets afgelegen is niet iets ver weg, het is iets dat moeilijk toegankelijk is en waar weinig mensen aankomen. Reizen naar een plaats die naast de metrohalte ligt, verwijdert obstakels, maar is op zich geen grote waarde.
Voor alle hotels van de Griekse eilanden duurt het even voordat je aankomt (tenzij je op die Griekse eilanden woont) en ze rechtvaardigen allemaal, zonder uitzondering, de reis om te zijn waar ze zijn. De Azoren zijn niet comfortabel : ze hebben een vlucht nodig vanuit Lissabon en vandaar een auto en bochten, maar wat ze teruggeven aan degenen die de moeite nemen om er te komen, is veel; Een voorbeeld van een prijs voor de ietwat luie is de nieuwe hotel Santa Barbara, op het eiland San Miguel.
Nee, het zal niet gemakkelijk voor je zijn om dit wonder van Tadao Ando . te bereiken
Naar de amangiri , een hotelmekka, wordt bereikt na een vlucht naar Las Vegas en een rit van vier uur. Aman is een expert op afgelegen locaties (Utah, Bhutan, Lijiang...) en deze manie maakt deze hotels moeilijk; ook wenselijk. Naar hen toe reizen is al de reis.
Bereiken Setouchi , het hotel gebouwd door Tadao Ando , vereist reizen naar Tokio en vandaar naar Matsuyama, wat een uur rijden is van dit hotel. Ga slapen in Eilean Shona , het eiland waar Barrie werd geïnspireerd om Peter Pan vereist vliegen naar Glasgow of Inverness, plus een rit van 3-4 uur plus nog een boottocht om het eiland te bereiken. Willen we naar al die lastige plekken? Met de kracht van de zeeën.
In enkele van de meest interessante hotels ter wereld je weet niet waar je je kleren moet leggen . In plaats van kasten zijn er weinig hangers, er zijn geen laden en in de badkamers is er geen ruimte om het cosmetica-assortiment te plaatsen . Deze hotels zijn niet ontworpen om zich erin te vestigen, maar om ga met ons mee op reis.
Nee, Eilean Shona bereiken is niet gemakkelijk...
Soms zijn er geen kasten omdat de kamers klein zijn en er alternatieve oplossingen zijn, zoals bij de Aloft of de Moxy . Anderen, omdat de levensstijl die ze promoten geen planken of hangers heeft die bekleed zijn met zijde. Het is het geval van Jo&Joe de Hossegor . Daarin een soort van eigenzinnig hostel , je hebt een structuur die een bed, een kledingkast en bijna een werkruimte is. Ziet er niet uit als een orthodoxe kamer (geen spoor van nachtkastjes en zelfs geen tafel), het is echter zeer goed doordacht en voorbij de eerste "oh", ontbreekt er niets.
Círculo Mexicano, het nieuwe hotel van de Habita-groep in Mexico Stad , heeft een kamerontwerp dat de traditionele structuur doorbreekt: je moet eraan wennen kasten zijn niet wat we verwachten , dat de tafel een gat in de muur is en de stoel niet op de grond mag staan.
Puzzelen, ja; onaardig, nee; aantrekkelijk, zeer . Dit zijn altijd goede tijden voor ontwerpers van gebruikerservaringen en reizigers die willen afleren.
De kamers van Círculo Mexicano zijn er voor u om te begrijpen
Er zijn hotels met donkere gangen, hotels waar je niet zonder kunt komen (we zijn allemaal in Venetië geweest en weten waar we het over hebben) en kamers met ingewikkelde trappen.
Slaap in de top van een boom in de Segera Retreat ? Ugh, je moet voor alles op en neer gaan. In de Pikaia Galapagos Lodge ? Het vereist verschillende vervoersmiddelen en een paar dagen om aan te komen. In The Fife Arms ? Ik zie de tekst van mijn roman niet als ik in bed lig. In de Giraf Manor ? Er is een giraf die mijn ontbijttoast steelt. Drijvend slapen op de Anthena? Een Biodramine, alstublieft. In de Eastern Express ? Wat een rammel.
Al deze ongemakken worden geaccepteerd als er iets is om ze in evenwicht te brengen. En natuurlijk worden ze geaccepteerd: wees gezegend . En natuurlijk balanceren ze. Het conflict ontstaat wanneer hotels kunnen het zich niet veroorloven ongemakkelijk te zijn omdat ze niets anders te bieden hebben : geen locatie, geen bestemming, geen verhaal, geen charisma, geen gratie. Niet alle hotels zijn het waard om een kleine stap in de badkamer te zetten waar je bijna altijd over struikelt. Om je ongemakkelijk te voelen, moet je de moeite waard zijn.
Pas op voor giraffen, ze zullen je toast opeten