Hoe zich te gedragen in een landelijk huis

Anonim

Als je deze paar noties uit je hoofd leert, zul je slagen

Als je deze paar noties uit je hoofd leert, zul je slagen

Soorten huizen. De eerste keer dat ik naar een landelijk huis ging, maakten de eigenaren het avondeten voor je na het houden van de koeien, at je met het hele gezin en sliep je op de kamer van het meisje, dat op Erasmus was. Blijkbaar was dat te dicht bij het echte veld om duurzaam te zijn en veranderde het snel in iets anders. Tegenwoordig zouden de meer dan 15.000 landelijke accommodaties in Spanje spiritueel kunnen worden verdeeld in geteleporteerde stadshotels, hotels die de ruimteschipcasting niet hebben doorstaan, huizen van terreur, anarchistische Orwelliaanse boerderijen, Disney-sets, oma's huis, het huis waar de grootmoeder niet langer wilde om te wonen, herenhuizen met een sticker die hotel zegt en een handvol arcadia's.

Vrije uitloop ei stelling. Kijk eens goed op internet. Hoe meer kleurrijke, gepixelde foto's die heel goed van een geit of Cthulhu kunnen zijn, links die leiden naar iconen van werken en Comic Sans-typografie, hoe beter het ontbijt zal zijn.

Zeg ja tegen dekens. Als ze je een deken aanbieden, is het voor iets. 'S Nachts, op het veld, koelt het af. Altijd.

Pas op waar je staat. Er zijn mensen die een landelijk huis hebben geopend om een plek te hebben om hun rommel te stallen. En wat dat betreft, er zijn zelfs mensen die hun woonkamer een "museum" noemen en dus terecht kunnen vergeten deze af te stoffen. De modaliteit die zegeviert is "grandfather's tools", maar we kunnen ook "I have been in India", "herinneringen aan mijn haakcursus", "diogenes" en "ceramic cocktail" vinden.

Je eerste keer met een koe. Op tv lijken de hoorns klein en niemand zou hebben gezegd dat een koe zo'n groot insect was. De eerste reactie van de stad die oog in oog met iemand komt te staan, is verstijven en zich afvragen of ze angst of een andere stadslegende ruiken. Steevast negeert de koe je en eet gras. Over een minuut zal hij niet meer naar je kijken, in twee minuten kun je uit de boom klimmen en in drie minuten ben je weer in huis om voor altijd vegetariër te worden. Als het geen koe is maar een vechtstier, dan is het wel dat je een stuk hekwerk en meerdere bordjes hebt overgeslagen en dat je verondersteld wordt een cape, een rapier en wat noties te hebben.

Je hoeft niet luid tegen ze te praten. Luid praten is het definitieve communicatiesysteem, het Esperanto van onze tijd: het is met een Chinees hetzelfde als met een taxichauffeur als met een huistelefoon of met een dorpsheer. Maar in het landelijke huis kun je ontspannen en normaal praten, want de beheerders zijn meestal net zo stedelijk als jij. Het zijn publicisten uit Madrid of Barcelona die elke dag alles wilden achterlaten en naar het platteland wilden, net als jij, alleen zij deden het.

De wow-factor. Geen twee landelijke huizen zijn hetzelfde. Het vervelende is dat je pas zeker weet wat je hebt aangegaan als je er bent. Hetzelfde vind je de grootmoeder van de oorspronkelijke fabada als een resistente hippie van de jaren 60. Een van de twee gevallen zou huiveringwekkend kunnen zijn: de grootmoeder van de fabada stierf in 2000 toen ze struikelde bij de uitgang van de kapper en de hippie is 50 jaar hetzelfde leven leiden.

Onthoud de foto's. Echte landelijke huizen onderscheiden zich doordat aan de muren van de woonkamer uitvergrote foto's hangen van kinderen die ter communie zijn gekleed en omdat je 's avonds mannen in onderbroeken door de gangen kunt zien dwalen. De truc is om de foto's te onthouden en ze te vergelijken met het ronddwalende ondergoed. Als ze op elkaar lijken, is het familie.

Bugs. In plaats van de chocoladerepen van stadshotels, komen ze in deze accommodaties elke middag je kamer binnen om beestjes te plaatsen die je landelijke ervaring verbeteren.

Oma's bed. Oma's bed, met zijn veren die piepen als EVP, is eigenlijk een recente vriendjesdetector. 's Ochtends bij het ontbijt kun je aan de afkeurende of empathische gezichten van het personeel checken hoe het met je gaat.

De dorpsfeesten. Kijk niet naar ze vanaf het balkon met schuine ogen, donkere kringen als een pachón-hond, geeuwen als een pandabeer en haat het om in je te groeien, sluit je bij ons aan.

Lees verder