Met jullie allemaal, enkele van de meest bijzondere druiven van onze geografie
Eens kijken, ja, globalisering heeft ook invloed op de wijnwereld en druiven die tot niet zo lang geleden exotisch leken in de wijngaarden van het land, hebben zich kunnen aanpassen en werken, in sommige wijnen, heel, heel goed.
PI(Ñ) OT NOIR ANDALUZA EN OLÉ
De knipoog van Cañí-accent waard om over te praten? een van de meest gewaardeerde druiven ter wereld, die oorspronkelijk, als we het zo kunnen zeggen, is bordeaux
Miles, het personage gespeeld door Paul Giamatti in Entre Copas, zei dat hij van deze druif hield omdat... “heeft constante zorg en aandacht nodig” en dat het nergens te vinden was, maar "in zeer specifieke afgelegen uithoeken van de wereld"
De passie die deze kleine inkt wekt, naast het feit dat "alleen de meest geduldige en zorgvuldige wijnbouwers" zijn volledige potentieel kunnen benutten, heeft ertoe geleid dat enkele oenologen en niet weinig wijnmakers probeer een echte romance te hebben met pinot door het op verschillende plaatsen te planten.
Pinot noir, een van de meest gewaardeerde druiven ter wereld
Maar een van degene die ik het leukst vind, om te durven en om anders te zijn (en wie zegt dat dit niet de ware geest van de pinot is, schroef hem) is degene die cultiveert (en verwent) bibi garcia in Ronda, in Cortijo Los Aguilares.
Bibi zegt over haar pinot dat het "zoals de roos uit De kleine prins is: subtiel, elegant, dat maakt je verliefd maar laat je lijden”. Maar ze, heel punk, durft het te maken op dit Andalusische landgoed op 900 meter boven zeeniveau, ondanks het feit dat "we Japanse precisie nodig hebben om voor die tuin te zorgen die onze Pinot Noir-wijngaard is".
Wat gebeurt er als je haar verwent en voor haar zorgt? Tja, wat komt er uit? een wilde, kruidige wijn met een explosie van bosvruchten (bramen, frambozen, bosbessen), met minerale frisheid en een van die rijke, levendige, vloeiende texturen... Een ongewone en rebelse pinot die een zasca is voor ongelovigen en Taliban van de "inheemse".
De pinot noir: "subtiel, elegant, dat maakt je verliefd, maar dat doet je lijden", zegt Bibi García
RIESLING TXAKOLINA
15 jaar zijn verstreken sinds Garikoitz Rios en zijn team waagden het om **een witte wijn te maken in het land van txakoli. ** Een moment, Is het dat txakoli geen witte wijn is? Het is, nu is het meer geaccepteerd, maar toen ze besloten om de ongeschreven regels over te slaan en een begrijpelijker txakoli te maken voor "buitenlandse" smaakpapillen, werden de fundamentalisten (die van de fundamentele, waardoor ze de evolutie in de wijnbouw niet begrijpen) beschuldigd van "geen txakoli maken, maar witte wijn".
Met deze woordvoerders, wie heeft de RAE nodig? Het feit is dat Rios, een man vol met ideeën die gek lijken maar hun gezond verstand hebben, dacht dat die traditionele txakoli-grondstoffen nog steeds een beetje rock-'n-roll nodig hadden om maak van een lichte, frisse en inconsequente wijn iets serieus.
En dat deed hij ook. Riesling in Gernika, daar gaat het. Het resultaat is ** Itsasmendi 7 ,** een wijn genoemd naar het depot waar hij is gemaakt toen ging het tegen de stroom in en tegenwoordig is het bijna een klassieker, en dat het, waarom zou je het niet zeggen, een deel van zijn grootsheid heeft dankzij het grote wit van de Rijn.
Want de Riesling, Baskisch, Baskisch is dat niet. Maar op dit wit werkt het en kan het heerlijk opschieten met de lokale hondarrabi zuri en hondarrabi zuri zerratie. Fris, vol, mineraal, complex, fijn, met statigheid en een zuurgraad die zorgt voor overleving (en verbetering) door de jaren heen in de fles.
De Itsasmendi-wijnmakerij bevindt zich in het hart (Gernika) van het biosfeerreservaat Urdaibai
TORRONTES IN RIOJA
de naam klinkt als Argentinië , waar verschillende torrontés worden verbouwd (waaronder een 'riojana' die wordt gebruikt in La Rioja, in het land van Eva Perón), maar degene waar we het hier over gaan hebben is in feite van een variëteit die meer typisch is voor Midden-Spanje (Ribera del Duero, León) die vroeger werd verbouwd in de Rioja (nu ja, Spanje), bijna uitgestorven in de regio en met een gelijkaardige naam, Turruntés, waarmee een onverschrokken wijnboer, Abel Mendoza, begon een paar jaar geleden te werken en dat het, om meer krul toe te voegen, zijn flessen als torrontés bestempelt, ondanks het feit dat het is een ongebruikelijke synoniem om naar deze variëteit te verwijzen.
Het feit is dat hij, en alleen hij, een white label 'torrontés' maakt ondanks het feit dat de regelgevende raad van de Rioja Qualified Designation of Origin aanbeveelt om de turruntés (de Spaanse Riojan) "niet te verwarren" met de Argentijnse torrontés (of Galicisch, of Portugees, dat is er ook).
En Mendoza, beetje bij beetje, en van turruntés scheuten die een collega-wijnboer zoals hij hem gaf, was wijnstokken aan het herstellen, langzaam en zonder haast, en ontdekte dat ja, dat zijn Torrontés, als je ernaar luistert, een boodschap had.
Potentieel, noemt hij het, een potentieel voor veroudering, zegt hij, dat "we nog aan het ontdekken zijn", aangezien er niet veel jaargangen zijn waarmee hij met haar heeft gewerkt en niettemin, zijn wit is al bekend bij wijnliefhebbers.
"Torrontés, eet het niet en geef het niet, het is goed voor wijn", Mendoza vertelt dat zijn grootvader hem heeft voorgedragen. De Riojan kan er goed mee overweg, met zijn vette granen, zijn lage pH (wat bijdraagt aan een hoge zuurgraad) en heeft geleerd dat je er voor moet zorgen en, waarom niet, een beetje gedurfd moet zijn.
** Mendoza vindt een wijn van deze variëteit uit in Rioja,** een unieke witte wijn die nieuwe wegen inslaat. En voor ons nieuwe smaken. En dat is gaaf. Veel.
MURCIAN GARNACHA
Ja, Garnacha is van ons, heel erg van ons, en het is een van de inkten die het meest over stierenhuid verspreidt, maar het naderen van het Spaanse zuidoosten, ondanks dat het een variëteit is die goed samengaat met de Middellandse Zee, was niet zo duidelijk ... tot * * José María Vicente toonde aan dat ja, de garnachismo die breedtegraden bereikte.**
Zo'n inheemse variëteit zou niet slecht kunnen functioneren als bekend is hoe het moet worden behandeld zoals hij doet, met respect voor zijn lange cyclus en geïnspireerd door een beroemde enclave van Grenache-wijnen, het zuiden van Frankrijk, met geweldige Grenache-wijnen zoals die van Châteuneuf du Pape.
Dat deed hem besluiten en op zoek gaan naar een soort verademing druiven planten die hem in staat zouden stellen een bredere oogst te hebben in de tijd dat tellen alleen met monastrell (autochtoon druif van Jumilla, waar zijn eigendom zich bevindt).
Het resultaat is prachtig en, waarom niet, zeldzaam, de kies, Alleen gemaakt met Garnacha (oog, de inkt, niet te verwarren met Tintorera, veel meer ingeburgerd in het gebied en traditioneel gebruikt om kleur te geven...) en in staat om net zo goed door te geven als in andere gebieden (Gredos, Rioja, Aragon , Priorat) dat landschap, dit keer mediterraan: het is rijp, vrolijk, met een matige weelde, met frisheid en veel fruit, lekker... puur genieten.
Murcian Garnacha is een van de inkten die zich het meest over stierenhuid verspreidt